Στη Θεία Λειτουργία στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Ελασσόνας συλλειτούργησαν ο πρωτοσύγκελος της Ι. Μητρόπολης – αρχιμανδρίτης π. Βησσαρίων Καραλάσκος και ο πρωτοπρεσβύτερος - ιερέας π. Νικόλαος Πνευματικός. Στο Θείο Κήρυγμα ο πρωτοσύγκελος της Ι. Μητρόπολης – αρχιμανδρίτης π. Βησσαρίων Καραλάσκος αναφέρθηκε στον βίο, στο λαμπρό έργο και στις αρετές των Τριών Ιεραρχών.
«Οι Τρεις Ιεράρχες δεν υπήρξαν μόνο οι ίδιοι σοφοί και πανεπιστήμονες, αλλά αγωνίσθηκαν και για να κάνουν την Ελληνική και τη Χριστιανική Παιδεία κτήμα όλων των νέων. Δεν υπήρξαν μόνον οι ίδιοι κοινωνικά ευαίσθητοι και ενεργοί, αλλά δίδαξαν και διδάσκουν την αξία της αγάπης, της αλληλεγγύης, της ανιδιοτελούς προσφοράς στον συνάνθρωπο με τους λόγους και το παράδειγμα της ζωής τους. Δίδαξαν και διδάσκουν, όχι μόνο στους συγχρόνους τους, αλλά και σε όλους τους ανθρώπους και κυρίως στα παιδιά και τους νέους όλων των εποχών. Αναδείχθηκαν όχι μόνο δημιουργικοί παιδαγωγοί, αλλά και εμπνευσμένοι διδάσκαλοι και γνήσιοι φορείς της αληθείας που ελευθερώνει τον άνθρωπο από κάθε είδους δεσμά. Έτσι φώτισαν και φωτίζουν μέχρι τις μέρες μας όσους επιθυμούν να μορφώσουν και τον νου και την ψυχή τους, όσους επιθυμούν να κατακτήσουν τη γνώση και συγχρόνως να καλλιεργήσουν μέσα τους την αρετή». Και στον φετινό εορτασμό, ήταν εμφανής η μικρότερη παρουσία του κόσμου σε σύγκριση με τις ...προ πανδημίας χρονιές, αλλά και η παρουσία «απόμαχων» και εν ενεργεία εκπαιδευτικών, όπως και μικρών μαθητών της περιοχής.
Δοθείσης ευκαιρίας, «σταχυολογούμε» από το φετινό μήνυμα της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος προς τους μαθητές: «Οι Τρεις Ιεράρχες συνδύασαν τις γνώσεις και το ήθος, την Επιστήμη και την Πίστη, τον σεβασμό προς τον Θεό και την αγάπη για τον πάσχοντα συνάνθρωπο. Το παράδειγμά τους καταδεικνύει ότι και σήμερα πρέπει να σεβόμαστε και να αξιοποιούμε τα πορίσματα της Επιστήμης. Η μαρτυρία τους αποδεικνύει ότι ο επιστήμονας και γενικότερα ο καλλιεργημένος άνθρωπος μπορεί κάλλιστα να είναι συγχρόνως πιστός Χριστιανός και ενάρετος άνθρωπος. Οι Τρεις Ιεράρχες είχαν άριστη γνώση των αρχαίων ελληνικών κειμένων και προέτρεπαν τους νέους της εποχής τους να μελετούν τους Αρχαίους συγγραφείς επιλεκτικά, αποφεύγοντας ορισμένες θρησκευτικές δοξασίες. Τα κείμενά τους αποτελούν θησαυρό θεολογικών, παιδαγωγικών, ιατρικών και φυσιογνωστικών διδαχών. Πρόκειται επίσης για μνημεία του ελληνικού λόγου».