Άλκης Ροδινός

ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΕΣ

Ένας βραδινός περίπατος στη Βρύση Τυρνάβου (1954)

Η γέφυρα του Τυρνάβου το 1935. © Θεσσαλικά Χρονικά (Αθήνα 1935), σ. 346.

Από τον Αλέξανδρο Χ. Γρηγορίου

Ο Άλκης Ροδινός (ψευδώνυμο), υπήρξε ποιητής και πεζογράφος που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στη Λάρισα τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, αλλά και αργότερα.

Το πραγματικό του όνομα ήταν Κωνσταντίνος Γκόλαντας και γεννήθηκε στα Αμπελάκια της Θεσσαλίας. Εκεί τελείωσε τα εγκύκλια μαθήματα και αργότερα εγκαταστάθηκε στη Λάρισα όπου φοίτησε στο Γυμνάσιο της πόλης. Είχε δύο αδέλφια γιατρούς [1] ενώ ανεψιά του ήταν η αξέχαστη αρχιτέκτονας τοπίου και γλύπτρια Νέλλα Γκόλαντα (1941-2023). Η ποιητική του συλλογή «Ωδή στη μάνα» με πρόλογο του Αθανασίου Χρ. Τσαπάλα τον έκανε πανελληνίως γνωστό, ενώ στο έργο του «Αντίλαλοι από τα φαράγγια» (Λάρισα 1953), ξεδίπλωσε το συγγραφικό του ταλέντο[2]. Ο Άλκης Ροδινός ως συνεργάτης της εφημερίδας «Ελευθερία» της Λάρισας, κάλυπτε δημοσιογραφικά όλες σχεδόν τις εκδρομές που πραγματοποιούσαν τόσο η «Υπαίθριος Ζωή» όσο και ο «Όμιλος Εκδρομέων Λαρίσης». Από όλα τα δημοσιευμένα κείμενά του επιλέξαμε να παρουσιάσουμε αυτό που περιγράφει έναν νυκτερινό περίπατο-εκδρομή που πραγματοποιήθηκε στις 23 Ιουλίου 1954 στην τοποθεσία «Βρύση» Τυρνάβου[3].
«Προχθές το βράδυ ο «Όμιλος Εκδρομέων Λαρίσης» εξέδραμεν δι’ ενός λεωφορείου εις Τύρναβον και Βρύσιν Τυρνάβου. Ήταν μία βραδυά γεμάτη μάγια και ομορφιές από αυτές που γνωρίζει να χαρίζει στα μέλη του και εις τους φίλους του ο Ο.Ε.Λ. Εξαίσιες εκδρομές και γοητευτικούς φυσιολατρικούς περιπάτους που αφήνουν εποχή, όπως προχθές. Εις τον νυκτερινόν αυτόν μαγευτικόν περίπατον έλαβον μέρος τα περισσότερα μέλη του Δ. Σ. του Ο.Ε.Λ. με αρχηγόν τον κ. Κ. Καραστάθην.
Εις τον Τύρναβον έφθασαν περί την 9ην μ.μ. και κατέλυσαν εις το εξαιρετικό εξοχικό «Αύρα», το οποίον διαθέτει αρτίαν ορχήστραν και αιθερίαν ξένην χορεύτριαν, η οποία συνήρπασεν όλους με τους βελουδένιους χορούς της. Μεταξύ των εκδρομέων το κέφι υπήρξεν αδιάπτωτο, ο ερχομός τους δε εκεί ετόνωσε την κοσμικότητα του Κέντρου, η πίστα του οποίου κυριολεκτικώς κατεκλύσθη από τα ζεύγη του Ο.Ε.Λ., που εχόρευσαν με όρεξη όλους τους ευρωπαϊκούς χορούς μέχρι της 2ας σχεδόν πρωινής, διεκρίθησαν δε αρκετοί νέοι και νέες του Ο.Ε.Λ. στη χορευτική τους δεινότητα. Εις τον βραδυνόν αυτό περίπατον συμμετείχε και ο ασυναγώνιστος συμπολίτης μας ακκορντεονίστας κ. Χρ. Γιακούλας, ο οποίος έπαιξε με όρεξη πολλά κομμάτια με την ορχήστρα και χάρισε ρίγη συγκινήσεως στις μουσικόφιλες ψυχές. Επίσης απηγγέλθησαν παρλάτες και σατυρικά σκίτσα, χωρίς να υστερήση ο Κωτσαρής στα λυρικά μυστικόπαθα σονέττα του.
Εν συνεχεία οι «Ομιλίτες» φιλοξενούμενοι και ξεναγούμενοι από τον ρέκτη αυτοκινητιστήν κ. Αλέκο Χατζημπάρμπα, εξέδραμον με το λεωφορείον του εις την ειδυλλιακήν Βρύση του Τυρνάβου, που τη νύκτα αυτή στάθηκε ονειροφαντασία στα μάτια των εκδρομέων.
Τα γέρικα ψηλά πλατάνια με τους σκοτεινόφαντους θόλους τους άφηναν χαδιάρικα απ’ το νυχτερινό αγιάζι, τούφες γαλανού ουρανού να ασημώνωνται από το χλωμό χρυσάφι του μισόγιομου φεγγαριού της χάσης και ο τόπος να παίρνει απίθανους σχηματισμούς, καθώς λεκαζιόταν εδώ και κει φωτερά απ’ τον μεσοκομένο βραδυνό ουράνιο περιπατητή. Πλάι η Βρύση, με συντροφιά τους βράχους, κύλαγε τα νερένια όνειρά της στο Ρέμμα με νωχέλεια ζηλευτή και περίσσια, ενώ οι δένδρινοι ιππότες της κάνανε υποκλίσεις όλο φυτοβόλα αγάπη και διακριτικότητα. Πιο πάνω το ξωκκλήσι [4]ώρθωνε την ιερή του μεγαλοπρέπεια στο ημικάθετο φως της μεσόκοπης καθυστερημένης απόκοσμης κυρίας σκοπώντας ρίγη πίστεως στους φυσιολάτρες χριστιανούς.
Το ακορντεόν μελοδωκεντούσε απαλά και περίτεχνα τα μυστικοπαθή ταγκό, και τα ζευγάρια μεθυσμένα απ’ την ώρια νύχτα, δε χόρευαν, μα πετούσαν ανάλαφρα ανάμεσα γης και ουρανού, συνεπαρμένα απ’ τη θεία νύχτα, που μια παρόμοια ενέπνευσε στο παρελθόν τον μεγάλο μύστη της γραφίδος Σαίξπηρ και έδωσε εις την αθανασία ένα Θεόκριτο.
Δεν ήταν βραδυνός περίπατος αυτός στη γη από έναν εκδρομικό όμιλο. Ήταν ένα σπάνιο ταξίδι με τη φρεγάττα του ονείρου. Ένα φυσιολατρικό διαμάντι σε μια ξάστερη βραδυά, εκεί που η πυκνή βλάστηση και το κελάρυσμα μιας Βρύσης δίνουν τα χέρια να αγναντέψεις το μεγαλείο της φύσεως με την ταπεινή σφραγίδα του Δημιουργού. Ένας περίπατος που δεν τον ξανάζησες και δεν θάθελες να πάρη τέλος ποτέ. Ν’ ανοίγης όλα τα παράθυρα της ψυχής σου, να κλείσης μέσα όσο πιο πολύ τον ουρανό του, με τα μάγια και τις γητιές του, με τις ξωθιές οπτασίες αλαφροΐσκιωμα των βάτων. Και να μην χορταίνης να ζης και να αποχάνεσαι απ’ τις λιγοθυμιές, που φέρνουν τα αρώματα της παντοτεινής φυσιολατρικής νύχτας, που τα κρυφομιλήματά της είναι πιο νοσταλγικά απ’ τα ξόμπλια [5]της μέρας».
-------
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Αλέξανδρος Χ. Γρηγορίου, «Γεώργιος και Ζαφείριος Π. Γκόλαντας: Δύο εξέχουσες προσωπικότητες της Λάρισας», Ελευθερία (Λάρισα), 27 Νοεμβρίου 2022.
[2]. Μπαρμπής Βοζαλής, «Άλκης Ροδινός», Ελευθερία (Λάρισα), 29 Απριλίου 2013.
[3]. Ελευθερία (Λάρισα), φ. 8967 (25 Ιουλίου 1954).
[4]. Πρόκειται για το εκκλησάκι της Αγίας Άννας.
[5]. Διακοσμητικό, στολίδι, κόσμημα. Μεταφορικά σημαίνει η κακολογία και το κουτσομπολιό.