Η Ιωάννα Γεωργακοπούλου στη συνέντευξή της μιλάει για το πώς ξεκίνησε το «Come as you are», την υποδοχή του εγχειρήματος, την αρνητικότητα που ενδεχομένως αντιμετωπίζουν και πώς απαντά σ’ αυτήν, αλλά και για το αν είναι αισιόδοξη ότι τα πράγματα θα καλυτερεύσουν για τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα.
* Πώς ξεκίνησε το «Come as you are»;
- «Ξεκίνησε το 2022 όταν ήρθαν δύο παιδιά που ήδη είχαν σχέση με τον Σύλλογο, με το ευγενικό αίτημα να υπάρξει κάποια δράση που να εξηγεί και να βοηθά στην κατανόηση των ΛΟΑΤΚΙ θεμάτων. Επειδή εγώ ανήκω στην κοινότητα, αλλά έχω και άλλους ρόλους -είμαι και προπονήτρια, είμαι και δασκάλα- μου είπαν αν μπορώ να το ξεκινήσω. Αποφασίσαμε στον Σύλλογο να το κάνουμε όλοι μαζί. Υπήρχαν κι άλλα παιδιά, αλλά και γονείς με τέτοιες ανησυχίες, οπότε βήμα-βήμα το ξεκινήσαμε το 2022, με έναν «γλυκό» τρόπο. Συνεχίστηκε το 2023 και συνεχίζεται φέτος, που υπάρχει μια γόνιμη συνθήκη να προσεγγίσει ακόμα πιο πολύ τον κόσμο».
* Τι εισπράττετε από τον κόσμο; Το αγκαλιάζουν το εγχείρημα ή είναι απέναντι;
- «Πρέπει να πω πως ο τρόπος που έχουμε προσεγγίσει το event έχει βοηθήσει ώστε να έχουμε φοβερή ζεστασιά και αποδοχή, ακόμη και από ανθρώπους που δεν μας ξέρουν. Έχει παίξει ρόλο και το ότι έχουμε έρθει όχι με σκοπό να βγάλουμε βιώματα, θυμό, δικαιωματισμό και λοιπά. Όχι ότι δεν καταλαβαίνω από πού προέρχονται. Πρώτα απ’ όλα είμαι εκπαιδευτικός, οπότε προσπαθώ να καταλάβω και την αρνητικότητα και να βοηθήσω να εξηγηθούν κάποια πράγματα. Όταν είσαι ανοιχτός για συζήτηση, ο κόσμος δε νιώθει «απειλή». Έτσι προσεγγίζουμε το event όλοι μας, ώστε να υπάρξει εκπαίδευση και εξοικείωση. Τώρα, το τι μπορεί να ακουστεί ή τι ανησυχίες μπορεί να έχει κάποιος με παγιωμένη άποψη δεν αλλάζει έτσι κι αλλιώς».
ΛΥΣΗ Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
* Πώς απαντάτε στην αρνητικότητα και ενδεχομένως και στην ακραία της μορφή;
- «Θα σου πω ποια είναι η φιλοσοφία μου: Γενικά εάν η άποψη εμπεριέχει κάποια καχυποψία, κάποια έλλειψη γνώσεων που μεταφράζεται σε ένα αρνητικό πλαίσιο, εκεί είναι ωραίο να συζητάς, ακόμη κι αν είναι επίπονο για τον ΛΟΑΤΚΙ κόσμο, που έχει δεχτεί αυτές τις ερωτήσεις πάρα πολλές φορές. Ζητάμε μόνο ευγένεια. Αλλά αν μιλάμε για ακραίες συμπεριφορές, αυτοί οι άνθρωποι δε θα έρθουν καν να συζητήσουν μαζί μας και δε μας αφορά κι εμάς η επικοινωνία μαζί τους».
* Ακραίες φωνές υπάρχουν και στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, όμως... Φωνές που δε συζητούν καν...
- «Κατ’ αρχάς θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι εγώ δεν είμαι εκπρόσωπος όλης της Κοινότητας. Τώρα, ποιο κίνημα δεν είχε ακραίες φωνές. Θα ήθελα να επισημάνω, όμως, ότι δεν έχουν όλοι τη δύναμη να διαχειριστούν μια συζήτηση, όταν έχουν έντονα βιώματα. Κι είναι λογικό. Γενικά προτείνω ψυχραιμία, κατανόηση και όταν δεν μπορούμε να τη βρούμε, καλύτερα να μην ανοίγουμε καν αυτές τις συζητήσεις».
* Τα παιδιά της Κοινότητας της Λάρισας έχουν δεχτεί κακοποιητικές συμπεριφορές, για παράδειγμα βία είτε λεκτική είτε σωματική;
- «Η επαρχία είναι μια ειδική περίπτωση. Δεν υπάρχουν κατά μία έννοια εύκολα κακοποιητικές συμπεριφορές, γιατί το παιδί που εσύ χαρακτήρισες κάπως μπορεί να είναι γιος του ανιψιού του τάδε γνωστού ή του δείνα φίλου και το σκέφτεσαι διπλά. Αντίστοιχα, όμως, υπάρχουν και περιπτώσεις που δε γίνονται ποτέ γνωστές, γιατί και το ίδιο το άτομο που εισέπραξε τη συμπεριφορά δε θέλει να «στιγματιστεί», ότι μου έκαναν αυτό, ότι είμαι ΛΟΑΤΚΙ, άρα... Υπάρχουν, δε φαίνονται με τον ίδιο τρόπο.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που υπάρχει στη Λάρισα, αν και τα πράγματα αλλάζουν, είναι ίσως οι χαρακτηρισμοί πίσω και όχι μπροστά στο άτομο, που μπορεί να του κοστίζουν. Επίσης, και η καχυποψία που υπάρχει και από την ίδια την Κοινότητα, πολλές φορές λόγω τραυματικών βιωμάτων. Οπότε μιλάμε για μια δυναμική μιας κοινότητας μιας πόλης, που ναι μεν σωζόμαστε, από κάποιες κακοποιητικές συμπεριφορές, χωρίς όμως να σημαίνει ότι δεν υπάρχει η πρόθεση γι’ αυτές ή ο αρνητικός σχολιασμός».
* Είσαι αισιόδοξη;
- «Είμαι αισιόδοξη γιατί δε βιάζομαι. Δεν περιμένω ότι το 2025 όλα θα αλλάξουν ξαφνικά. Σεβόμαστε τους χρόνους του καθένα. Πρόσφατα που είχα μια οικογένεια με τρανς αγόρι, του εξήγησα ότι κι εσύ χρειάζεται να δώσεις χρόνο. Δε γίνεται μέσα σε δύο μήνες η οικογένειά σου να εξοικειωθεί με όλες τις αλλαγές. Είναι μια διαδικασία «baby steps» με διάθεση για κατανόηση και ανθρωπιά».