«Πόλεμος και Ειρήνη»

ΕΚΘΕΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΛΑΟ ΣΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Το Γαλλικό Ινστιτούτο Λάρισας φιλοξενεί την εικαστική έκθεση «Πόλεμος και Ειρήνη» της Αλεξάνδρας Μαράτη και του Frederic Berger Cardi σε επιμέλεια της Αλεξάνδρας Μαράτη, με τα εγκαίνιά της να έχουν προγραμματιστεί για σήμερα Παρασκευή 3 Ιουνίου και ώρα 8 μ.μ.
Η έκθεση γίνεται σε συνεργασία με τη Nouvelle Amicale, την γκαλερί DonopoulosI FA και τον όμιλο για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων με τη στήριξη της Περιφέρειας Θεσσαλίας ως μία μορφή αλληλεγγύης στον ουκρανικό λαό. Σε όλη τη διάρκεια της έκθεσης θα υπάρχει η δυνατότητα προσφοράς χρημάτων που θα μετατραπούν σε κουπόνια σίτισης για τη στήριξη της δομής του Πειραιά που φιλοξενεί μητέρες και παιδιά από τον πόλεμο της Ουκρανίας.

Δύο καλλιτέχνες η Αλεξάνδρα Μαράτη και ο Frédéric Berger Cardi, εκ πρώτης όψεως τόσο διαφορετικοί στις φόρμες τους, στα μέσα τους, στην επιλογή του χρώματος, μονοχρωμία/πολυχρωμία, συναντιούνται στους φαντασιακούς δρόμους των απεικονίσεών τους, σε έναν ανατρεπτικό διάλογο. Αλληλοσυμπληρούμενης διαφορετικότητας, κρυμμένης αισιοδοξίας και διαπολιτισμικής αλληλεγγύης…
Ένα θέμα που κυριαρχεί στην επικαιρότητα. Ένας πόλεμος του ανθρώπου, όχι μόνο στην κυριολεκτική του έννοια, αλλά και σε οτιδήποτε άλλο έχει ανατρέψει την ειρηνική μας διαβίωση και συνύπαρξη. Ο πόλεμος του ισχυρού απέναντι στον πιο αδύναμο, οι πρόσφυγες, η καταστροφή της φύσης και του οικοσυστήματος, μια άγνωστη αγωνία που μας κυριεύει, που οδηγεί στην εσωστρέφεια και την απομόνωση.
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΑΝΤΑ ΣΥΝΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ
Τα ζωγραφικά έργα της Αλεξάνδρας, πλασμένα με ευαισθησία και ενσυναίσθηση, διατηρούν την αρχιτεκτονική δομή τους με τις πολλαπλές χρωματικές επιστρώσεις και τις περίπλοκες μορφές που από πιο συμπαγείς μετατρέπονται σταδιακά σε φασματικές ή οριακά ατσάλινες. Χώροι εξωτερικοί και εσωτερικοί, συχνά περίκλειστοι, που έχουν εκκενωθεί ή εγκαταλειφθεί λόγω ακραίων και απρόβλεπτων γεγονότων ανωτέρας βίας… Σε τόπους φαινομενικής ησυχίας, πλανάται η αίσθηση της απώλειας και μιας επικείμενης νέας έκρηξης. Εικόνες φωτεινές και σκοτεινές εναλλάσσονται μέσα από το τρεμόσβημα ιριδίζοντων και μεταλλιζέ αποχρώσεων που εκπέμπουν τα εναπομείναντα όπλα και οχήματα, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα θολή και μυστήρια. Η βαθμιαία γεωμετρική αποδόμηση των χώρων θυμίζει διαδικασίες εσωστρέφειας και αυτογνωσίας.
Τα ζωγραφικά έργα του Frédéric, μια ειρηνική αναζήτηση στη φύση και στο κοσμικό σύμπαν, στην πιο αρχέγονη μορφή τους, όπου με τρόπο λιτό και την απουσία χρώματος, η κυριαρχία ασπρόμαυρης σκιάς γεννά γαλήνιες και βίαιες κινούμενες εικόνες, ντελικάτη σκοτεινιά που μετατρέπει τις άδειες από την ανθρώπινη παρουσία επιφάνειες σε ενεργειακά κύματα και φως. Χωροχρονικές μνήμες παραπέμπουν έντονα σε αλληλεπίδραση με τα στοιχεία της φύσης, εξαϋλωμένα αντικείμενα – πλανήτες που μετεωρίζονται και μαύρες τρύπες. Όλα φαίνονται να απορροφούν και να αντανακλούν στη συνέχεια προς τα έξω την ’’πνευματικότητα’’ που τα περιβάλλει. Η φύση εισβάλλει τόσο δυναμικά στον χώρο επιβάλλοντας τη σιωπή της, παρακινώντας σε έναν γοητευτικό ασκητισμό.
Αναζητούμε και ονειρευόμαστε γι’ αυτές τις ουτοπίες. Όλο και πιο πολύ θέλουμε να τις αγγίξουμε.