10. West side story
Γιατί ο Σπίλμπεργκ αποδεικνύει ότι το ριμέικ του κλασικού μιούζικαλ «West Side Story» μπορεί να κερδίσει τις κινηματογραφικές μας καρδιές. Μια απόλυτα feel good ταινία που κοιτάει στα μάτια τον κινηματογραφικό προκάτοχό της και μιλάει ανοιχτά για την προκατάληψη, τον ρατσισμό και την ανυπέρβλητη δύναμη της αγάπης.
9. Nomadland
Γιατί η Κλόε Ζάο ανέτρεψε τα οσκαρικά φυλετικά κατεστημένα και την παράδοση που θέλει τα μεγάλα βραβεία να δίνονται αφειδώς σε κινηματογραφικές υπερπαραγωγές. Μια ταινία που αγγίζει με σινεφιλική ευαισθησία το πραγματικό πρόσωπο της Αμερικής.
8. Μικρή μαμά
Γιατί η Σελίν Σιαμά αποδεικνύει ότι είναι μία από τις πλέον υποσχόμενες κινηματογραφικές δημιουργούς των τελευταίων ετών. Μία από τις πιο τρυφερές ταινίες της χρονιάς που μιλάει για τη μητρότητα μέσα από το πρίσμα των κοινών εμπειριών και του αναπόφευκτου μοιράσματος στιγμών, βιωμάτων και συναισθημάτων.
7. Παράλληλες Μητέρες
Γιατί ο Αλμοδοβάρ παραμένει ο κινηματογραφικός άρχοντας της αγνής κι ανόθευτης συγκίνησης. Μια ταινία για τα ατομικά και συλλογικά τραύματα που επουλώνονται μόνο με την εκπλήρωση της μοιραίας προσταγής «ζήσε». Η ζωή, λοιπόν, ως φάρμακο κι αντίδοτο σε κάθε δίλημμα κι εμπόδιο.
6. Digger
Γιατί ο Τζώρτζης Γρηγοράκης κερδίζει επάξια μία θέση ανάμεσα στους κορυφαίους σκηνοθέτες της χρονιάς. Μία ταινία για την αδιάκοπή (μας) μάχη με τη φύση, με τον κόσμο που μόνο αλλάζει και με τον (συν)άνθρωπο που ξέρει -μόνο- ν’ απειλεί και ν’ αγαπάει.
5. Annette
Γιατί ο Λεό Καράξ είναι η πιο ιδιαίτερη κι ιδιοσυγκρασιακή φωνή της σύγχρονης 7ης τέχνης. Ο Καράξ παίζει με τις συμβάσεις και τα κινηματογραφικά είδη για να αποδομήσει ιδανικά τα alpha male (μας) πρότυπα σε μια ταινία υφολογικά ανένταχτη και πολιτισμικά σύγχρονη.
4. Ιστορίες τύχης και φαντασίας
Γιατί ο Ριουσούκε Χαμαγκούτσι μάς χάρισε την πιο όμορφη ταινία της χρονιάς. Μια ταινία που μιλάει για τα ηθικά μας διλήμματα, για τα παντοτινά μας παρελθόντα και για τον μίτο της ζωής που παραμένει πεισματικά κι αιώνιος άγνωστος.
3. First Cow
Γιατί η Κέλι Ράινχαρντ απέδειξε ότι η κωμωδία μπορεί να αναγεννηθεί κινηματογραφικά. Μια ταινία για τις φιλίες και για τις παρέες που κι αν δεν μπορούν ν’ αλλάξουν το σύμπαν ολόκληρο μπορούν να παρασύρουν ψυχές και ν’ αλλάξουν, τελικά, απόλυτα τον κόσμο τους.
2. Η εξουσία του σκύλου
Γιατί η Τζέιν Κάμπιον ξανά προς τη δόξα τραβά με ένα έργο τέχνης που αγγίζει το αριστούργημα. Μια ταινία για τα μύχια μυστικά και τις τραυματισμένες ψυχές που τις μάθανε μόνο να εκδικούνται.
1. Memoria
Γιατί ο Απιτσατπόνγκ Βιρασετάκουλ υπέγραψε το μοναδικό αδιαμφισβήτητο αριστούργημα της χρονιάς. Μια ταινία αίνιγμα που ξέρει να τρυπώνει σε ψυχές και να φωλιάζει αιώνια σε συνειδήσεις. Να μιλάει για την αναπόφευκτη αστική μοναξιά και για τις αδερφές ψυχές που ίσως βρίσκονται σε κάποιον κόσμο. Κάπου εκεί ψηλά. Ή και χαμηλά. Ανάμεσα στο τώρα της απομόνωσης και στο κάποτε της ανάγκης για επικοινωνία.
