Πέθανε χθες τα ξημερώματα στη Θεσσαλονίκη όπου διέμενε, χτυπημένος από βαριά ασθένεια, ο πανεπιστημιακός δάσκαλος, ομότιμος καθηγητής του τμήματος Νομικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, καταγόμενος από τους Γόννους, Ζήσης Παπαδημητρίου.
Ο εκλιπών ήταν γνωστός στο πανελλήνιο για τις κοινωνικοπολιτικές του απόψεις, για τις εκπαιδευτικές του παρεμβάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο και για το μεγάλο του συγγραφικό έργο. Ο Ζήσης Παπαδημητρίου είχε γεννηθεί το 1939 στους Γόννους, σπούδασε στο Πολυτεχνείο του Βερολίνου αλλά και του Αμβούργου και υπήρξε ερευνητής για 12 χρόνια στο πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης. Επιθυμία του ήταν να καεί και η στάχτη του να μεταφερθεί στη Φρανκφούρτη και να τοποθετηθεί στους τάφους των γονιών της συζύγου Κριστιάνε, τους οποίους θεωρούσε πολύ δικούς του ανθρώπους.
Ο Ζήσης Παπαδημητρίου υπήρξε ένας γενναιόδωρος πατριώτης και πρόσφερε πάρα πολλά στον τόπο του. Από τα χιλιάδες βιβλία στις δημοτικές βιβλιοθήκες και στα σχολεία μέχρι το έργο ζωής, τη δημιουργία της Δημοτικής Πινακοθήκης Γόννων, τη μοναδική στην Ελλάδα πινακοθήκη σε χωριό. Για 25 χρόνια φιλοξενούσε στο σπίτι του εκδηλώσεις και εκθέσεις ζωγραφικής, γλυπτικής κλπ, έργα τα οποία δώρισε στην Πινακοθήκη Γόννων της οποίας υπήρξε ο δημιουργός.
Μόλις την περασμένη Κυριακή, το τελευταίο βιβλίο του για τα Τέμπη, παρουσιάστηκε στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό των Τεμπών. Ο ίδιος είχε τηλεφωνήσει στους εκατοντάδες φίλους του (και στην «Ε») υποσχόμενος ότι θα τους συναντούσε εκεί, αλλά η εκδήλωση της παρουσίασης του βιβλίου του έγινε χωρίς αυτόν. Ήταν να έρθει από τη Θεσσαλονίκη, καθώς ανάρρωνε από μια τρίτη βαριά θεραπεία, να χαιρετήσει τον κόσμο για λίγα λεπτά και να επιστρέψει στο σπίτι του. Θα τον έφερνε η γυναίκα του η Κριστιάνε Παπαδημητρίου η οποία βρισκόταν πάντα στο πλευρό του. Δεν τα κατάφερε όμως και η συγκίνηση σε όσους συμμετείχαν στην εκδήλωση των Τεμπών ήταν φανερή.
Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΤΕΜΠΩΝ
Με το άγγελμα του θανάτου του, ο δήμαρχος Τεμπών Κώστας Κολλάτος, είπε τα εξής: «Ο αποχαιρετισμός μιας απαστράπτουσας πνευματικής προσωπικότητας που τίμησε τον Δήμο μας, την επιστήμη, τον πολιτικό, τον νομικό πολιτισμό, που υπηρέτησε αρχές και αξίες και όχι αξιώματα δεν είναι εύκολο καθήκον.
Εάν η απώλεια είναι συνάρτηση της προσφοράς τότε το κενό που αφήνει ο θάνατος του Ζήση Παπαδημητρίου είναι τεράστιο.
Και είναι τεράστια η απώλεια γιατί κατάφερε όλα αυτά τα χρόνια όχι μόνο να επιτελεί με επιτυχία τα θεσμικά του καθήκοντα αλλά να τα πάει ένα βήμα μπροστά.
Και εσύ Ζήση με την υπερβατική σου προσωπικότητα τα έκανες σε απόλυτο βαθμό. Γιατί ξεπερνούσες τα εσκαμμένα της επιστήμης σου και με αυτόν τον τρόπο διεύρυνες του ορίζοντες της πολιτικής και της κοινωνίας μας.
Γιατί δεν έδινες μαθήματα μόνο στα Πανεπιστήμια.
Έδινες μαθήματα σ’ όλους με τους οποίους συνεργάστηκες.
Δίδαξες με τη νηφαλιότητα του πνεύματός σου και την πνευματική σου εγρήγορση.
Δίδαξες με τη στάση σου όχι μόνο να κρίνεις αλλά και να προτείνεις.
Δίδαξες με την αγάπη σου για τη Δημοκρατία και την αγωνία σου να τη διακηρύξεις έμπρακτα.
Τις δημόσιες παρεμβάσεις σου τις είχαμε τόσο ανάγκη. Ειδικά στις μέρες μας.
Η σιωπή από την απουσία σου σε μείζονα θεσμικά, πολιτικά, επιστημονικά και κοινωνικά θέματα θα ακούγεται πολύ ηχηρή στ’αυτιά μας.
Είμαι τυχερός που μόλις πριν λίγες μέρες μου δόθηκε η δυνατότητα να προλογίσω το βιβλίο σου για τα Τέμπη.
Ένα βιβλίο άκρως επιστημονικό, το οποίο δώρισες στον Δήμο Τεμπών εκπληρώνοντας ένα όνειρο ζωής.
Εκεί μου δόθηκε η δυνατότητα απαριθμήσω τα πόσα πολλά πράγματα έχουν γίνει.
Εγκαινιάσαμε τη Δημοτική Πινακοθήκη τον Ιούλιο του 2012 χάριν της υπομονής και της γενναιοδωρίας του Ζήση και της Κριστιάνε Παπαδημητρίου.
Η γενναιοδωρία συνεχίζεται με την προσφορά χιλιάδων βιβλίων στις Δημοτικές Βιβλιοθήκες και τα σχολεία του Δήμου μας.
Συμπληρώθηκαν φέτος 25 χρόνια ανελλιπούς διοργάνωσης εκδηλώσεων στο φιλόξενο σπίτι σας στους Γόννους με σκοπό τη διαφύλαξη, τη διάσωση και την ανάδειξη της πολιτισμικής μας κληρονομιάς.
Και τώρα Ζήση τι γίνεται; Μπορούμε άραγε να αποχαιρετιστούμε; Αρκεί μήπως να σφίξουμε το χέρι της αγαπημένης σου Κριστιάνε;
Όχι δεν μπορούμε να αποχαιρετιστούμε.
Εσύ είσαι ασφαλής πια. Η σιωπή σου θα αναδεικνύει διαρκώς το μέγεθος του έργου και της προσωπικότητάς σου, το εύρος των συναισθημάτων σου και το ανεξάντλητο περίσσευμα της διάνοιας και της ψυχής σου.
Εμείς όμως;
Υπήρξαμε Ζήση τυχεροί που σε γνωρίσαμε.
Σε ευχαριστούμε για το τεράστιο έργο και την προσφορά σου.
Θα ’σαι πάντα κοντά μας. Θα ’σαι πάντα παρών.
Σ’ αυτό το ταξίδι που ενέπνευσες όλα αυτά τα χρόνια με τόση ελπίδα για τον άνθρωπο και την κοινωνία.
Θα σε βλέπουμε πάντα ορθό, ζωντανό, περήφανο και ανυπότακτο.
Θα σε θυμόμαστε πάντα με πολλή αγάπη.
Τα συλλυπητήρια όλων μας στην αγαπημένη σου οικογένεια.
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ!»
Ο Γ. ΜΑΝΩΛΗΣ
Για τον θάνατο του συντοπίτη του καθηγητή Ζήση Παπαδημητρίου, ο επικεφαλής της παράταξης του Δήμου Τεμπών «ΝΕΑ ΔΥΝΑΜΗ» Γιώργος Μανώλης δήλωσε: «Είναι μια άχαρη στιγμή για μένα σήμερα να μιλήσω για τον Ζήση. Θα μπορούσα να πω πάρα πολλά για το έργο και την παρακαταθήκη που αφήνει ο αδικοχαμένος Ζήσης στη γενέτειρά του στους Γόννους και γενικότερα στον Δήμο Τεμπών. Αλλά νομίζω ότι σήμερα πρέπει να σταθώ στο ανθρώπινο δράμα και να καταθέσω τα θερμά συλλυπητήριά μου προς στους οικείους του και την οικογένειά του, να ευχηθώ να είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει. Καλό ταξίδι Ζήση».
Ο ΝΤΙΝΟΣ ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γνωστός ζωγράφος Ντίνος Γιωτόπουλος είπε χθες για τον Ζήση Παπαδημητρίου: «Γνώρισα τον Ζήση Παπαδημητρίου στη Θεσσαλονίκη, κοινό τόπο διαμονής μας και δράσης. Ο Ζήσης, καθηγητής στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ., καταξιωμένος με περγαμηνές λόγω της πανεπιστημιακής του καριέρας, του συγγραφικού του έργου, αλλά και της τεράστιας κοινωνικής του δράσης σε όλα τα επίπεδα.
Άνθρωπος έως το τέλος της ζωής του με τεράστια ζωτικότητα, κεντρισμένος απ' τη μοναδική επιθυμία να είναι στο ακέραιο άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους, τους οποίους αγκαλιάζει χωρίς να αποφεύγει τις παρορμήσεις και τις προτροπές της πνευματικής του συνείδησης, ούτε τα συναισθήματα για τους γύρω του, αλλά ούτε να αδιαφορεί για τις μορφωτικές και εκφραστικές προτάσεις όλων των καλλιτεχνών του εικαστικού χώρου.
Παρέμεινε ως την τελευταία ημέρα της ζωής του φωτισμένος και παθιασμένος με μια εναγώνια επιθυμία για τη γνώση και τη δικαιοσύνη.
Όσοι εικαστικοί είχαμε την τύχη να εκθέσουμε στην αυλή του πατρικού του σπιτιού στους Γόννους Λάρισας, με έκπληξη διαπιστώσαμε την ισχυρή του συγκινησιακή δύναμη και την ευαισθησία του να κυριαρχεί και με απλό τρόπο να μας πλησιάζει, να μας αγκαλιάζει και να εκτίθεται χάρη της τέχνης .
Είχα την τύχη να έχω ατελείωτες ώρες συζητήσεων με τον Ζήση. Τόπος συνάντησής μας εκεί δίπλα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, στο καφέ Ζώγια, στην αγαπημένη του γωνιά, με ένα εσπρέσο, ώρες γεμάτες κουβέντα για τα προσωπικά μας αλλά και για τα ευρύτερα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα και πάντα στο επίκεντρο η τέχνη.
Ο Ζήσης δεν μεταμφιέστηκε ποτέ, αρνήθηκε να αγνοήσει την πίεση των γεγονότων, έμεινε ως το τέλος πιστός σε πανανθρώπινα ιδανικά και αξίες με ένα αδηφάγο πάθος και ένα βίαιο αγκάλιασμα του πραγματικού, σαν να ήταν ο ίδιος καλλιτέχνης που ζει την αποκάλυψη των περιπετειών του και εκτίθεται σε όλους τους κινδύνους της καθημερινής ζωής από τη μοναδική του επιθυμία να παραμείνει ως το τέλος άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους.
Ζήση ήμασταν τυχεροί, όλοι εμείς που φιλοξενηθήκαμε στην αυλή σου.
Το ταξίδι για την Ιθάκη τώρα ξεκίνησε.
Σε ευχαριστούμε, καλό σου ταξίδι»
