Ο μακαριστός Ιγνάτιος υπήρξε ένας σεμνός άνθρωπος που διακρίθηκε για την πραότητά του. Εκτός από σημείο αναφοράς της εκκλησιαστικής και πνευματικής ζωής του τόπου μας, ο μακαριστός Μητροπολίτης Ιγνάτιος υπήρξε ένα πραγματικό πρότυπο ανθρωπιάς, τιμιότητας, συμπονετικότητας και απλότητας. Ένας μετρημένος, υπομονετικός, συγχωρετικός, άξιος και πιστός υπηρέτης του Θεού και του Ευαγγελίου. Ένας Έλληνας πατριώτης, ένας εκκλησιαστικός άνδρας που κοσμούσε την Εκκλησία της Ελλάδας, την Ιεραρχία, την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό.
Ο μακαριστός Ποιμενάρχης μας υπήρξε ένας ακάματος συμπαραστάτης στους ευγενείς αγώνες του Συλλόγου Κυπρίων Νομού Λάρισας. Κατά καιρούς επισκέφθηκα μαζί με αρκετούς αξιωματούχους της Κυπριακής Δημοκρατίας (μητροπολίτες, προέδρους Βουλής, υπουργούς, ευρωβουλευτές, βουλευτές, ανθρώπους των γραμμάτων και άλλους πολλούς) στο πλαίσιο εθιμοτυπικών επισκέψεων την Ιερά Μητρόπολη Λαρίσης και Τυρνάβου. Ο μακαριστός Μητροπολίτης πάντα καταδεκτικός, με το χαρακτηριστικό του χαμόγελο έδειχνε να ζει στιγμές όμορφες και ξεχωριστές μαζί με τους ανθρώπους που έρχονταν από τη δοκιμαζόμενη Μεγαλόνησο. Το ενδιαφέρον του για το νησί μας ήταν διαρκές και αληθινό, προσευχόμενος πάντα για απελευθέρωση της Κύπρου από του Τούρκους εισβολείς και κατακτητές της γης των προγόνων μας.
Για πάρα πολλά χρόνια υπηρέτησα (και υπηρετώ) εθελουσίως το Εκκλησιαστικό Ραδιόφωνο της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου, έχοντας την επιμέλεια και την παρουσίαση της εκπομπής «Κύπρος, γη των Ηρώων και των Αγίων», με αναφορές στην Κύπρο και σε όλα τα μεγάλα εθνικά μας θέματα. Συχνά-πυκνά, ο μακαριστός Μητροπολίτης μας, εξέφραζε δημοσίως την ευαρέσκειά του γι’ αυτές τις εκπομπές. Ουδέποτε μου επέβαλε οποιουσδήποτε όρους για το περιεχόμενο των εκπομπών, γνωρίζοντας, ίσως, πως ποτέ δεν θα τον εξέθετα. Θυμάμαι μια φορά που βρεθήκαμε στην έξοδο του Δημαρχείου ύστερα από κάποια εκδήλωση, μέρες Δωδεκαημέρου (προηγήθηκε μια δική μου εκπομπή για τα Θεοφάνεια) που μου είπε χαρακτηριστικά: «Χθες θεολογούσες… έμεινα έκπληκτος με τις γνώσεις και τον καθαρό χριστιανικό και ελληνικό λόγο σου…». Φυσικά, παρά τα επαινετικά λόγια του Δεσπότη, δεν ανέβηκα ποτέ στα σύννεφα, αλλά έμεινα προσγειωμένος και συνέχισα και συνεχίζω να εκτιμώ την αξία και το μέγεθος του ραδιοφωνικού μικροφώνου. Ό,τι παρουσιάζεται από την εκπομπή είναι πάντα διασταυρωμένο και απολύτως αληθινό. Δεν παίζουμε και δεν εκμεταλλευόμαστε ποτέ τα ανοιχτά μικρόφωνα. Αυτός άλλωστε πρέπει να είναι ο ρόλος του κάθε ραδιοφώνου, πολλώ δε μάλλον του Εκκλησιαστικού.
Κάποιοι μπορεί να υποθέσετε πως όλα τα παραπάνω γράφονται ίσως γιατί υπήρξα στενός συνεργάτης του μακαριστού Ιγνατίου. Σας πληροφορώ πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει, αφού, παρά το γεγονός ότι η παρουσία μου στον χώρο της Ιεράς Μητρόπολης ήταν πολύ συχνή, δεν ανήκα ποτέ σε αυτούς που κάποιοι ονομάζουν περίγυρο του μητροπολίτη. Η σχέση μου με τον Δεσπότη ήταν μια ανθρώπινη σχέση, χωρίς κάτι ξεχωριστό που να την κάνει διαφορετική από τα υπόλοιπα μέλη της Εκκλησιάς. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο.
Κλείνοντας το παρόν σημείωμα θα ήθελα να αναφερθώ στην τελευταία θλιβερή παράσταση (τη θλιβερότερη όλων) των λεγόμενων «αγωνιζόμενων» Χριστιανών στη Λάρισα. Ποτέ μου δεν έψαξα να βρω τον λόγο για τον οποίο κάποιοι διαμαρτύρονταν κατά της παρουσίας του Ιγνατίου στην Ιερά Μητρόπολη της πόλης μας. Γνωρίζω όμως πολύ καλά πως όταν θέλεις να ονομάζεσαι Χριστιανός πρέπει να λειτουργείς και ως Χριστιανός. Ο Χριστός δίδαξε αγάπη, δεν δίδαξε μίσος. Και ο τρόπος των διαμαρτυριών δεν θύμιζε Χριστιανούς, κάτι άλλο θύμιζε! Τη μεγαλύτερη απογοήτευση την έζησα φέτος, την ήμερα εορτής του Πολιούχου μας Αγίου Αχίλλιου. Ενώ οι λεγόμενοι «αγωνιζόμενοι» Χριστιανοί γνώριζαν ότι ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος δοκιμαζόταν σκληρά στο κρεβάτι του πόνου κι έδινε μάχη για να κρατηθεί στη ζωή, αυτοί βρέθηκαν έξω από την εκκλησία του Αγίου Αχιλλίου διαμαρτυρόμενοι με τρόπο που θύμιζε άλλες εποχές, τις εποχές Μεσαίωνα! Ήταν η σταγόνα που προσωπικά για μένα ξεχείλισε το ποτήρι. Ένιωσα τόσο άσχημα και πραγματικά ως Χριστιανός ντράπηκα.
Καλή ξεκούραση Άγιε ιεράρχη... Οι συμπολίτες μας θα σε θυμούνται και θα σε μακαρίζουν για πάντα. Η Κύπρος σε ευγνωμονεί για τις προσευχές σου για γρήγορη απελευθέρωση. Ας είναι αιωνία η Μνήμη σου και ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει.
Υστερόγραφο: Επιθυμία του μακαριστού Ιγνατίου ήταν να τελέσει ο ίδιος τους γάμους της θυγατέρας μου στις 7 Ιουλίου, στον Ι.Ν. Αγίου Αχιλλίου Λάρισας. Αυτό εκμυστηρεύτηκε στους άμεσους συνεργάτες του στην Αμερική, όπου έδωσε την ύστατη μάχη με τη ζωή. Ο Θεός αποφάσισε διαφορετικά όμως…
Δρ Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
