Μόλις με είδε γύρισε και μου είπε: «Σωτήρη πάρε μαγνητόφωνο, στυλό και ό,τι δημοσιογραφικό εργαλείο έχεις και έλα να σου δώσω μια συνέντευξη με βασική προϋπόθεση να μάθουν να γράφουν σωστά το όνομά μου Νίκος Δρούλιας και όχι ...Σδρούλιας, όπως διάβασα σε κάτι βιβλία (σ.σ. γέλια). Με αυτά που διαβάζω νομίζω ότι έζησα άλλη ΑΕΛ... Δε φταίτε εσείς, η δημοσιογραφία τότε ήταν με τον αραμπά. Βάζανε σε όλους τους αγώνες την ίδια σύνθεση. Βλέπετε, τότε έπαιζε μια ενδεκάδα, δε γίνονταν αλλαγές, δεν υπήρχαν κίτρινες κάρτες. Μόνο αποβολές. Αν τραυματιζόταν κάποιος, δεν έπαιζε. Πηγαίναμε 16 παίκτες και έπαιζαν μόνο ένδεκα.
Μέχρι και το όνομά μου έγραφαν λάθος. Κοίτα μια συνέντευξη που έδωσα το 1973 και με έγραψαν Σδρούλια... (σ.σ. γέλια). Δεν ξαναμίλησα σχεδόν ποτέ...
Είδα κάτι φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν και δεν έγραψαν ούτε το όνομά μου, γιατί δεν ήξερε αυτός που τις δημοσιοποίησε ποιοι είναι οι παίκτες. Σου δίνω το υλικό μου για να μάθουν οι φίλαθλοι τι γινόταν το 1964.
Αποφάσισα να μιλήσω, ενώ πικράθηκα που δεν με κάλεσαν στην εκδήλωση για τα 60 χρόνια από την ίδρυση της ομάδας. Δε με πειράζει, και αυτοί που παίζουν τώρα κάποτε θα ξεχαστούν. Δείξε σε ένα παιδί 20 ετών τον Δομάζο, τον Κούδα, τον Γαλάκο και άλλους, μπορεί και να μην τους γνωρίσει. Εκδήλωση κάνουν για τους παλαίμαχους και πηγαίνουν δέκα άτομα... Ποιος με θυμάται... Εδώ ο μέγιστος Ζάμπας είναι σε νοσοκομείο και αμφιβάλω αν το ξέρει κανείς... Είμαι περίπου 80 χρονών (σ.σ. γεννήθηκε το 1946) και έχω ζήσει υπέροχες αθλητικές στιγμές, απλά θέλω να βοηθήσω στην καταγραφή της σωστής ιστορίας...».
* * *
«Η ΑΕΛ έγινε το 1964 και ήταν να γίνει η συγχώνευση με τον Ηρακλή Λάρισας. Ο Ηρακλής ήθελε να έχουν τις στολές τις δικές του, είχε πέσει ο Λαρισαϊκός, που ήταν η πρώτη ομάδα που ανέβηκε στη Β’ Εθνική, και ανέβηκε ο Ηρακλής. Πήγε να χαλάσει με τον Ηρακλή και πήγε να γίνει με τον Απόλλωνα Λάρισας που είχε ανέβει στη Β’ Εθνική. Τελικά συμφώνησαν οι Ηρακλειδείς και έγινε η συγχώνευση. Δηλαδή τότε θα είχαμε αν δε γινόταν η συγχώνευση Ηρακλή και Απόλλωνα Λάρισας στη Β’ Εθνική. Με το καταστατικό του Ηρακλή έγινε η ΑΕΛ. Συμφώνησαν όλοι για την ΑΕΛ και πήραμε μετά από τον Απόλλωνα Λάρισας τον Βασίλη τον Τσαπατώρη.
Την άλλη χρονιά πήραμε και τον Φαρμάκη τον τερματοφύλακα από τον Απόλλωνα Λάρισας. Ο Απόλλωνας έπαιξε στη Β’ Εθνική, αλλά υποβιβάστηκε αμέσως γιατί ήταν αδιάφορος.
Τότε αποφάσισαν Ηρακλής Λάρισας (μπλε χρώμα φανέλας), Άρης (κίτρινο), Τοξότης (κόκκινο) και Λαρισαϊκός (πράσινο) να βάλουν το βυσσινί χρώμα που δε φορούσε καμία από τις ομάδες. Έτσι ξεκίνησε η ΑΕΛ. Και πήραμε τότε προπονητή τον Πέτροβιτς». Αυτά είναι τα πρώτα λόγια του.
* Πώς έγινε η επιλογή;
- «Τότε ήταν προπονητής στον Πιερικό και έπαιξε τελικό Κυπέλλου Ελλάδας με τον Ολυμπιακό. Και τον πήρε η Λάρισα και του έδινε 12.000 δραχμές τον μήνα (πολλά λεφτά για την εποχή). Και επειδή δουλεύαμε στο 90%, μας έκανε προπόνηση στις 5 το πρωί.
Μπαίναμε από την πλατεία στο κυλικείο που είχε ο Γώγος, ο πατέρας του παίκτη του Δημητρίου. Μας έκαναν πρωινό και μετά φεύγαμε για τις δουλειές μας».
* Ποιος έβαζε τα χρήματα;
- «Κανείς δεν ήξερε, το συμβούλιο ήταν δωδεκαμελές και πλήρωναν τις υποχρεώσεις».
*Εσύ σε ποια ομάδα έπαιζες;
«Στον Τοξότη και με διάλεξε ο Πέτροβιτς. Δοκίμασε όλους τους παίκτες και διάλεξε αυτούς που ήθελε. Χωρίς υπερβολή, παρότι ήμουν μικρός, με χρησιμοποιούσε.
Έτσι έγινε η ΑΕΛ και παίζαμε για την πορτοκαλάδα. Δεν παίρναμε τίποτα, κανένα πριμ καμιά φορά».
* Ποιος ήταν ο σταρ της ομάδας;
- «Ο Ζάμπας μακράν όλων ήταν για μένα καλύτερος από τον νεότερο σούπερ σταρ Βασίλη Καραπιάλη. Αλλά ο Καραπιάλης δίκαια θεωρείται καλύτερος παίκτης, γιατί πήρε πολλά πρωταθλήματα με την ΑΕΛ και τον Ολυμπιακό . Έτσι κρίνεται ένας παίκτης για να είμαστε δίκαιοι. Αυτά δεν είναι και κριτήρια για «χρυσή μπάλα»; Εγώ θα τον συνέκρινα ακόμη και με τον Λουκανίδη. Ήταν ένα παιδί που μεγάλωσε σε ορφανοτροφεία και όταν τον έφερε ένας Χατζής που έπαιζε στον Λαρισαϊκό, τον πήγε στο Λαρισαϊκό παρότι όλη η γειτονιά ήταν Ηρακλής. Έπαιξε μέχρι και μπακ αριστερό. Και ήταν 17 χρονών, χωρίς αριστερό πόδι...».
* Ο Κάσσας...
- «Πολύ καλός παίκτης και καλό παιδί. Δεν πείραζε τους μικρούς…».
* Ποια ήταν η πρώτη βασική ενδεκάδα;
-« Τερματοφύλακας ο Δεληλώνας, δεξί μπακ ο Παπάζογλου, Καρέλιας, Λιόκος σέντερ μπακ κι αριστερά ο Κατσάνης. Ο Ζάμπας μαζί με τον Χατζίδης έπαιζαν χαφ. Έξω αριστερά ο Δελφός την πρώτη χρονιά. Σέντερ φορ πήραμε τον Παπαδήμα από τον Τύρναβο. Έπαιζαν μαζί με τον Κυριακό τον Βασίλη. Δεξί μπακ πολλές φορές έπαιζε και ο αδελφός του, ο Γιάννης ο Κυριάκος. Αδέλφια ήταν. Έξω δεξιά ο Βασίλης Τσολάκης».
* Τι δουλειές έκαναν οι ποδοσφαιριστές;
- «Ο Τσολάκης δούλευε στον θείο του που πουλούσε αλυσίδες, σίδερα στην οδό Λαπηθών. Ο Κυριάκος δούλευε στη ΔΕΥΑΛ, εγώ δούλευα στον Φριτζαλά, ένα μαγαζί στα ανταλλακτικά στην Ασκληπιού. Ο Λιόκος δούλευε στον ΟΤΕ. Ο Καρέλιας είχε τα αθλητικά μαζί με τον Αδάμο που τον ξέχασα στην αρχή. Ο Δεληζώνας δούλευε στον Ωρολογόπουλο που είχε μπάλες, παιχνίδια, μέχρι και καραμπίνες. Ήταν δίπλα από το Παλάς, το ξενοδοχείο στην Παπαναστασίου, και μετά μετακόμισε απέναντι από το σπίτι του στρατηγού. Ο Κατσάνης δούλευε ηλεκτρολόγος, ο Παπάζογλου δε δούλευε αρχικά και ύστερα ο Γκρέτσης του Ηρακλή του έδωσε το πρακτορείο ΠΡΟΠΟ. Ο Κάσσας ήταν σιδεράς, δούλευε σε οικοδομές, ενώ ο Δελφός είχε τελειώσει την Ανωτάτη Εμπορική και ήταν λογιστής σε έναν συνεταιρισμό. Δεν ξέρει κανείς γιατί έφυγε το 1965...».
* Πώς ήταν η ζωή στη Λάρισα για τους αθλητές;
- «Η Λάρισα είχε αρκετές χιλιάδες κόσμο, είχαμε στέκι απέναντι από το Δημαρχείο, το ζαχαροπλαστείο «Αχίλλειο», που είχαν οι αδελφοί Τσόγκα. Έκανε φημισμένη πουτίγκα. Εκεί που είναι τώρα κατάστημα υποδημάτων. Η πόλη μας αγαπούσε, μας ακολουθούσε πολύς κόσμος όταν παίζαμε εκτός έδρας. Η πορεία της ομάδας ήταν θέμα συζήτησης της πόλης».
* Ασχολούνταν η Δημοτική Αρχή με την ομάδα, οι πολιτικοί παράγοντες...
- «Κανένας δεν ασχολούνταν, δεν έκαναν τίποτα για την ομάδα. Ούτε έβαλαν κανέναν σε δουλειά, μύθοι ήταν αυτά. Και να πω κάτι, καλύτερα που δεν ασχολούνταν οι πολιτικοί. Ούτε στη συγχώνευση είχαν ενεργό ρόλο».
* Πόσα χρόνια έπαιξες στην ομάδα;
- «Επτά χρόνια. Μέχρι το 1970 που χτύπησα και σταμάτησα το ποδόσφαιρο για να πάω στην ΕΑΛ, που πάντα παρακολουθούσαμε αγώνες της μαζί με τον Ζάμπα. Ήταν ομάδα της νεολαίας τότε».
* Έζησες την ιστορία των Μεγάρων (1966), τι έγινε τότε...
- «Στα Μέγαρα έπαιζε και ο Κυριακίδης από τον Παναθηναϊκό, ο Πρόδρομος, με διαιτητή Γερμανό, τότε έπαιζαν και ξένοι διαιτητές, όπως τώρα που γύρισε το ποδόσφαιρο εξήντα χρόνια πίσω. Θα σας εξηγήσω γιατί έγινε το επεισόδιο... Παίζαμε με τον Αργοναύτη Τετάρτη, πριν το παιχνίδι με τον Βύζαντα που είχε στις τάξεις της τον μεγάλο Μπέμπη του Ολυμπιακού και ο Δεληκάρης που ήταν 16 χρονών και ο Ζάμπας στον αγώνα γρατζούνισε τον Μπέμπη και τον έγδαρε στο πρόσωπο. Προπονητής στον Βύζα ήταν ο Σούλης του Ολυμπιακού και μας την έστησαν γι’ αυτό που έκανε ο Ζάμπας. Ήθελαν να τον χτυπήσουν για τον λόγο αυτόν. Δε μας βάλανε από την κανονική είσοδο στο γήπεδο, αλλά από μια μικρή είσοδο. Και πρώτος μπαίνει ο Παπάζογλου, δεύτερος ο Ζάμπας και τρίτος εγώ. Και βρίσκεται κάποιος στην ταράτσα και με μια ξύλινη σκάλα και άνοιξε το κεφάλι του Ζάμπα, γιατί χτύπησε τον Μπέμπη. Τον πήραν και τον πήγαν στο νοσοκομείο. Τον έβαλε στο πειρατικό ταξί ο συγχωρεμένος Πατσιάς. Μας έριξαν αυγά και γενικότερα υπήρχε τρομοκρατία. Χάσαμε την άνοδο στον αγώνα με τον Τύρναβο, αφού δυστυχώς είχαμε φέρει ισοπαλία 0-0 και τότε δημιουργήθηκαν επεισόδια. Εμείς τότε είχαμε τον Μινάρδο προπονητή, που ήταν και αυτός του Ολυμπιακού».
* Μεταγραφή πήρες πουθενά;
- «Με ζήτησε το 1966 ο Ηρακλής όποτε ήμουν φαντάρος και δεν μου έδωσαν το δελτίο. Αλλά τι να πω εγώ όταν η ΑΕΚ ήθελε τον Ζάμπα, τον έκρυβα στη Νέα Φιλαδέλφεια για να μην το πάρουν Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός και τελικά δεν τον έδωσε ο Λαρισαϊκός και συγκεκριμένα, ο γενικός αρχηγός Βαλακώστας. Μέχρι και ο Μπούκοβι το 1965 ζητούσε τον Ζάμπα στον Ολυμπιακό. Εμείς δεν κερδίσαμε τίποτα, αντίθετα, όταν ο Κουλούρης άλλαξε τον νόμο, οι παίκτες είχαν προνόμια και ωφελήθηκαν. Ήταν στη σωστή κατεύθυνση».
* Είχαμε ακούσει για τον Σαλταπίδα...
- «Ήρθε στην ΑΕΛ, αλλά μόλις έγινε 33 χρονών έφυγε. Έπαιξε μεγάλη μπάλα».
* Πες μας για τη διοίκηση...
- «Πρώτος πρόεδρος ένας κύριος με το κάπα κεφαλαίο, ο Κώστας Τζοβαρίδης, που ταξιδέψαμε μαζί στη Ρόδο με την κόρη του. Γενικό αρχηγό είχαμε τον Αλέκο τον Μήτσου που δούλευε στο νοσοκομείο.
Καλοί άνθρωποι ήταν. Περάσαμε ωραίο στρατιωτικό. Ερχόμασταν κάθε Παρασκευή στη Λάρισα, ενώ είχαμε καλή συμπεριφορά στο στρατόπεδο. Αυτή ήταν η εποχή μέχρι το 1970».
* Και από το ποδόσφαιρο πήγες στο μπάσκετ...
- «Παρακολουθούσα με τον Ζάμπα την ΕΑΛ και εκεί οι άνθρωποι με ενθουσίασαν με την καταπληκτική συμπεριφορά τους, όπως ο Θόδωρος Ματίκας και ο Αλέκος Παπαδημητρίου. Έμαθα γρήγορα και αγαπούσα όλα τα παιδιά του κόσμου. Με παίρνουν ακόμη και τώρα πολλοί τηλέφωνο...».
ΟΙ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΙ
Για την ιστορία αναφέρουμε τους πρωτόκλητους παίκτες, όπως τους επέλεξε ο Πέτροβιτς.
ΛΑΡΙΣΑΪΚΟΣ: Δεληζώνας, Κυριάκος Γ. Κυριάκος Β., Ζάμπας, Καρέλιας, Χατζίδης, Παπακωνσταντίνου, Κυριακίδης, Γιάτσιος, Γιαλαμάς.
ΗΡΑΚΛΗΣ: Κοντοκώστας, Τσολάκης, Αδάμος, Χαρισούλης Δημητρίου, Λέλλης, Παπάζογλου, Κάσσας, Κατσιάνης, Σαλταπίδας.
ΑΡΗΣ: Πασσάς, Μπονίτσης, Ζαφειρόπουλος, Βουτσιλάς Γ.
ΤΟΞΟΤΗΣ: Λιόκος, Τσιόλκας, Δελφός, Δρούλιας, Κόντσας, Αραπατσάνης, Ντιούδης.
ΠΑΝΘΕΣΣΑΛΙΚΟΣ: Τσακπίνογλου, Μήτσιου.
ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΥΡΝΑΒΟΥ: Παπαδήμας.
ΠΕΛΑΣΓΙΚΟΣ: Ευθυμιάδης, Γάτσιος.
