Στους προηγούμενους Ολυμπιακούς αγωνίστηκε σε δύο τελικούς. Στον τελικό των ανδρών ήταν πρώτος και στον τελικό των γυναικών δεύτερος. Ξεκινώντας τη συζήτηση μαζί του, τον ρωτήσαμε αν στόχος και στους Ολυμπιακούς του Παρισιού είναι να παίξει στους τελικούς του αθλήματος. Μας λέει: «Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι μια διοργάνωση με μεγάλη πίεση, καθώς τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα πάνω σε αυτή. Μια διοργάνωση που απαγορεύεται το λάθος, γιατί μπορεί να εκτεθείς ανά πάσα στιγμή με βάση τον λεπτομερή τρόπο κάλυψης των Αγώνων. Προσπαθείς να είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος σε κάθε παιχνίδι και να κάνεις ακριβώς το πρόγραμμα των αθλητών και με μεγαλύτερη προσαρμογή αφού οι αγώνες είναι διαδοχικοί και συνεχείς».
* Τρίτη φορά...
«Κάθε φορά είναι και διαφορετική... Η πρώτη δε με άφηνε να κοιμηθώ. Η δεύτερη ήταν γεμάτη άγχος λόγω κορονοϊού, η τρίτη είναι η καταξίωση. Αλλά τίποτα δεν πρέπει να σε εφησυχάζει. Να πω την αλήθεια το περίμενα αφού είχα παίξει στο παγκόσμιο στο Μεξικό, αλλά ποτέ δεν είσαι σίγουρος αν δεν έρθει το επίσημο χαρτί. Και βέβαια για να ανταπεξέλθεις χρειάζεται καλή προετοιμασία γι’ αυτό θα πάω σε αρκετά διεθνή τουρνουά που αρχίζουν τα τον άλλο μήνα από την Ντόχα».
* Ισχύει για τους διαιτητές το 50-50 (σ.σ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού υπάρχει ίση συμμετοχή αθλητών και αθλητριών);
«Όχι είμαστε 16 διαιτητές, εκ των οποίων δώδεκα άνδρες και τέσσερις γυναίκες».
* Ίσως ο μοναδικός Λαρισαίος...
«Δεν το γνωρίζω, δεν το εύχομαι, ξέρω ότι η Γκουντούρα και η Καλτέκη διεκδικούν πρόκριση. Δεν έχω γνώση για τους υπόλοιπους».
Και κλείσαμε τη συζήτηση με τον 47χρονο Λαρισαίο διαιτητή του μπιτς βόλεϊ με την ενασχόλησή του με το άθλημα: «Ξεκίνησα τη διαιτησία του βόλεϊ παίρνοντας το μικρόβιο από τον πάτερα μου Κώστα. Αρχικά με το βόλει σάλας για να πάω αργότερα στο μπιτς βόλεϊ βλέποντας ότι εκεί υπάρχουν περιθώρια εξέλιξης. Δε το μετάνιωσα, ήταν επιλογή πολύ καλή, με περιθώρια πολλών διακρίσεων και εύχομαι και άλλοι Λαρισαίοι διαιτητές να ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο. Βέβαια θα πρέπει να είναι προσεχτικοί στον ..ήλιο που προκαλεί εγκαύματα και να μην είναι αλλεργικοί στα αντηλιακά…».
Ποιος είπε ότι τα γονίδια δεν παίζουν ρόλο; Ο Χαράλαμπος Παπαδογούλας, παιδί δύο γυμναστών, του αείμνηστου Κώστα και της Ζωζώς, πήρε τους «αθλητικούς καρπούς» της καλλιέργειας του οικογενειακού περιβάλλοντός του.