Συγκεκριμένα ο δήμαρχος ζητά να εξεταστεί η δυνατότητα ανάληψης κοινής δράσης για την «Αβερώφειο Γεωργική Σχολή», για τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου χώρου, ανοιχτού προς την κοινωνία, επιμόρφωσης, παραγωγής και ανταλλαγής τεχνογνωσίας, αλλά και ενός χώρου στήριξης της αγροτικής επιχειρηματικότητας. Παράλληλα, κάνει γνωστή στον υπουργό την κατάσταση στην οποία βρίσκονται σήμερα τα κτίρια της σχολής καθώς παρουσιάζουν σημαντικές φθορές και βλάβες.
«Στόχος», όπως επισημαίνεται είναι «να συγκεντρωθεί η γνώση και η εμπειρία που αφορά την αγροτική παραγωγική διαδικασία, σε ένα χώρο προσαρμοσμένο στις σύγχρονες απαιτήσεις της παγκόσμιας αγοράς, διατηρώντας την αίγλη και τις ρίζες της παράδοσης που πηγάζουν από την έως τώρα λειτουργία της Σχολής».
Μέσω της κοινής προσπάθειας και βασιζόμενη σε κοινό στρατηγικό σχεδιασμό, η δημοτική αρχή θεωρεί ότι έτσι θα διασωθούν οι εγκαταστάσεις της Σχολής. «Βασικός στρατηγικός μας στόχος είναι η εδραίωση στην περιοχή, δομών, που θα συμβάλουν στην ανάπτυξη του αγροδιατροφικού τομέα παραγωγής, δίνοντας έμφαση σε σύγχρονες και καινοτόμες πρακτικές. Οι πρακτικές αυτές θα θέλαμε να χαρακτηρίσουν την περιοχή της Λάρισας ως πρωτοπόρο τόπο εφαρμογής τους» διευκρινίζει προς τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης ο δήμαρχος Λαρισαίων, δηλώνοντας συγχρόνως πως ο Δήμος είναι έτοιμος να ανταποκριθεί στην πρόκληση που λέγεται «Αβερώφειος».
Υπενθυμίζεται ότι η «Αβερώφειος Γεωργική Σχολή» ιδρύθηκε το 1901 και λειτουργεί από το 1911, εντός της περιαστικής ζώνης της πόλης. Η λειτουργία της στεγάζεται σε 43 κυρίως κτίρια με διοικητικές και εκπαιδευτικές χρήσεις, που αναπτύσσονται σε έκταση 600 στρεμμάτων περίπου.
Η Αβερώφειος Σχολή αποτέλεσε, ιδιαίτερα κατά την προπολεμική περίοδο, ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής της πόλης. Με την πλειοψηφία των μαθητών της να είναι οικότροφοι και τους καθηγητές και το υπόλοιπο διοικητικό και εργατικό προσωπικό να ζει επίσης στη Σχολή, για την κοινωνία της Λάρισας και των περιχώρων της κάθε δραστηριότητα της Σχολής αποτελούσε ενδιαφέρον.
Πέραν του εκπαιδευτικού έργου που επιτελεί, η ιστορική και πολιτιστική σημασία της Σχολής, για την πόλη και την ευρύτερη περιοχή της είναι ανεκτίμητη, καθώς από την ίδρυσή της συνδέθηκε αναπόσπαστα με αυτή. Το 1993, στο σύνολό τους, τα 43 κτίρια της Σχολής κηρύχθηκαν διατηρητέα, από το υπουργείο Πολιτισμού, ως ιστορικά μνημεία.
Ζωή Παρμάκη
