η) Κάλεσε σε σύσκεψη τον πρόεδρο και τον διευθυντή του ΟΥΗΛ (Κωνσταντίνο Ταμπασούλη και Αντώνιο Φασούλα αντίστοιχα), διά το ζήτημα του ηλεκτροφωτισμού της Λάρισας. Στη σύσκεψη αποφασίστηκε ότι «εντός οκταημέρου, διότι τεχνικοί λόγοι δεν επιτρέπουν τούτο, θα αρχίση η τοποθέτησις πέριξ της δημοτικής αγοράς και συν τω χρόνω επί των οδών Βασιλέως Κωνσταντίνου, Μακεδονίας, Ερμού, Βασιλίσσης Σοφίας, των εξ, Τρικάλων και λοιπών κεντρικών οδών, ηλεκτρικών λαμπτήρων διά δυνατής κάπως εντάσεως, ώστε ο ηλεκτροφωτισμός της πόλεως να ολοκληρωθή εντός διμήνου τουλάχιστον» και θ) με άλλη παρέμβασή του προς τον ΟΥΗΛ, η εταιρεία θα τοποθετούσε ή θα επισκεύαζε μία τουλάχιστον κρήνη σε όλα τα Δημοτικά Σχολεία και τα Γυμνάσια της Λάρισας [1]. Στις 17 Μαρτίου 1945 με απόφαση του Υπουργείου Οικονομικών (αρ. 8365/1945) συστάθηκε ειδικό γραφείο στο κτίριο της δημαρχίας, όπου οι πολίτες της Λάρισας κατέθεταν αιτήσεις (επί απλού χάρτη) για αποζημιώσεις της κινητής και ακινήτου περιουσίας τους κατά τη διάρκεια της κατοχής.
Ο Αντώνιος Σιτράς παραιτήθηκε στις 20 Μαΐου 1945 για λόγους υγείας και αντικαταστάθηκε από τον Στυλιανό Αστεριάδη, ο οποίος μετά από την απελευθέρωση της Λάρισας είχε εκδιωχθεί από τις δυνάμεις του ΕΑΜ [2]. Καθώς η υγεία του είχε παρουσιάσει αισθητή βελτίωση, επανήλθε στα καθήκοντά του στις 21 Ιανουαρίου 1946, αλλά παραιτήθηκε οριστικά τον Μάρτιο του ιδίου έτους. Στο διάστημα της δεύτερης δημαρχιακής του θητείας, χορηγήθηκαν χρηματικά ποσά για τη συντήρηση του Δημοτικού Νοσοκομείου, του Δημοτικού Ωδείου, της Νυκτερινής Εμπορικής Σχολής Λαρίσης και της Ενώσεως Προσκόπων Λαρίσης, ενώ με ενέργειές του ακυρώθηκε η δημοπρασία που είχε εξαγγείλει το Υπουργείο Οικονομικών για την έκταση των 400 στρεμμάτων στη θέση Ακ Σαράι (σημερινή περιοχή Νεάπολης) [3]. Παράλληλα, σε συνεννόηση με το Εργατικό Κέντρο Λάρισας δημιούργησε διάφορα προγράμματα για την καταπολέμηση της ανεργίας που μάστιζε σε μεγάλο βαθμό κυρίως τον νεανικό πληθυσμό της πόλης.
Στις κοινοβουλευτικές εκλογές της 5ης Μαρτίου 1950 εκλέχθηκε βουλευτής Λαρίσης με την Εθνική Προοδευτική Ένωση Κέντρου (Ε.Π.Ε.Κ.) του Νικολάου Πλαστήρα. Τα χρόνια, όμως, προβλήματα με την υγεία του του στέρησαν την ευκαιρία να σταδιοδρομήσει στον πολιτικό στίβο. Απεβίωσε στην Αθήνα στις 27 Ιουλίου 1951, σε ηλικία 53 ετών. Κηδεύτηκε την επομένη (28 Ιουλίου) στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών με τιμές βουλευτή εν ενεργεία. Στις 29 Ιουλίου 1951 ο τότε δήμαρχος Λαρίσης Δημήτριος Καραθάνος συγκάλεσε σε έκτακτη συνεδρίαση το Δημοτικό Συμβούλιο (πρόεδρος: Γ. Τσακατούρας), το οποίο ομοφώνως εξέδωσε ψήφισμα, σύμφωνα με το οποίο: α) Θα εκφράζονταν προφορικώς και γραπτώς τα συλλυπητήρια στην οικογένεια του μεταστάντος, β) θα του παραχωρείτο δωρεάν τάφος στο Παλαιό Νεκροταφείο, εφόσον η οικογένειά του θα εκδήλωνε την επιθυμία για τη μετακομιδή της σορού ή των οστών του νεκρού και γ) θα κατέθετε 500.000 δραχμές στο ταμείο του Δημοτικού Νοσοκομείου. Παρόμοια ψηφίσματα εξέδωσαν ο Δικηγορικός Σύλλογος, το Αδελφάτο του Κουτλιμπάνειου Δημοτικού Νοσοκομείου και η Διοικούσα Επιτροπή του Δημοτικού Ωδείου Λαρίσης [4].
Όπως προαναφέραμε, ο Αντώνιος Σιτράς νυμφεύθηκε την Ιφιγένεια Πλαστήρα (1901-1987), ανιψιά του Νικολάου Πλαστήρα (θυγατέρα του αδελφού του Ιωάννη Πλαστήρα). Από τον γάμο τους απέκτησαν δύο θυγατέρες, την Ισμήνη και την Αντιγόνη. Η Ισμήνη Σιτρά παντρεύτηκε τον δικηγόρο και δημοσιογράφο της εφημερίδας «Ελευθερία» Χρήστο Δ. Δανιλούλη (1926-1997). Από τον γάμο τους απέκτησαν δύο παιδιά. Η Αντιγόνη Σιτρά παντρεύτηκε τον λογιστή Παύλο Κοτρώνη, αποκτώντας, επίσης, δύο παιδιά [5]. Το 1956 η Ιφιγένεια (σύζυγος του Αντωνίου Σιτρά) μετέφερε τα οστά του από την Αθήνα και τα εναπόθεσε στον τάφο που της είχε παραχωρηθεί από τον Δήμο της Λάρισας στο Παλαιό Νεκροταφείο.
Ο Αντώνιος Σιτράς τη δεκαετία του 1930 διετέλεσε αντιπρόσωπος στη Λάρισα του κόμματος των Φιλελευθέρων (Ε. Βενιζέλου). Ως δικηγόρος υπηρέτησε τη Θέμιδα με σεβασμό, αυταπάρνηση και ανιδιοτέλεια. Ως δήμαρχος προέβη σε πρωτοποριακές παρεμβάσεις για τη Λάρισα και έθεσε τις βάσεις για την επανεκκίνηση της πόλης μετά από τις καταστροφές του πολέμου και της κατοχής. Ο Δήμος Λαρισαίων ονοματοθέτησε προς τιμήν του οδική αρτηρία στη συνοικία των Αγίων Τεσσαράκοντα.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. «Ελευθερία» (Λάρισα), 18 Μαρτίου 1945.
[2]. Νίκος Τάχατος, «Οδός Σιτρά», «Ελευθερία» (Λάρισα), 3 Ιουλίου 2021.
[3]. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Νομού Λάρισας (ΓΑΚ/ΑΝΛ), Πρακτικά Δημοτικού Συμβουλίου Λαρίσης, συνεδριάσεις της 21ης Ιανουαρίου 1946, 8ης Φεβρουαρίου 1946, 25ης Φεβρουαρίου 1946 και 6ης Μαρτίου 1946.
[4]. «Ελευθερία» (Λάρισα), 31 Ιουλίου 1951.
[5]. Εκφράζονται θερμές ευχαριστίες στην κυρία Ισμήνη Σιτρά-Δανιλούλη για τις πληροφορίες που ευγενικά έθεσε στη διάθεσή μου.
