Είναι το μεγάλο φινάλε. Μιλάει πραγματικά για την ανθρωπότητα και για το πού μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο ο φόβος. Τα προηγούμενα 2 μέρη, το Lebensraum 1 και 2, ήταν το ζέσταμα. Αυτό τώρα είναι το κυρίως πιάτο και θα σερβιριστεί κρύο, σχεδόν παγωμένο...» λέει σήμερα στην «Ε» ο Λαρισαίος ηθοποιός και σκηνοθέτης Ηρακλής Τζαφέτας. Ο κ. Τζαφέτας στη συνέντευξή του σήμερα μιλάει για την επιστροφή του το περασμένο καλοκαίρι στο «Θεσσαλικό Θέατρο» μετά από τρία χρόνια και πώς βίωσε την επιστροφή αυτήν, το «Lebenseraum 3» που έρχεται τον χειμώνα, την ενδεχόμενη συνεργασία του +ΠΛΗΝ με το «Θεσσαλικό», αλλά και για την ονομασία της σκηνής του +ΠΛΗΝ σε «Χρήστος Καράκης». Λέει χαρακτηριστικά ο Ηρακλής Τζαφέτας: «Ο Χρήστος, δυστυχώς, έφυγε πολύ νωρίς και η θέση του είναι στο θέατρο, στη σκηνή, εκεί που θέλω να τον θυμάμαι πάντα με το χαμόγελο στα χείλη. Οπότε μίλησα με την οικογένειά του και αφού με μεγάλη χαρά μου έδωσαν την άδεια, η σκηνή μας θα μας τον θυμίζει πάντα...».
Συνέντευξη στον Θανάση Αραμπατζή
• Κύριε Τζαφέτα, μετά από 3 χρόνια σας είδαμε ξανά στο «Θεσσαλικό» φέτος το καλοκαίρι και μάλιστα, σε πρωταγωνιστικό ρόλο, πώς βιώσατε την επιστροφή σας αυτή;
- Σαν να μην πέρασε μια μέρα και σαν να πέρασε και ένας αιώνας... Το έχω ξαναπεί πολλές φορές: Για εμάς τους Λαρισαίους ηθοποιούς το «Θεσσαλικό» είναι ένας χώρος οικείος, εκεί μεγαλώσαμε, είδαμε τις πρώτες μας παραστάσεις, από παιδιά, οι χώροι είναι οικείοι, οι μυρωδιές το ίδιο. Οι συνεργάτες και οι τεχνικοί επίσης. Φέτος, βέβαια, ήταν ιδιαίτερη συνθήκη, κάποιοι αγαπημένοι τεχνικοί βγήκαν στη σύνταξη, ο αγαπημένος Χρήστος Καράκης δεν είναι πια κοντά μας... Επίσης, τα τρία αυτά χρόνια που δεν ήμουν στο «Θεσσαλικό» κάναμε 6 παραγωγές στο +ΠΛΗΝ με εξαιρετικούς συνεργάτες που άφησαν θεωρώ μεγάλο αποτύπωμα στην πόλη, εκ των οποίων οι 2 πήγαν και μικρή περιοδεία σε πόλεις, ΔΗΠΕΘΕ και ιδιωτικά θέατρα της Ελλάδας. Πάντως, το να επιστρέφεις σε έναν φορέα και να δουλεύεις δίπλα σε τόσο αξιόλογους συναδέλφους, όπως η Λίλυ Μελεμέ και η Νικολέτα Βλαβιανού, είναι μεγάλο σχολείο και μου ήταν παντελώς αδιάφορο το αν ήταν πρωταγωνιστικός ο ρόλος μου ή όχι. Η δουλειά είναι δουλειά και λειτουργήσαμε πραγματικά ως σύνολο. Άλλωστε, τη νοοτροπία του πρωταγωνιστή ευτυχώς δε μου την έμαθαν οι δικοί μου δάσκαλοι...
«LEBENSRAUM 3»
• Και μετά τα «Μαλλιά κουβάρια», «Lebensraum 3» του Θανάση Τριαρίδη. Τι να περιμένουμε;
- Η ερώτηση θα έπρεπε να είναι τι να μην περιμένετε. To «Lebensraum 3» είναι το τρίτο μέρος της τριλογίας των «Lebensraum» και κατά τη γνώμη μου το πιο συναρπαστικό. Είναι το μεγάλο φινάλε. Μιλάει πραγματικά για την ανθρωπότητα και για το πού μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο ο φόβος. Τα προηγούμενα 2 μέρη, το Lebensraum 1 και 2, ήταν το ζέσταμα. Αυτό τώρα είναι το κυρίως πιάτο και θα σερβιριστεί κρύο, σχεδόν παγωμένο και θα πρέπει να το φάτε, γιατί δε θα έχετε επιλογή. Γιατί θα έχετε πληρώσει και τα λεφτά δε θα σας τα δώσουμε πίσω αν θελήσετε να φύγετε...
Το έργο διαβάζεται και βλέπεται αυτόνομα, χωρίς να χρειάζεται να έχει δει κάποιος τα προηγούμενα δύο, κάτι που είναι πολύ μοναδικό στη γραφή του Θ.Τ. Πρόκειται για ένα πείραμα, πάλι, με τον χειριστή του Πειράματος και το Πειραματόζωο, όπου δεν υπάρχει αλληλεπίδραση με το κοινό, ελάχιστη, και το πράγμα ξεφεύγει από νωρίς. Οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη μέχρι που δεν ξέρεις τι είναι αλήθεια και τι όχι, κυριολεκτικά. Θεωρώ πως είναι το πιο συναρπαστικό έργο του Θανάση Τριαρίδη και το πιο ολοκληρωμένο σαν «χώρος». Αξίζει να σημειώσουμε ότι επί σκηνής θα βρίσκομαι με έναν παλιό μου μαθητή, τον Γιώργο Κωνσταντινίδη, ο οποίος μόλις φέτος αποφοίτησε από τη Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.
• Παράλληλα έχετε κανονίσει και έναν κύκλο περιοδειών στην Ελλάδα...
- Ναι, βρισκόμαστε ήδη σε επαφή με Τύρναβο, Πάτρα, Σέρρες και Κομοτηνή... Στη δε Πάτρα θα πάμε και με το «Lebensraum 1» τον Δεκέμβρη με τη Θάλεια Χαραρά να τους βάλουμε στο κλίμα πριν ξαναπάμε με το 3 τον Γενάρη. Καλά να είμαστε και να είναι ανοιχτά τα βενζινάδικα.
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ «ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ»
• Στο «Θεσσαλικό» θα δούμε τις παραγωγές του +ΠΛΗΝ;
- Κοιτάξτε, είναι άλλο να δείτε μία παράσταση που έχει ανέβει στο +ΠΛΗΝ ως παραγωγή δική του στον θεσμό των Δευτερότριτων του «Θεσσαλικού», άλλο μία συμπαραγωγή μεταξύ «Θεσσαλικού» και +ΠΛΗΝ, όπου μία παράσταση μπορεί να ανέβει σε έναν από τους δύο χώρους και άλλο να κάνω εγώ μία πρόταση να σκηνοθετήσω στο «Θεσσαλικό» και να γίνει δεκτή αυτή η πρόταση. Φυσικά και είμαστε ανοιχτοί σε συνεργασίες, όπως έχουμε συνεργαστεί και θα ξανασυνεργαστούμε, άλλωστε, όπως προανέφερα, με μεγάλη επιτυχία με το ΔΗΠΕΘΕ Σερρών, με το ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής κ.λπ. Μην ξεχνάμε, επίσης, τη συνεργασία με την Αντιδημαρχία Πολιτισμού Λάρισας επί κ. Σάπκα στο «Lebensraum 2», το οποίο έγινε σε συμπαραγωγή με το +ΠΛΗΝ, καθώς επίσης και με τη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας, όπου παίχτηκε το «Lebensraum 1» τον 2ο χρόνο ανεβάσματος, σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο, όπου συνδιοργανώσαμε μαζί με την παράσταση και ομαδική ξενάγηση σε εκθέσεις της Πινακοθήκης με τον συγγραφέα Θανάση Τριαρίδη και ομιλία πάνω στο έργο μετά την παράσταση με τον υπεύθυνο Ιστορικών Αρχείων του Μουσείου Μπενάκη, Τάσο Σακελλαρόπουλο. Οι συνεργασίες «εντός των τειχών», εντός Λάρισας εννοώ, είναι πολύ σημαντικές και μόνο καλό κάνουν στην πόλη.
• Να ξαναγυρίσω λίγο στη φετινή χρονιά και στο +ΠΛΗΝ... Νομίζω είναι η πιο γεμάτη έως τώρα...
- Ναι, ξεκινάμε από νωρίς... 24 και 25 Σεπτεμβρίου (Τρίτη και Τετάρτη στις 21:15) έρχεται η πρώτη φιλοξενούμενη παράσταση «ΙΩ-ΕΚΕΙΝΗ», ένας συγκλονιστικός μονόλογος που ανέβηκε πέρυσι στην Αθήνα, σε σύλληψη, σκηνοθεσία και ερμηνεία Νατάσας Παπανδρέου. Το θέμα της παράστασης είναι η έμφυλη βία και σε συνθήκη μιας δημόσιας ομιλίας η ηρωίδα, έχοντας υπάρξει θύμα έμφυλης βίας, ακροβατεί ανάμεσα στον λόγο και τη μουσική, ενώ επικαλείται τη φιγούρα της καταδιωκόμενης και περιπλανώμενης Ιώς για να βρει τη δύναμη να φτάσει στο τέλος της διαδρομής της, να γεφυρώσει το χάσμα, να συνεχίσει να αναπνέει.
Το «Lebensraum 3», η δική μας παραγωγή, κάνει πρεμιέρα 1 Νοέμβρη και τον Δεκέμβρη -ημερομηνίες θα ανακοινωθούν σύντομα- θα έρθει η δεύτερη φιλοξενούμενη παράσταση Roberto Zucco του Μπερνάρντ Μαρί Κολτέζ, σε σκηνοθεσία Μιχάλη Σιώνα από την ομάδα MONKS (Θεσσαλονίκη). Αυτά μέχρι τον Δεκέμβρη. Από Γενάρη, το δεύτερο μισό της σεζόν θα δούμε... Ίσως επιστρέψει ο «ΚΥΡΙΟΣ Χ» νούμερο 2 να γελάσουμε πιο δυνατά και άγρια, θα δούμε.
ΣΚΗΝΗ «ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΚΗΣ»
• Κάτι τελευταίο κ. Τζαφέτα. Είδαμε πριν λίγο καιρό ότι «βαφτίσατε» τη σκηνή του +ΠΛΗΝ «Χρήστος Καράκης», γιατί;
- Γιατί το +ΠΛΗΝ χωρίς τον Χρήστο Καράκη και τον Μάκη Παπατριανταφύλλου δε θα υπήρχε. Και οι δύο από τους πρώτους τεχνικούς του «Θεσσαλικού Θεάτρου» και τους πιο παλιούς και έμπειρους στην Ελλάδα. Με τον Χρήστο φτιάξαμε μαζί τη σκηνή του +ΠΛΗΝ, μου έμαθε τα πάντα για το ξύλο και ο Μάκης συνέβαλε καθοριστικά με τις συμβουλές του για τα φώτα, για τα τεχνικά, για τα κατασκευαστικά κ.λπ. Είναι δύο «γίγαντες» για μένα και σύντροφοι (κυριολεκτικά) στη δουλειά σε όσες παραστάσεις έχουμε συνεργαστεί. Ο Χρήστος, δυστυχώς, έφυγε πολύ νωρίς και η θέση του είναι στο θέατρο, στη σκηνή, εκεί που θέλω να τον θυμάμαι πάντα με το χαμόγελο στα χείλη. Οπότε μίλησα με την οικογένειά του και αφού με μεγάλη χαρά μου έδωσαν την άδεια, η σκηνή μας θα μας τον θυμίζει πάντα...
