Βασίλειος Βουτσιλάς: Περιοδεία στον Αμπελώνα και στο Συκούριο το 1951 (Ζ’ μέρος)

ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΕΣ:

Η πλατεία Θέμιδος στο Συκούριο (1950/60). © Αρχείο Νικολάου Παπαθεοδώρου (Λάρισα).

Από τον Αλέξανδρο Χ. Γρηγορίου

Συνεχίζουμε με τις εντυπώσεις του δημοσιογράφου της εφημερίδας «Ελευθερία» (Λάρισα) Βασιλείου Βουτσιλά, από την περιοδεία που πραγματοποίησε (Φεβρουάριος-Μάρτιος 1951), στον Αμπελώνα και στο Συκούριο, καταγράφοντας ενδιαφέρουσες στιγμές από την κοινωνική και οικονομική ζωή των κατοίκων τους. Στα αποσπάσματα από αυτήν την περιοδεία διατηρήσαμε την ορθογραφία του πρωτότυπου κειμένου:

[Συκούριο, Μάρτιος 1951]. «Η ανοικοδόμησις εις το Συκούριον[= μετά από το τέλος του εμφυλίου πολέμου] δεν έχει ολοκληρωθή. Υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να γίνουν και μάλιστα πολύ γρήγορα (…). Πολλοί κάτοικοι του Συκουρίου, προ πολλού αναμένουν όπως τους δοθούν τα υλικά προς συμπλήρωσιν των ημιτελών κατοικιών τους, αλλά αναμένουν εις μάτην διότι η Υπηρεσία Ανοικοδομήσεως ουδέν ενδιαφέρον επιδεικνύει προς τούτο. Το μόνον ενδιαφέρον που επιδεικνύει η εν λόγω υπηρεσία είναι οι επισκέψεις εις το Συκούριον υπαλλήλων της, οι οποίοι παρέχουν συνεχώς υποσχέσεις εις τους ατυχείς αυτούς ανθρώπους, χωρίς να πραγματοποιούν ουδεμίαν εξ αυτών (…). Υπάρχουν ωσαύτως και δέκα τέσσερα σπίτια κατεστραμμένα εκ διαφόρων αιτιών ή υποστάντα ζημίας. Τα σπίτια αυτά πρέπει να ξαναγίνουν ή να επισκευασθούν διά της αποστολής υπό της Υπηρεσίας Ανοικοδομήσεως της απαιτουμένης προς τούτο ξυλείας και των άλλων οικοδομικών υλικών (…).
Ωσαύτως εις τα σχολεία της Κοινότητος υπάρχουν ωρισμέναι ελλείψεις, τας οποίας θα πρέπει να συμπληρώση η Υπηρεσία Ανοικοδομήσεως. Μεταξύ των άλλων είναι και η παντελής έλλειψις έστω κι’ ενός υποστέγου, απαραιτήτου εις τα σχολεία διά να προφυλάσσωνται τα παιδιά, είτε από την βροχήν κατά την διάρκεια του χειμώνος, είτε από την ζέστην κατά το καλοκαίρι. Αλλά εάν όλα τα ανωτέρω συμβαίνουν τριάντα μόνον χιλιόμετρα έξω από την Λάρισαν εις μίαν ανθούσαν Κοινότητα, το Συκούριον, τι ημπορεί να σκεφθή κανείς δι’ εκείνα τα χωριά τα οποία ευρίσκονται εις τις πλαγιές των βουνών, εις μακρινάς αποστάσεις από την πόλιν, όπου δύσκολα δύναται να φθάση ο έλεγχος των αρμοδίων; (…).
Ένα φλέγον ζήτημα είναι το της καταργήσεως του Γυμνασίου. Οι κάτοικοι Συκουρίου ζητούν την επαναλειτουργίαν του, επανδρουμένου διά του καταλλήλου και αναλόγου διδακτικού προσωπικού. Η επανασύστασις του Γυμνασίου επιβάλλεται να γίνη και μάλιστα το ταχύτερον, διότι θα εξυπηρετήση έναν μεγάλον αριθμόν παιδιών εκ Συκουρίου και της γύρω περιοχής. Ο αριθμός αυτός κατά τους υπολογισμούς δύναται να ανέλθη εις 180 μαθητάς, εκ των οποίων οι 50 θα κατάγωνται εκ Συκουρίου. Πρέπει δε να ληφθή υπ’ όψιν ότι περισσότερα των 25 παιδιών εκ Συκουρίου ευρίσκονται εις Λάρισαν φοιτώντα εις το Α’ ή Β’ και το Γυμνάσιον Θηλέων. Ο λόγος διά τον οποίον ζητούν οι γονείς την επανασύστασιν του Γυμνασίου Συκουρίου δεν είναι μόνον οικονομικός. Τα παιδιά των ευρισκόμενα μακράν των οικιών των δεν απολαύουν της οικογενειακής θαλπωρής, ούτε και έχουν την επίβλεψιν που επιβάλλεται να έχουν εκ μέρους των γονέων τους (…).
Οι κάτοικοι Συκουρίου διά να επιτύχουν όλα αυτά είχον ιδρύσει το 1948 ένα ιδιωτικόν Γυμνάσιον, τα δε έξοδα διά την συντήρησίν του επλήρωναν εξ ιδίων, αλλά δεν ηδύναντο να αντεπεξέλθουν εις το βάρος των δαπανών και ηναγκάσθησαν να εγκαταλείψουν την πρωτοβουλίαν των. Διά την στέγασιν του Γυμνασίου το οποίον ζητείται να επανιδρυθή υπάρχει οίκημα αρκετά καλόν των μικρών ζημιών τας οποίας είχενυποστήεπισκευασθεισών διά κονδυλίου της Κοινότητος. Ήδη δεν απομένει παρά το ενδιαφέρον των αρμοδίων διά την επανασύστασιν του Γυμνασίου, η ύπαρξις του οποίου είναι απαραίτητος.
Ένα άλλο ζήτημα το οποίον απασχολεί κυρίως τους επαγγελματίας Συκουρίου είναι το ζήτημα των επαγγελματικών δανείων. Οι επαγγελματίαι Συκουρίου υπέστησαν κατά την τελευταίαν δεκαετίαν τας μεγαλυτέρας ζημίας που ημπορεί να φαντασθή κανείς. Τα καταστήματά των ελεηλατήθησαν και επυρπολύθησαν. Αυτοί όμως χάρις εις την εργατικότητά των κατώρθωσαν να θέσουν και πάλιν τας βάσεις διά την αναδημιουργίαν. Τώρα δεν ζητούν παρά την ενίσχυσιν του Κράτους διά να κατορθώσουν να ορθοποδήσουν.
Εξ άλλου το ζήτημα του Αστυνομικού Σταθμού Συκουρίου, ο οποίος είναι κατεστραμμένος πρέπει να λάβη ένα τέλος. Υπό του αρμοδίου υπουργείου είχεν εγκριθή ποσόν 18 εκατομμυρίων δραχμών διά την κατασκευήν του, αλλά η εντεταλμένη προς τούτο υπηρεσία τα επέστρεψεν με την δικαιολογίαν ότι δεν επαρκούν, ενώ διεπιστώθη ότι το εν λόγω ποσόν είναι αρκετόν διά την κατασκευήν του Σταθμού. Επίσης πρέπει να λυθή το ζήτημα της επισκευής του Ειρηνοδικείου, το οποίον στεγάζεται εις οίκημα παραχωρηθέν υπό της Κοινότητος χωρίς να καταβάλλεται ουδέν μίσθωμα. Διά τον λόγον αυτόν το Δημόσιον θα πρέπει να δώσηωρισμένον ποσόν διά να επιδιορθωθούν αι ζημίαι, τας οποίας έχει υποστή το κτίριον εσωτερικώς και εξωτερικώς και διά τον ευπρεπισμόν του» [1].
(έπεται το τέλος)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Ελευθερία (Λάρισα), φ. 7936 (23 Μαρτίου 1951) και φ. 7938 (25 Μαρτίου 1951).