Βασίλειος Βουτσιλάς

ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΕΣ:

Περιοδεία στον Αμπελώνα και στο Συκούριο το 1951 (Ε’ μέρος)

Άποψη του Αμπελώνα την περίοδο του Μεσοπολέμου. © Θεσσαλικά Χρονικά (Αθήνα 1935), σελ. 324.

Από τον Αλέξανδρο Χ. Γρηγορίου

Συνεχίζουμε με τις εντυπώσεις του δημοσιογράφου της εφημερίδας «Ελευθερία» (Λάρισα), Βασιλείου Βουτσιλά, από την περιοδεία που πραγματοποίησε (Φεβρουάριος-Μάρτιος 1951) στον Αμπελώνα και στο Συκούριο, καταγράφοντας ενδιαφέρουσες στιγμές από την κοινωνική και οικονομική ζωή των κατοίκων τους. Στα αποσπάσματα από αυτήν την περιοδεία διατηρήσαμε την ορθογραφία του πρωτότυπου κειμένου:

[Αμπελώνας, Φεβρουάριος 1951] «Προ καιρού η Αγροτική Τράπεζα είχε συστήσει εις τους παραγωγούς Αμπελώνος, όπως ανοίξουν εις τα κτήματά των πηγάδια, προκειμένου να τους χορηγηθούν αρδευτικαί μηχαναί διά να χρησιμοποιηθούν εις το πότισμα των καλλιεργουμένων προϊόντων. Οι παραγωγοί προέβησαν εις την διάνοιξιν των πηγαδιών διά να τύχουν και του προνομίου ότι είναι έτοιμοι προς εγκατάστασιν των μηχανών αρδεύσεως. Παρ’ όλα αυτά, όμως, η ΑΤΕ μέχρι σήμερον δεν τους επρομήθευσε τας μηχανάς που υπεσχέθη και οι παραγωγοί αφού έκαμαν τα απαιτούμενα έξοδα προς διάνοιξιν των πηγαδιών, μένουν με τας υποσχέσεις της Τραπέζης, η οποία δεν έφερε παρά 4-5 μηχανάς δι’ όλη την επαρχία του Τυρνάβου (…).
Ένα σοβαρόν πρόβλημα είναι επίσης και η έλλειψις ιατρού. Η μόνη ιατρική περίθαλψις που παρέχεται εις τους ασθενείς κατοίκους του Αμπελώνος είναι η παρεχομένη υπό του κοινοτικού ιατρού, ο οποίος μεταβαίνει εις το χωρίον την πρωίαν και φεύγει την μεσημβρίαν επιστρέφων εις Λάρισαν. Η έλλειψις ιατρού υφίσταται από της μεταπολεμικής εποχής, ότε οι πάντες εγκατεστάθησαν εις τας πόλεις. Υπό των κατοίκων του Αμπελώνος ζητείται εξ άλλου όπως διεξαχθή και εφέτος εις όσον το δυνατόν εντονώτερον βαθμόν ο ανθελονοσιακός αγών, συγκροτουμένων προς τούτο από τούδε υπό του κ. Νομιάτρου των απαραιτήτων συνεργείων. Το ζήτημα αυτό θα πρέπει να προσέξη ιδιαίτερα ο κ. Νομίατρος, διότι εις την περιφέρειαν του Αμπελώνος υπάρχουν αρκεταί εστίαι λιμναζόντων υδάτων, όπου δύνανται να αναπτυχθούν τα κουνούπια (…).
[Συκούριο, Μάρτιος 1951]. Όπως και η περιφέρεια Αμπελώνος, ούτω και η περιφέρεια Συκουρίου, είναι τόπος όπου κύριον έργον των παραγωγών είναι η καλλιέργεια του καπνού. Κάθε χρόνο οι καπνοκαλλιεργηταί σπέρνουν μεγάλας εκτάσεις γης με καπνό και προσπαθούν παράγοντας όσον το δυνατόν καλυτέραν ποιότητα να αναπτύξουν τα οικονομικά των εις καλύτερον επίπεδον από εκείνο εις το οποίον ευρίσκονται (…). Όσον αφορά την διενεργουμένην ήδη συγκέντρωσιν καπνών υπό της ΣΕΚΕ εις το Συκούριον, οι καπνοκαλλιεργηταί της κωμοπόλεως ταύτης εκφράζονται με τα πλέον καλύτερα λόγια δι’ αυτήν. Ο λόγος είναι ότι τα συνεργεία της ΣΕΚΕ, τα οποία ενεργούν την δειγματοληψίαν και καταγραφήν των καπνών εσοδείας 1949, καταγράφουν ταύτα με τον πλέον δικαιότερον τρόπον (…).
Οι καπνοπαραγωγοί θεωρούν ως ένα σοβαρόν ζήτημα, την ανέγερσιν εν Συκουρίω των απαραιτήτων διά την συγκέντρωσιν των καπνών αποθηκών. Τούτο είναι το πλέον επείγον ζήτημα διά την περιφέρειαν Συκουρίου. Η Κοινότης έχει ήδη διαθέσει το απαιτούμενον διά την ανέγερσιν των εν λόγω αποθηκών οικόπεδον και η Αγροτική Τράπεζα έχει κάμει την σχετικήν μελέτην από το 1940 ακόμη. Ο Καπνικός Συνεταιρισμός προβαίνει ήδη εις νέας ενεργείας διά της Πανελληνίου Γεωργικής Ενώσεως Συνεταιρισμών, ίνα επιτύχη την ανέγερσιν των απαιτουμένων προς τούτο αποθηκών διά κονδυλίων του Σχεδίου Μάρσαλ (…). Εξ άλλου οι καπνοκαλλιεργηταί ζητούν όπως η Αγροτική Τράπεζα αρχίση και χορηγή προς αυτούς τα καπνοκαλλιεργητικά δάνεια, τα οποία θα τους είναι απαραίτητα κατά τον προσεχή μήνα Απρίλιον (…). Επίσης, ζητούν όπως η ΑΤΕ χορηγήση εις αυτούς και την αξίαν των απαιτουμένων διά την καλλιέργειαν λιπασμάτων, τα οποία πρέπει να ριφθούν εις τα χωράφια κατά την πρώτην άροσιν. Η Διοίκησις του Καπνικού Συνεταιρισμού αποτελείται εκ των: Δημητρίου Μητροδήμου ως προέδρου, Κωνσταντίνου Φ. Μακρή αντιπροέδρου, Δημητρίου Μπέλτσιου γραμματέως, Βασιλείου Μακρή ταμίου και Χαδ. Βάβα συμβούλου. Το Εποπτικόν Συμβούλιον αποτελούν οι Περ. Αγγέλικας προϊστάμενος, Αλ. Καλούντζιος αναπληρωτής και Αθ. Νούλας, Β. Κοντόσης, Ν. Νούλας και Δ. Πολύζος σύμβουλοι.
Οι κάτοικοι του Συκουρίου μάς τονίζουν ότι οι αρμόδιοι πρέπει να δώσουν μεγάλην προσοχήν εις το ζήτημα της υγείας. Δύο είναι οι κίνδυνοι που επί σειρά ετών απειλούν τους Συκουριώτες. Ο ένας είναι η μάστιγα του έλους Τόιβασι και ο άλλος η μη ύπαρξις συστήματος αρδεύσεως της κωμοπόλεως το οποίον να είναι ακίνδυνον από απόψεως μικροβίων. Πράγματι ο κάθε ταξιδιώτης που πηγαίνει διά το Συκούριον, μόλις προσπεράσει το Γεντίκι κι αρχίση να καταβαίνη τον δρόμον που οδηγεί εις την ωραίαν κωμόπολιν του Συκουρίου, αντικρύζει το τεραστίας εκτάσεως έλος του Τόιβασι. Χιλιάδες στρεμμάτων γης είναι σκεπασμένα από τα λιμνάζοντα νερά του έλους, το οποίον εκτείνεται εις ολόκληρον σχεδόν την περιοχήν των χωρίων Τζαμί, Τόιβασι, Σουφλάρ. Καλύπτει την περιοχήν όπου ήτο η παλαιά λίμνη Νεσσωνίς και ένα σημαντικόν μέρος γης των τριών ανωτέρω χωρίων» [1].
(συνεχίζεται)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Ελευθερία (Λάρισα), φ. 7929 (15 Μαρτίου 1951), φ. 7933 (20 Μαρτίου 1951) και φ. 7934 (21 Μαρτίου 1951).