Στα αποσπάσματα από αυτήν την περιοδεία διατηρήσαμε την ορθογραφία του πρωτότυπου κειμένου:
[Αμπελώνας, Φεβρουάριος 1951] «Υπό του Κοινοτικού Συμβουλίου Αμπελώνος εζητήθη η κατασκευή μιας γεφύρας επί του Τιταρησίου (Ξηριά) εις την οδόν προς Δελέρια. Η πρότασις διά την κατασκευήν της εν λόγω γεφύρας εγένετο διότι δι’ αυτής θα εξυπηρετούνται εκτός της Ροδιάς, του Αργυροπουλίου, των Δελερίων των Γόννων της Καλλιπεύκης και όλα τα παρολύμπια χωριά, όπως η Σκαμνιά, Καρυά, Κρυόβρυση κ.λπ. Η εξυπηρέτησις θα γίνεται διότι διά του δρόμου αυτού η διαδρομή προς Λάρισαν από όλα τα προαναφερθέντα χωρία είναι η πλέον συντομωτέρα.
Ενώ η φύσις έχει προικίσει την Κοινότητα Αμπελώνος με τόσα ωραία μέρη, που τα περιβάλλει ο ατέλειωτος τάπης του πρασίνου και οι κάτοικοι δημιουργούν ό,τι μπορούν καλύτερον, υπάρχουν ωρισμένα πράγματα, τα οποία είναι αντικαλαισθητικά εις το μάτι του κάθε παρατηρητού και επισκέπτου. Σε διάφορα σημεία του χωριού αντικρύζει κανείς λίμνες υδάτων, τα οποία μένουν σ’ αυτούς τους λάκκους μέχρι το καλοκαίρι. Εις τα λιμνάζοντα αυτά νερά αναπτύσσονται όλων των ειδών τα έντομα και κυρίως τα κουνούπια, οι φορείς της κατηραμένης ελονοσίας. Εκτός αυτού είναι και το ζήτημα του εξωραϊσμού. Είναι δυνατόν να υπάρχουν λιμνάζοντα νερά μέσα στο χωριό, μπροστά στα σπίτια των κατοίκων, κάτω από τα παράθυρα των δωματίων που κοιμούνται τα αμέριμνα παιδιά των;
Το ζήτημα αυτό είναι αρκετά σοβαρόν, προ πάντων υπό υγιεινής απόψεως, πρέπει δε να προσεχθή ιδιαιτέρως από την Κοινότητα. Τα λιμνάζοντα αυτά νερά πρέπει να εξαφανισθούν το ταχύτερον είτε διά της κατασκευής ενός χάνδακος εις τον οποίον να συγκεντρούνται και να ρέουν έξωθεν του χωρίου, είτε διά της εκπονήσεως μελέτης εκτελέσεως ενός κυρίου έργου απορροφήσεώς των προς τον Πηνειόν ώστε να εξαφανισθή κάθε κίνδυνος που απειλεί την υγείαν των κατοίκων. Ο καθείς οφείλει να αναλογισθή τας ευθύνας του, όταν έμπροσθεν ενός σχολείου εις το οποίο φοιτά η ανθούσα νεότης του χωριού, υπάρχει μία τεραστία έκτασις καλυπτομένη υπό λιμναζόντων υδάτων (…). Αντίθεσις εις τα ανωτέρω είναι τα αρτεσιανά που υπάρχουν εις διάφορα σημεία της Κοινότητος, των οποίων το πόσιμον νερό είμαι εξαιρετικόν. Η αφθονία των αρτεσιανών εκτός των άλλων ευκολιών παρέχει εις τους κατοίκους την δυνατότητα να χρησιμοποιούν τα νερά δι’ αρδεύσεις εντός του χωρίου.
Εις τον χώρον όπου η πλατεία του Αμπελώνος υπάρχει εις το μέσον αυτής, ωσάν σκελετός ένα κατερειπωμένο νοίκημα, που οι τέσσαρες τοίχοι του με την ετοιμόρροπον στέγην αναμένουν την σκαπάνη του εργάτου διά να κατεδαφισθούν. Αυτό βεβαίως θα έπρεπε να είχε γίνη προ πολλού, αλλά δεν υπήρξεν η πρωτοβουλία, πράγμα που θα συνέτεινε και εις τον καλλωπισμόν της πλατείας. Εξάλλου οι δρόμοι της Κοινότητος δεν ευρίσκονται εις την κατάστασιν που θα έπρεπε να είναι. Η Κοινοτική σκαπάνη, όπως δείχνουν τα πράγματα, έχει να ακουσθή πάνω στους δρόμους αυτούς προ πολλού, γι’ αυτό και ευρίσκονται εις κακά χάλια. Τώρα είναι πλημμυρισμένοι με λάσπη, το δε καλοκαίρι θα είναι σκεπασμένοι από σύννεφα σκόνης (…).
Όσον αφορά τον ηλεκτροφωτισμόν της κωμοπόλεως υπάρχει η προοπτική να επεκταθή εις ολόκληρον την Κοινότητα. Ήδη υπό του Κοινοτικού Συμβουλίου ενεκρίθη μελέτη του κ. Φασούλα, διά της οποίας επεκτείνεται το δίκτυον ηλεκτροφωτισμού εις την συνοικίαν «Καρκατζί» και τοποθετείται κοινοτικός φωτισμός εις όλους τους δρόμους και την πλατείαν Αμπελώνος (…). Το εξωκκλήσι Άγιος Θωμάς, το οποίον ευρίσκεται εις μικράν απόστασιν έξω του Αμπελώνος, έχει και αυτό τας ανάγκας του. Ο εξωραϊσμός του είναι καλός, αλλά θα μπορούσε να γίνη ακόμα καλύτερος, αν φυτευθή ένας αριθμός από δένδρα, που θα συμπληρώσουν τα κενά που εδημιουργήθησαν κατά το παρελθόν. Η δενδροφύτευσις αυτή πρέπει να γίνη οπωσδήποτε, διότι ο πέριξ του Αγίου Θωμά τόπος είναι ένα ευχάριστο μέρος εις το οποίον ευρίσκουν την μεγαλυτέραν ευχαρίστησιν οι προσκυνηταί που προσέρχονται (…) προ πάντων την πρώτη Κυριακή μετά το Πάσχα.
Θα εχρειάζετο, επίσης, να αναληφθή κάποια πρωτοβουλία διά να δενδροφυτευθή εκατέρωθεν ο δρόμος Λαρίσης – Αμπελώνος από την Γιάννουλην και εκείθεν. Ο πλούτος του πρασίνου εκατέρωθεν της οδού ταύτης θα εδημιούργει ένα μαγευτικό μέρος που θα δύναται να χαρακτηρισθή ως πανόραμα. Το ίδιο έχει γίνει και εις τους δρόμους προς Βόλον, Φάρσαλα κ.λπ. Με όλα αυτά ο Αμπελών θα ημπορούσε να χαρακτηρισθή ως ένα πρώτης γραμμής Τουριστικόν Κέντρον εις το οποίον θα συρρέουν οι τουρίσται, φίλοι της φύσεως και αρκετοί παραθερισταί, πράγμα που θα συμβάλη και εις την οικονομικήν ανάπτυξιν των κατοίκων της Κοινότητος» [1].
(Συνεχίζεται).
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Ελευθερία (Λάρισα), φ. 7927 (13 Μαρτίου 1951) και φ. 7928 (14 Μαρτίου 1951).
