Ο κ. Δεύτος στη συνέντευξή του μιλά μεταξύ άλλων για το τι οδήγησε να γράψει το νέο του βιβλίο, που αναφέρεται στην ιστορία της Κύπρου από το 1951 και μέχρι τον Αττίλα, τον «βρόμικο ρόλο» που παίζουν οι Αγγλοι στη μεγαλόνησο, τον διακαή πόθο των Τούρκων να ελέγχουν το νησί, τις πολιτικές σκοπιμότητες, που είναι οι μόνες που χωρίζουν τους λαούς, και την αληθινή φιλία που τίποτα δεν μπορεί να τη βλάψει.
Συνέντευξη στον Θανάση Αραμπατζή
*Κύριε Δεύτο, μιλήστε μας για το νέο σας βιβλίο...
-Το νέο μου βιβλίο με τίτλο «Τα δάκρυα στέρεψαν» είναι το δέκατο μυθιστόρημά μου και το πέμπτο που αναφέρεται στις αλησμόνητες πατρίδες. Είναι δε τόσο επίκαιρο όσο ποτέ με την έννοια ότι φέτος κλείνουν πενήντα χρόνια από εκείνη την καταραμένη 20ή Ιουλίου του ’74 που άνοιξαν την Κερκόπορτα στον Τούρκο να πατήσει το πόδι του στη μοσχομυριστή γη της Κερύνειας.
«Η ιστορία του βιβλίου ξεκινά από το 1951 και φτάνει μέχρι την αποφράδα εκείνη μέρα. Μέσα από τις ζωές των ηρώων περνάει και όλη η πραγματική ιστορία της Ελλάδας και της Κύπρου μας. Περνούν τα πάθη, τα μισή και εν τέλει η προδοσία. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι ότι στην Κύπρο συντελέστηκε μια προδοσία που την εκτέλεσαν Έλληνες και μάλιστα στρατιωτικοί. Στο βιβλίο ο αναγνώστης θα βρει και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία, όπως η φιλία ανάμεσα σε έναν Ελληνοκύπριο κι έναν Τουρκοκύπριο, πολλά στοιχεία για τον άδολο πατριωτικό αγώνα των Κυπρίων που στελέχωσαν την ΕΟΚΑ και τον βρόμικο ρόλο που έπαιξαν και παίζουν οι Βρετανοί διαχρονικά στην Κύπρο».
*Σήμερα έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες πιστεύετε ότι μπορεί να βρεθεί λύση στο Κυπριακό;
«Πάντα διακαής πόθος των Τούρκων ήταν και είναι ο πλήρης έλεγχος του νησιού. Το έχουν καταφέρει κατά το ήμισυ. Όπως ξέρετε, αυτά τα πενήντα χρόνια που πέρασαν οι συνομιλίες οδήγησαν σε κάποια σχέδια επίλυσης, τα οποία δεν σεβάστηκαν τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και κάθε φορά το καινούργιο ήταν χειρότερο από το προηγούμενο. Θεωρώ λοιπόν πολύ δύσκολο υπό τις παρούσες συνθήκες να βρεθεί μια δίκαιη και λειτουργική λύση».
*Τι πιστεύετε ότι χωρίζει τους λαούς, τον εκάστοτε Ευαγόρα και Μουράτ, να ζουν αδελφωμένοι;
«Οι πολιτικές σκοπιμότητες και μόνον αυτές. Πολιτικές σκοπιμότητες που απορρέουν από το συμφέρον και μόνο. Αυτός είναι και ο λόγος που έχτισα στο βιβλίο αυτή τη φιλία ανάμεσα σε έναν Ελληνοκύπριο έναν Τουρκοκύπριο. Για να δείξω ακριβώς, ότι την αληθινή φιλία τίποτε δεν μπορεί να τη χαλάσει, να τη βλάψει.
*Ιστορία και ελληνικό σχολείο: πιστεύετε ότι οι μαθητές μαθαίνουν πραγματικά ιστορία; Τι θα έπρεπε να αλλάξει προς την κατεύθυνση απαντήσεις μαθητών για το «όχι του 1821» και την «επανάσταση του 1940» να σταματήσουν να παίζουν σε σατιρικές εκπομπές;
«Την Παρασκευή που μας πέρασε παρέμεινα στον Βόλο μια ημέρα ακόμη, προσκεκλημένος από τη διευθύντρια του 2ου πρότυπου Γυμνασίου για να μιλήσω στα παιδιά για το Κυπριακό. Το έκανα με χαρά γιατί γνωρίζω καλά κι εγώ το μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει στο θέμα της εκμάθησης της ιστορίας. Φταίνε τα άχρηστα βιβλία που πρέπει τάχιστα να αλλάξουν. Δεν ξέρω αν το κράτος μας αισθάνεται ενοχές ή τύψεις. Δεν θέλω να πιστέψω ότι κρύβεται κάτι άλλο πίσω από αυτή την επιλογή».
