Με τη δήλωσή της, που ταυτόχρονα συνιστά και πολιτική πλατφόρμα για τον κλάδο, απευθύνεται στο σώμα των Λαρισαίων δικηγόρων ζητώντας τη στήριξή τους.
Είναι η δεύτερη υποψηφιότητα για την προεδρία του Δικηγορικού Συλλόγου Λάρισας, μετά από εκείνη του κ. Αντωνίου Γραββάνη, ο οποίος επίσης ανακοίνωσε την απόφασή του να διεκδικήσει την προεδρία με συνέντευξή του στην «Ε» στις αρχές του μήνα.
Η πολύπειρος λειτουργός της Θέμιδας, με 33 χρόνια ενεργού δικηγορίας στην πόλη, ολοκληρώνει αυτές τις ημέρες τις επαφές της με συναδέλφους της και εντός των ημερών θα ανακοινώσει τα ονόματα που θα πλαισιώνουν την υποψηφιότητά της. Έχοντας ασχοληθεί επί σειρά ετών με τα του κλάδου της, καθώς οι δικηγόροι την έχουν τιμήσει με την εμπιστοσύνη τους όποτε έθεσε τον εαυτό της στη διάθεση του Συλλόγου, συζητά με παλαιούς συνεργάτες και φίλους, αλλά και νέους δικηγόρους που συμφωνούν με το πολιτικό πλαίσιο και τις αρχές που πρεσβεύει.
Πλαίσιο το οποίο, όπως προκύπτει και από τη δήλωσή της, κινείται σε δύο επίπεδα:
- το θεσμικό, τον ρόλο δηλαδή, αφενός του δικηγόρου ως «υπηρέτη», όπως αναφέρει «του κράτους δικαίου και της δικαιοσύνης και όχι διαμεσολαβητή της δυστυχίας των πολιτών» και αφετέρου της ίδιας της δικαιοσύνης ως πυλώνα της δημοκρατίας, που όμως, λόγω της κρίσης των τελευταίων ετών και των μνημονιακών δεσμεύσεων, «έχει υποστεί ρωγμές» και έχει καταστεί πολυτέλεια για τον πολίτη. Και,
- το κλαδικό και συλλογικό, με τον δικηγόρο-εγγυητή της ορθής λειτουργίας της δικαιοσύνης και του δημοκρατικού πολιτεύματος να έχει οδηγηθεί, είτε εκτός επαγγέλματος είτε σε οικονομική και επιστημονική απαξία.
Η δήλωση της κ. Μπασδέκη είναι η ακόλουθη:
«Η κρίση των τελευταίων επτά ετών που διέλυσε τον κοινωνικό και οικονομικό ιστό της χώρας, άγγιξε εδώ και καιρό, τα κύτταρα της ίδιας της δημοκρατίας μας και δημιούργησε συνθήκες εκφυλιστικές για το πολίτευμα. Το οικοδόμημα πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η Μεταπολίτευση αποδεικνύεται πρόσφορο έδαφος για την επικράτηση νοοτροπιών και πρακτικών, συχνά αντίθετων και στο Σύνταγμα ακόμη. Όλα όσα υποστήκαμε τα τελευταία χρόνια και όσα διαφαίνονται να συμβούν στο μέλλον δημιούργησαν ρωγμές στην ίδια τη δικαιοσύνη, που αν τις επιτρέψουμε να συνεχιστούν, είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσουν ανήκεστο βλάβη στους θεσμούς της χώρας.
Κάθε δικηγόρος της χώρας, εκτός των θλιβερών αυτών διαπιστώσεων, έχει επιπλέον να αντιμετωπίσει και μια σειρά καθημερινών προβλημάτων που δημιουργούν ασφυξία και τον οδηγούν σε αδιέξοδο. Η υπέρμετρη φορολόγηση, η κατάργηση του αφορολογήτου, η επιβολή του ΦΠΑ, το τέλος επιτηδεύματος, οι αλόγιστες ασφαλιστικές εισφορές εξόντωσαν τον κλάδο και ανάγκασαν μεγάλο αριθμό συναδέλφων να βρεθεί εκτός επαγγέλματος. Σε όλα αυτά αν προστεθούν ο ορυμαγδός αλλαγών και τροποποιήσεων νόμων κατ’ εφαρμογή μνημονιακών δεσμεύσεων, τα ακριβά παράβολα υπέρ Δημοσίου, οι αυξημένες επιβαρύνσεις υπέρ τρίτων στα διπλότυπα, τα δικαστικά έξοδα και τα αναβολόσημα κατέστησαν την πρόσβαση του πολίτη στη δικαιοσύνη πολυτέλεια και αποδυνάμωσαν τον θεσμικό ρόλο του δικηγόρου.
Απέναντι σε όλα αυτά που σκιαγραφούν ένα μέλλον ζοφερό οφείλουμε όλοι οι συνάδελφοι να σταθούμε όρθιοι και μαχητικοί, διεκδικώντας τα αυτονόητα:
* την αλλαγή του συστήματος φορολόγησης των δικηγόρων, με τη θέσπιση αφορολόγητου και τη μείωση των φορολογικών συντελεστών,
* την κατάργηση ή μείωση του ποσοστού ΦΠΑ με ταυτόχρονη αύξηση της φορολογικής βάσης επιβολής του στο ποσό των 25.000 ευρώ όπως συμβαίνει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες
* την κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος, άλλως αφαίρεσής του από τον οφειλόμενο φόρο εισοδήματος,
* την κατάργηση ή μείωση των τεκμηρίων φορολόγησης ούτως ώστε ο δικηγόρος να φορολογείται επί του πραγματικού εισοδήματος και όχι του τεκμαρτού,
* την μείωση του ποσοστού των ασφαλιστικών εισφορών και την έκπτωση αυτών από το φορολογητέο εισόδημα,
* την επιτάχυνση της δικαιοσύνης με την ανάθεση της επίλυσης μέρους των ιδιωτικών διαφορών από τους ίδιους τους δικηγόρους, και την προώθηση των ήδη υφισταμένων μορφών εξωδικαστικής επίλυσης όπως η διαμεσολάβηση και η διαιτησία,
* την κατοχύρωση της υπάρχουσας δικηγορικής ύλης και τη διεκδίκηση άσκησης παραλλήλων δραστηριοτήτων, συμβατών με το επάγγελμα του δικηγόρου,
* τη μηχανοργάνωση των δικαστηρίων,
* τη διαφάνεια στη λειτουργία των οργάνων των δικηγορικών συλλόγων και την ανάρτηση όλων των αποφάσεων στη Διαύγεια,
* την αναβάθμιση και τη διαρκή υποστήριξη του δικηγόρου κατά την άσκηση του λειτουργήματός του ως συλλειτουργού της Δικαιοσύνης με τη συνεχή συμπαράσταση της διοίκησης,
* τη διαρκή επιμόρφωση των μελών του Συλλόγου με τη διενέργεια συνεδρίων και σεμιναρίων και την αξιοποίηση όλων των ευρωπαϊκών προγραμμάτων για δικηγόρους (π.χ. παρακολούθηση ευρωπαϊκών δικαστηρίων, επιτροπών κ.λ.π.).
Είμαστε υπηρέτες του κράτους δικαίου και της δικαιοσύνης και όχι διαμεσολαβητές της δυστυχίας των πολιτών. Είμαστε ο επιστημονικός κλάδος που εγγυάται την ορθή λειτουργία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και όχι ένα γρανάζι στον μηχανισμό της εκάστοτε εξουσίας. Είμαστε ένας κλάδος που οφείλουμε να διεκδικήσουμε την πλήρη αποκατάσταση του θεσμικού μας ρόλου ως συλλειτουργών της δικαιοσύνης.
Για όλους αυτούς τους λόγους και με την εμπειρία της πολυετούς μάχιμης δικηγορίας στις δικαστικές αίθουσες, θέτω τον εαυτόν μου στη διάθεση των συναδέλφων μου, ζητώντας τη στήριξη και τη συνδρομή όλων, με στόχο την επανεκκίνηση της λειτουργίας ενός οργάνου που θα είναι ενωτικό και θα στέκεται αλληλέγγυο σε όλα τα μέλη του ανεξαιρέτως, χωρίς διαχωρισμούς, που θα αξιοποιήσει όλο το επιστημονικό δυναμικό του και που μαχητικά θα αντιμετωπίσει όλα εκείνα τα μέτρα που μας έχουν καταδικάσει στον αφανισμό.
