Η αγγελία του θανάτου του πρόσθεσε κι άλλη θλίψη στις ήδη γεμάτες με πικρό φαρμάκι μέρες του Ιούλη. Μέρες δύσκολες, φορτισμένες συναισθηματικά που δεν αφήνουν ήσυχη τη συνείδηση όσων ακόμα σκέφτονται πως κάτι χρωστάμε σε γνωστούς και άγνωστους Ήρωες. Πως κάτι χρωστούμε στις επόμενες γενιές και στην Ιστορία μας.
«Θλίβομαι βαθύτατα. Μόλις έμαθα ότι έφυγε για το μεγάλο ταξίδι ένας εξαιρετικός φίλος συνεργάτης για χρόνια πολλά κι αδερφός ο Γιάννης Καλατζής! Καλό ταξίδι Γιάννη στην γειτονιά των αγγέλων στην αγκαλίτσα του καλού Θεούλη! Τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του! Κουράγιο ρε παιδιά!». Αυτά έγραψε στο facebook ο συνεργάτης του τραγουδιστή, Δημήτρης Χιονάς. Λόγια που καθρεφτίζουν απόλυτα τη σπάνια φυσιογνωμία ενός σπουδαίου σε ήθος και ικανότητες καλλιτέχνη.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Η σταδιοδρομία του ως ερμηνευτή τραγουδιών ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1960, όταν ο ίδιος ήταν μέλος του Τρίο Μορένο στην πόλη που γεννήθηκε. Αργότερα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου αρχικά συνεργάστηκε με τον διάσημο συνθέτη Γιώργο Μητσάκη. Ο Γιάννης Καλατζής θεωρείται ένας από τους καλύτερους Έλληνες ερμηνευτές με τραγούδια που επένδυσαν μουσικά οι σπουδαιότεροι Έλληνες συνθέτες όπως ο Μάνος Λοΐζος (Γοργόνα, Παποράκι του Μπουρνόβα, Δελφίνι, δελφινάκι, Τζαμάικα, το λεβεντόπαιδο, το Παλιό Ρολόι, Παραμυθάκι μου), Σταύρος Κουγιουμτζής (Ξενάκι είμαι και θα’ ρθώ), Γιώργος Κατσαρός (ο Σταμούλης ο Λοχίας).
Συμμετείχε σε άλμπουμ μαζί με τραγουδιστές όπως ο Γιώργος Νταλάρας, η Χάρις Αλεξίου, ο Γιάννης Πάριος, η Μαρίζα Κωχ και άλλοι. Εμφανίστηκε επίσης σε αρκετές κινηματογραφικές ταινίες. Το τελευταίο του Άλμπουμ προτού αποσυρθεί από τη δισκογραφική δουλειά ήταν το 1984, ωστόσο, το 1985, πήρε μέρος σε μια μεγάλη συναυλία αφιερωμένη στον επιστήθιο φίλο του Μάνο Λοΐζο που πραγματοποιήθηκε στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Το γεγονός που άλλαξε καταλυτικά την καλλιτεχνική του πορεία και τον απογείωσε, όπως έλεγε ο ίδιος, ήταν η γνωριμία του με τον Μάνο Λοΐζο. «Ο Μάνος Λοΐζος πίστευε πολύ σε μένα», δήλωσε στην τελευταία του τηλεοπτική συνέντευξη «και μου χάρισε μοναδικές επιτυχίες ...».
Ο Γιάννης Καλατζής υπήρξε ένας τεράστιος καλλιτέχνης που έζησε ταπεινά μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, κοντά στην οικογένειά του (ο πρόωρος θάνατος της γυναίκας του τον σημάδεψε ανεξίτηλα), αφήνοντας κατά μέρος όλες τις προκλήσεις από τη δόξα και την αναγνωρισιμότητα. Ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, χωρίς έπαρση, με ξεχωριστό χρώμα φωνής που άφησε πίσω του μοναδικές επιτυχίες….. Πάνω απ’ όλα μας δίδαξε ΗΘΟΣ και ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ! Εδώ και πολλά χρόνια είχε κυριολεκτικά «χαθεί» απ’ το μουσικό προσκήνιο ... διότι όπως έλεγε ο ίδιος με νόημα, δεν ήθελε να εμφανίζεται ενώπιον του κοινού σε μουσικά προγράμματα αμφιβόλου ποιότητας.
Θα αναπολούμε πάντα και θα τραγουδάμε στις όμορφες και στις δύσκολες στιγμές μας τα μοναδικά/ποιοτικά τραγούδια του. Οι στίχοι που τόσο επιδέξια μας ερμήνευσε θα μας ταξιδεύουν πότε στην επάνω γειτονίτσα και στα μονοπάτια της πρώτης μας αγάπης και άλλοτε σε κόσμους μαγικούς γεμάτους ιστορία .. γεμάτους νοσταλγία… γεμάτους έρωτα!
Υστερόγραφο: Θυμάμαι πάντα την ιδιαίτερη συγκίνηση που ένιωσα όταν επισκέφτηκα για πρώτη φορά την Αμφιλοχία. Γιατί στο υποσυνείδητό μου έχω συνδέσει αυτήν την πόλη με τον Γιάννη Καλαντζή και τον Σταμούλη τον Λοχία… Όλη αυτή η ιστορία έχει καταγραφεί μέσα μου σαν μια ιστορία που αφορά όλους τους Έλληνες που γεννιούνται και πεθαίνουν έχοντας βαθιά χαραγμένη μέσα τους την αγνή και άδολη αγάπη για την πατρίδα τους … Από το Τεπελένι έως την Σμύρνη και από τον Ψηλορείτη έως τον Πενταδάκτυλο … σίγουρα πάντα κάποιος Λοχίας θα έχει να θυμάται μια πονεμένη ιστορία χαράς ή λύπης, για ό,τι κερδίσαμε και για ό,τι χάσαμε …
Από τον Ντίνο Αυγουστή
* Ο Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή είναι επίκουρος καθηγητής στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας
