Αν τώρα έχουν περιορισθεί σε παραγωγή, αυτό δεν σημαίνει ότι έχει αποβάλει τον κοινωνικό και ιστορικό του χαρακτήρα. Και να σημειώσουμε ότι, ενώ άλλα είδη της λαϊκής μας παράδοσης νοθεύονται με την εισβολή ξένων στοιχείων, το δημοτικό τραγούδι παραμένει γνήσιο και ανόθευτο στην έκφραση, στο στίχο, στη μουσική".
Αυτά μεταξύ άλλων τονίζει στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ο Βασίλης Δ. Αναγνωστόπουλος , Ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Σπούδασε με υποτροφία Κλασική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συμπλήρωσε τις σπουδές του στη Γερμανία.. Υπηρέτησε επί 42 χρόνια ως φιλόλογος στη δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση: στο Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς Ιωαννίνων (1966-1971), στην ιδιωτική Εκπαίδευση (1971-1975), στη Σχολή Νηπιαγωγών Καρδίτσας (1976-1989) και Καθηγητής της νεοελληνικής λογοτεχνίας (με έμφαση στην Παιδική) στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, από το 1989 έως το 2008, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Έχει κατευθύνει τη δράση του σε εκπαιδευτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά ζητήματα. Ασχολείται με την κριτική του βιβλίου, ιδιαίτερα με την έρευνα και τη μελέτη της παιδικής λογοτεχνίας, καθώς και με τη λαϊκή παράδοση και γλώσσα. Έχει βραβευτεί από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, το πανεπιστήμιο της Padova και από πολλούς άλλους φορείς και συλλόγους . Το έργο του περιλαμβάνει βιβλία της ειδικότητάς του (πάνω από 60) για τη γλώσσα, την ποίηση, την παιδική/ νεανική λογοτεχνία, την εκπαίδευση, τον πολιτισμό, την κριτική του βιβλίου, τη λαϊκή παράδοση, το δημοτικό τραγούδι ,το παραμύθι, βιβλία για παιδιά, ανθολόγια κ.ά.
Η συνέντευξη
* Παραμύθια που προέρχονται από όλες τις γεωγραφικές περιοχές και γωνιές της Θεσσαλίας, τις ορεινές, τις πεδινές και νησιωτικές, περιλαμβάνονται σε ένα δίτομο έργο, του Ομότιμου Καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Βασίλη Αναγνωστόπουλου. Ζητήσαμε από τον κ. Αναγνωστόπουλο να μας αναφερθεί πιο αναλυτικά σε αυτό το δίτομο έργο.
- "Το παραμύθι δεν είναι μόνο «το αγαπημένο παιδί του προφορικού λόγου», αλλά είναι και διαχρονικός κουβαλητής, φορέας της πολιτιστικής κληρονομιάς και πορείας ενός λαού και μιας περιοχής. Το δίτομο έργο «Λαϊκά παραμύθια της Θεσσαλίας»(εκδ. πανεπιστημιακές εκδόσεις Θεσσαλίας) είναι καρπός πολλών χρόνων συλλεκτικής και καταγραφικής δουλειάς. Ο Πρώτος τόμος περιλαμβάνει τα καθαυτό παραμύθια (Μαγικά, Διηγηματικά, Θρησκευτικά), μύθους με ζώα και ευτράπελες ιστορίες. Ο Δεύτερος τόμος περιλαμβάνει παραλλαγές παραμυθιών, πράγμα που έχει ιδιαίτερη σημασία. Επίσης είναι σημαντικό ότι περιλαμβάνονται ανέκδοτα λαϊκά παραμύθια, που έχουν αφηγηθεί Θεσσαλοί αφηγητές και οι αφηγήτριες. Οι συλλογείς είναι εκπαιδευτικοί, σπουδαστές και φοιτητές. Στα παραμύθια αποτυπώνεται ο καθημερινός βίος των ανθρώπων με τις έγνοιες, τα δεινά της ζωής, τα ήθη και έθιμα, γι΄αυτό και έχουν, ως κιβωτός του λαϊκού πολιτισμού, ιδιαίτερη σημασία για την παιδεία του λαού".
* Ο αναγνώστης και ο ερευνητής τι μπορούν να βρουν ή να διακρίνουν;
- "Δεδομένου ότι έχουν συλλεγεί από διάφορες περιοχές της Θεσσαλίας ο αναγνώστης και ο ερευνητής εύκολα διαπιστώνουν ποικιλία στην γλωσσική απόδοση και αφηγηματικότητα, στον διαφορετικό τρόπο διήγησης, καθόσον οι παραμυθάδες είναι Αγραφιώτες, Καραγκούνηδες, Βλάχοι, Πηλιορείτες, Μικρασιάτες, νησιώτες κ.ά. Σπουδάζοντας, μικροί και μεγάλοι, το ύφος και την πλαστικότητα των λαϊκών παραμυθιών, την πλοκή και τους ήρωες ,την ντοπιολαλιά κ.ά. αποκτούν διαυγέστερη εικόνα της δημιουργικής φαντασίας και της «φιλοσοφίας» του λαού ".
* Εξακολουθούν τα δημοτικά μας τραγούδια και σήμερα, παρά την αρνητική περιρρέουσα κοινωνική και οικονομική ατμόσφαιρα, να αποτελούν προνομιακό πεδίο έρευνας και μελέτης μέσα στον ευρύτερο κύκλο της λαϊκής παράδοσης και του λαϊκού πολιτισμού;
-"Θα έλεγα ότι το δημοτικό τραγούδι εξακολουθεί και είναι αειθαλές και σήμερα, υπό την έννοια ότι συνυπάρχει με πλευρές της ζωής του ΄Ελληνα, όπως είναι οι γιορτές , εθνικές, θρησκευτικές κ.λπ. Αν τώρα έχουν περιορισθεί σε παραγωγή, αυτό δεν σημαίνει ότι έχει αποβάλει τον κοινωνικό και ιστορικό του χαρακτήρα. Και να σημειώσουμε ότι, ενώ άλλα είδη της λαϊκής μας παράδοσης νοθεύονται με την εισβολή ξένων στοιχείων, το δημοτικό τραγούδι παραμένει γνήσιο και ανόθευτο στην έκφραση, στο στίχο, στη μουσική. Πρέπει να είμαστε πολύ περήφανοι ως Έλληνες ,που έχουμε τέτοια σπάνια μουσικά μαργαριτάρια. Ο Σίμων Καράς σημειώνει: «Η ελληνική μουσική είναι ένα πολύτιμο νόμισμα με δύο όψεις, την Βυζαντινή Μουσική και το Δημοτικό Τραγούδι»
* Κυκλοφορεί η μονογραφία με τίτλο «Τα Πασχαλιάτικα τραγούδια της Καλαμπάκας -Μια αναλυτική προσέγγιση» του Δημήτρη Πλιάτσικα (έκδ. Γένεσις, Καλαμπάκα 2016, σελ.143); Σε τι αναφέρεται;
-"Κάθε τόπος έχει και δικά του ήθη και έθιμα, που συνδέονται με γιορτές και άλλες ασχολίες των κατοίκων. «Τα Πασχαλιάτικα τραγούδια της Καλαμπάκας- Μια αναλυτική προσέγγιση» του φιλολόγου- παιδαγωγού Δημήτρη Πλιάτσικα αναφέρονται στο έθιμο κατά τις Πασχαλινές ημέρες, που έχουν οι Καλαμπακιώτες από πάππο προς πάππο και το διατηρούν με ευλάβεια. Είναι ο κυκλικός χορός που γίνεται στην Πουλιάνα, Δούπιανη και Τζέρτση και που παίρνουν μέρος άντρες και γυναίκες, με τραγούδια χορευτικά (κλέφτικα, ερωτικά, θρησκευτικά κ.ά.) Ο κυκλικός χορός παραπέμπει στον κύκλιο χορό των αρχαίων, και αυτό έχει σημασία για την αδιάλειπτη ιστορική συνέχεια των Ελλήνων".
* Εκτιμάτε πως η κρίση σήμερα στην ελληνική κοινωνία είναι μόνο οικονομική ή κυρίως έλλειψης ιδανικών και προσανατολισμού;
- "Η κρίση που αντιμετωπίζει σήμερα η ελληνική κοινωνία μου θυμίζει το φιλοσοφικό ζεύγμα: είναι και φαίνεσθαι. Η πλευρά η οικονομική φαίνεται περισσότερο, γιατί είναι οφθαλμοφανής και άμεση, αλλά ασφαλώς υπάρχει κάτι βαθύτερο. Και αυτό είναι η ηθική κρίση, η έλλειψη ιδανικών και προσανατολισμού, η ρηχότητα και η αμετροέπεια".
Συνέντευξη στη Γεωργία Κωστακοπούλου
