Το πόρισμα για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας στις 16 Δεκεμβρίου 1991 στη Σύνοδο Κορυφής των 12 Υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ο.Κ. στο Γκιμαράες της Πορτογαλίας προέβλεπε ότι τα νέα κράτη της διασπασμένης Γιουγκοσλαβίας, για να αναγνωριστούν από την Ε.Ο.Κ., θα έπρεπε να πληρούν τρεις σοβαρούς όρους: 1. να μην έχουν καμία εδαφική διεκδίκηση γειτονικών εδαφών, 2. να έχουν φιλικές σχέσεις και όχι εχθρικές με τα γειτονικά κράτη, 3. η ονομασία τους να μην υποδηλώνει εδαφικές διεκδικήσεις άλλων κρατών.
Ο τρίτος όρος αυτής της συμφωνίας ήταν σημαντικός για την Ελλάδα, γιατί αφορούσε την ονομασία του κράτους των Σκοπίων, διότι οι Σκοπιανοί με πρόεδρο τον Κ. Γκλιγκόροφ ένα χρόνο σχεδόν νωρίτερα, στις 24 Ιανουαρίου 1991, πήραν απόφαση στη Βουλή τους να αποχωρήσουν από τη Γιουγκοσλαβική Ομοσπονδία και να ονομάσουν το κράτος τους «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Βασικός παράγοντας στην απόφασή τους αυτή ήταν η συμβολή της Γερμανίας, της Τουρκίας και της Βουλγαρίας για ίδια μελλοντικά συμφέροντα. Για να προωθήσουν τα σχέδιά τους, προχώρησαν στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας στις 16 Δεκεμβρίου 1991 με τη σύμφωνη γνώμη και της τότε ελληνικής κυβέρνησης με Υπουργό Εξωτερικών τον Αντώνη Σαμαρά. Όμως: «Η Ελλάδα πέτυχε στη Διάσκεψη των Αρχηγών των Κρατών Μελών της Ε.Ο.Κ., που συνήλθε στη Λισσαβώνα το 1992, να μη γίνει δεκτή η ονομασία της Δημοκρατίας των Σκοπίων με τη λέξη Μακεδονία σε οποιαδήποτε μορφή της. Η Επιτροπή όμως της Comission της Ε.Ο.Κ. τροποποιώντας τον εφαρμοστικό κανονισμό για τις εμπορικές συναλλαγές ήρε τις κυρώσεις για όσους χρησιμοποιούν στις συναλλαγές τους με τα Σκόπια τη λέξη Μακεδονία. Στα επίσημα έγγραφα χρησιμοποιείται η ονομασία «Πρώην Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας». Το 1993 αναγνωρίστηκε από τον Ο.Η.Ε. ως ανεξάρτητο κράτος των Σκοπιανών με την προσωρινή ονομασία «Πρώην Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας».» (Βιβλ. 1, σελ 921)
Όταν στις εκλογές της 10ης Οκτωβρίου 1993 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήρθε πρώτο κόμμα, οι σχέσεις με τα Σκόπια άλλαξαν. Η νέα κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου δεν ανεχόταν τις παράλογες διεκδικήσεις των Σκοπίων. Στο νέο κράτος της Σκοπιανής Δημοκρατίας δεν ήθελε να αναγράφεται η λέξη «Μακεδονία» ή παράγωγά της. Ήθελε να αλλάξουν τη σημαία τους, που είχε τον ήλιο της Βεργίνας με 16 ακτίνες, το σύμβολο του Μ. Αλεξάνδρου (βλ. εικόνα) και να αλλάξουν το Σύνταγμά τους, που έγραφε ότι το κράτος τους, η «Μακεδονία», πρέπει να φτάσει μέχρι τον Όλυμπο. Έτσι, για να πετύχει τη διαγραφή των παράνομων αυτών σχεδίων, έκλεισε τα σύνορα με τα Σκόπια στις 16 Φεβρουαρίου 1994. Το οικονομικό αυτό εμπάργκο ανάγκασε τους Σκοπιανούς να δεχτούν τους όρους και να υπογράψουν τη μεταβατική Συμφωνία στις 13 Σεπτεμβρίου 1995.
Η τελική Συμφωνία για τη δημιουργία αυτού του κράτους των Σκοπίων έγινε στις 17 Ιουνίου 2018 στην περιοχή της λίμνης των Πρεσπών και υπογράφτηκε από τους Υπουργούς των Εξωτερικών της Ελλάδας και των Σκοπίων Κοτζιά και Ντιμιτρόφ με την παρουσία των πρωθυπουργών Αλέξη Τσίπρα και Ζόραν Ζάεφ. Παρευρέθηκαν επίσης ο εκπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα του Ο.Η.Ε. Αντόνιο Γκουντέρες και άλλες προσωπικότητες της Ε.Ε. Έτσι:
«8.Το όνομα θα εγγραφεί στο Σύνταγμα της Π.Γ.Δ.Μ. με την απαραίτητη αναθεώρηση. Παράλληλα οι πάνω από 140 χώρες που αναγνωρίζουν σήμερα την εν λόγω χώρα με τον όρο «Μακεδονία» θα την αναγνωρίζουν εφεξής ως «Βόρεια Μακεδονία».
9. Το όνομα διαχωρίζει απόλυτα την εν λόγω χώρα από την ελληνική Μακεδονία και τις τρεις περιφέρειές της (Ανατολική, Κεντρική, Δυτική).» (Βιβλ. 2, σελ 46)
Με την εν λόγω συμφωνία στις 17 Ιουνίου 2018 ήρθη η μη ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Αξίζει να σημειωθεί ότι τον Απρίλιο του 2008 στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής με την Υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη, με τους κατάλληλους χειρισμούς τους, είχαν πετύχει τότε να μην ενταχθούν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ παρά τις επίμονες πιέσεις του Αμερικανού Προέδρου Τζορτζ Μπους.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. «Σύγχρονη Εγκυκλοπαίδεια ΕΥΡΩΠΗ ΕΛΛΑΔΑ ΚΟΣΜΟΣ», Εκδοτικός Οργανισμός Θ. Χριστόπουλος, τόμος 17, Αθήνα 1993
2. «Μακεδονία Η «Συμφωνία» της 17ης Ιουνίου 2018 και ο Ελληνικός λαός», Θεοφάνης Μαλκίδης, 2018
