Η καταγωγή τους προέρχεται από την Ήπειρο και η οικογένεια ανέκαθεν αναγνώριζε ως τόπο καταγωγής την Κόνιτσα. Το αρχικό επίθετο της οικογένειας ήταν Νικολάου[2] και από γλωσσική παραφθορά του γενέθλιου τόπου τους (Κόνιτσα), όταν βρισκόταν στον Τύρναβο προήλθε το επίθετο Κουτσίνας, το οποίο και τελικά επικράτησε. Απ’ όσα γνωρίζουμε, ο γενάρχης της οικογένειας Νικόλαος Νικολάου ή Κουτσίνας είχε δύο τέκνα τον Φίλιππο και τον Κωνσταντίνο, οι οποίοι ίδρυσαν το 1875 στον Τύρναβο τον ομώνυμο εμπορικό οίκο.
Στη Λάρισα μετακόμισαν περί το 1884-85, σύμφωνα με τον πρύτανη της Λαρισαϊκής δημοσιογραφίας Θρασύβουλο Μακρή: «Δύο-τρία χρόνια μετά την μεγάλη πυρκαϊά του Μαΐου του 1882, εγκατεστάθησαν ενταύθα και οι αδελφοί Φίλιππος και Κωνσταντίνος Κουτσίνας εκ Κονίτσης, ιδρύσαντες πλουσιότατα εμπορικά καταστήματα»[3]. Στην Λάρισα εγκαταστάθηκαν αρχικά στα Σουφλάρια[4]. Το 1902 και το 1905 σε οικόπεδα που αγόρασε ο Φίλιππος επί της οδού Αγιάς, γωνία με ανώνυμο οδό, έκτισε κατοικία για να στεγάσει την πολυμελή οικογένειά του[5].
Το 1920, ένα χρόνο μετά τον θάνατο του Φίλιππου (1919), στο συμβόλαιο αρ. 49298 ο αδελφός του Κωνσταντίνος αναφέρεται ως κληρονόμος, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του Φίλιππου. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι μέχρι την περίοδο αυτή τα δύο αδέλφια ζούσαν μαζί. Από το 1920 και μετά φαίνεται ότι ο Κωνσταντίνος Κουτσίνας ανεξαρτητοποιήθηκε[6] και η οικογένειά του δεν αναφέρεται πλέον στην πλούσια εμπορική δραστηριότητα των επτά τέκνων του Φίλιππου Κουτσίνα.
Το ίδιο συμβόλαιο μας διαφωτίζει και για την χρονολογία κατά την οποία ο Νικόλαος Κουτσίνας μετακόμισε στον Βόλο. Τον Ιούνιο του 1920 φέρεται καταγεγραμμένος ως κάτοικος Λαρίσης. Την χρονολογία αυτή Νικόλαος και Ανδρέας Κουτσίνας αγοράζουν από τους υπόλοιπους κληρονόμους του Φίλιππου την προαναφερθείσα οικογενειακή τους κατοικία και το μεγάλο κατάστημα της οδού Ερμού. Φαίνεται ότι μετά τη χρονολογία αυτή τα δύο αδέλφια αποφάσισαν να επεκτείνουν την επιχείρησή τους και στον Βόλο, όπου μετακόμισε ο πρωτότοκος Νικόλαος, ενώ ο Ανδρέας έμεινε στη Λάρισα. Όμως η εταιρεία τους για αρκετά χρόνια ήταν ενιαία: «Νικόλαος και Ανδρέας Κουτσίνας. Μεγάλα καταστήματα υφασμάτων και ειδών πολυτελείας. Καταστήματα Λάρισα-Βόλος».
Από τα τέκνα του Φίλιππου Κουτσίνα, πρώτος ήταν ο Νικόλαος (1882-1957), δεύτερη στη σειρά ήταν η Όλγα. Γεννήθηκε περί το 1885 και παντρεύτηκε τον Γεώργιο Κατσάρο. Ο τελευταίος διατηρούσε κατάστημα εγχωρίων προϊόντων στην οδό Φιλελλήνων, απέναντι από το σημερινό κτίριο του ΟΤΕ. Κάποια στιγμή, άγνωστο πότε, δεν πήγαιναν καλά οι δουλειές του και μετακόμισε στην Αθήνα. Απέκτησαν τρεις κόρες, την Νίνα, την Μαρία η οποία παντρεύτηκε τον Τηλέμαχο Αποστολόπουλο και τη Σοφία. Στις 17 Οκτωβρίου 1963 πέθανε ο Γ. Κατσάρος και στις 14 Δεκεμβρίου 1976 η Όλγα.
Τρίτος στη σειρά ήταν ο Ανδρέας (1887-1956), τέταρτος ο Ιπποκράτης (1891-1980), πέμπτη η Αριστέα η οποία παντρεύτηκε τον ιατρό Αλέξανδρο Συμβουλίδη. Απέκτησαν δύο τέκνα, την Φίλη, η οποία παντρεύτηκε τον Ανδρέα Ριζιώτη και τον Αλέξανδρο, ο οποίος έγινε ιατρός και νυμφεύθηκε την Ντόρα Μαγιοπούλου. Έκτη ήταν η Ελευθερία η οποία παντρεύτηκε τον Απόστολο Παπαδήμο και απέκτησαν μία κόρη την Καλλιόπη, η οποία νυμφεύθηκε τον Κωνσταντίνο Γιαννακόπουλο.
Τελευταίος ήταν ο Θρασύβουλος. Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1898. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου και δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά. Με τη σύζυγό του Κούλα απέκτησαν μια κόρη, την Καίτη, η οποία παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο έναν Ελληνοαμερικανό και σε δεύτερο γάμο τον Μιχάλη Νικολαΐδη στην Αγγλία. Ο Χαρίλαος ήταν διευθυντής της κατασκευαστικής Εταιρείας ΕΤΚΑ, η οποία μεταξύ των άλλων κατασκεύασε και τα αποστραγγιστικά κανάλια της Κάρλας, την ύδρευση των Αθηνών από την Υλίκη κα πολλά άλλα. Επίσης πρέπει να αναφέρουμε ότι το αδρανές σήμερα ξενοδοχείο «Ατλάντικ» στη γωνία Κύπρου και Παναγούλη ανήκε στην Α.Ε. ΕΛΛΑΣ της οποίας πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου ήταν ο Θρασύβουλος Κουτσίνας.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφέρουμε και ορισμένα στοιχεία για την μεγάλη δωρεά του Ανδρέα και της Άννας Κουτσίνα να κτισθεί το 4ο Γυμνάσιο και Λύκειο Θηλέων Λάρισας. Είναι ευρέως διαδεδομένο ότι ο Ανδρέας Κουτσίνας εν ζωή είχε εκφράσει την επιθυμία να κτισθεί με δαπάνη του στα Σουφλάρια εκπαιδευτήριο. Όμως στη χειρόγραφη διαθήκη του η οποία συντάχθηκε στις 29 Νοεμβρίου 1957, δύο χρόνια πριν από τον θάνατό του, και την οποία είχε καταθέσει στον συμβολαιογράφο Χρήστο Μαλάκη, εκφράζει απλώς την επιθυμία του να διατεθεί ένα ποσόν υπέρ κοινωνικών σκοπών. Γράφει επί λέξει στην διαθήκη του: «Εκφράζω την απλήν ευχήν και παράκλησιν προς την σύζυγόν μου και κληρονόμον μου, χωρίς τούτο να αποτελεί και νομικήν υποχρέωσιν, όπως ευθύς ως έχει ταμιακήν ευχέρειαν, δώσει ανάλογον κατά την απόλυτον κρίσιν της χρηματικόν ποσόν, είτε εφ’ άπαξ είτε τμηματικώς, υπέρ κοινωνικών σκοπών, οριζομένων εις μνήμην μου»[7]. Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι ήταν απόφαση της συντρόφου του Άννας να διατεθεί ποσόν, όπως αναφέρει στη διαθήκη του ο Ανδρέας Κουτσίνας, για να κτισθεί ένα διδακτήριο Θηλέων, αφού την περίοδο εκείνη Γυμνάσιο και Λύκειο Θηλέων συστεγάζονταν με τα αντίστοιχα Αρρένων. Επελέγη και εγκρίθηκε ως χώρος ανέγερσης του εκπαιδευτηρίου η μισή περίπου έκταση που καταλάμβανε το παλαιό Σχολικό Γυμναστήριο. Το 1961, δύο χρόνια μετά τον θάνατο του Ανδρέα, απεβίωσε και η Άννα, χωρίς να προλάβει να δει πραγματοποιούμενη την επιθυμία της. Έτσι την κατασκευή και περάτωση του έργου ανέλαβαν οι αδελφοί της Άννας Κουτσίνα-Σακελλάριου οι Θεόδωρος, Αθανάσιος, Εμμανουήλ και Χαρίλαος Σακελλάριος. Τα εγκαίνια του διδακτηρίου έγιναν το 1963[8].
[1]. Παπαθεοδώρου Νικόλαος, Η οικογένεια Κουτσίνα, εφ. «Ελευθερία», Λάρισα, φύλλο της 27ης Δεκεμβρίου 2017.
[2]. Σε λογότυπο εγγράφου με ημερομηνία «Εν Λαρίση τη 12 Οκτωβρίου 1923» αναφέρονται τα εξής: «Νικ[όλαος] και Αν[δρέας] Φ[ιλίππου] Κουτσίνα (Διάδοχοι Φ[ιλίππου] Νικολάου ή Κουτσίνα). Έμποροι υφασμάτων και ειδών πολυτελείας. Οίκος ιδρυθείς το 1875».
[3]. Βλέπε: Μακρής Θρασύβουλος, Λαρισινές σελίδες, εφ. «Θεσσαλικά Νέα», Λάρισα, φύλλο της 6ης Φεβρουαρίου 1947. Η αναφερόμενη πυρκαγιά ήταν η εκτεταμένη πυρκαγιά που κατέστρεψε το Ξυλοπάζαρο, μία από τις κεντρικότερες και εμπορικότερες περιοχές της Λάρισας.
[4]. Στον επικήδειο που εκφώνησε ο δημοσιογράφος και πολιτικός Κώστας Περραιβός κατά την κηδεία του Ιπποκράτη Κουτσίνα (1891-1980) αναφέρει χαρακτηριστικά: «Γεννήθηκε στη Λάρισα και το έλεγε με περηφάνια πως ήταν βέρος Σουφλαριανός».
[5}. Σύμφωνα με το συμβόλαιο αρ. 49298 της 29ης Ιουνίου 1920 του συμβολαιογράφου Αγαθαγγέλου Ιωαννίδη, η κατοικία συνόρευε με οικία Γ. Κατσάρου, περιοχή οικίας Αθαν. Δημητρακοπούλου, οικόπεδον Μεχμέτ Ραΐφ και Ιωάννου Λακερδά.
[6]. Ο Κωνσταντίνος Κουτσίνας με τη γυναίκα του Ολυμπιάδα Αληθινού απέκτησε τρεις θυγατέρες. Πρώτη ήταν η Αμαλία η οποία πέθανε σχετικά νέα. Η Αγγελική (Λιλή) και η Αλίκη είναι γνωστές στους παλαιούς Λαρισαίους. Άγαμες και οι τρεις, δεν άφησαν απογόνους. Από τον πατέρα τους είχαν τεράστια περιουσία σε οικόπεδα και ακίνητα, τα οποία βρίσκονταν επί της οδού Ρούσβελτ και απλώνονταν μεταξύ του καταστήματος Γεωργ. Δημητρακοπούλου (γωνία Κύπρου-Ρούσβελτ) και του ξενοδοχείου «Όλυμπος» του Γ. Βουζίκα (γωνία Κούμα-Ρούσβελτ).
[7]. Θερμές ευχαριστίες οφείλω να απευθύνω στον επίτιμο δικηγόρο της πόλης μας Αθανάσιο Μπακάλη, νομικό σύμβουλο του Θρασύβουλου και του Ιπποκράτη Κουτσίνα, ο οποίος με δική του πρωτοβουλία και δαπάνη ανέλαβε να με εφοδιάσει με αντίγραφα από τα αρχεία του, στα οποία συμπεριλαμβάνονται διάφορα συμβόλαια, η διαθήκη του Ανδρέα Κουτσίνα και άλλα πολύτιμα έγγραφα.
[8]. Το κείμενο αυτό δεν θα είχε αρτιότητα και εγκυρότητα χωρίς την μεγάλη βοήθεια που μου πρόσφερε η εκπαιδευτικός Φανή Σακελλάριου, κόρη του Χαρίλαου Σακελλάριου και ανεψιά της Άννας Κουτσίνα, την οποία και ευχαριστώ θερμά.
