Ο Δημήτριος, γνωστός σε όλους ως Μήτσος Μπαρμπούτης (1896-1983), καταγόταν από τον Άγιο Γεώργιο Καρδίτσας όπου γεννήθηκε το 1896 και ήταν μέλος πολύτεκνης οικογένειας. Εγκαταστάθηκε στη Λάρισα το 1920 και μέχρι τον θάνατό του το 1983 εργάσθηκε ως ιδιοκτήτης πατσατζίδικου, ταβέρνας και παντοπωλείου. Στα 60 χρόνια εργασίας του μετρήθηκε ότι άνοιξε δεκατρία (13) καταστήματα, σε δεκατρία διαφορετικά σημεία της Λάρισας. Είχε και άλλα αδέλφια τα οποία διασκορπίσθηκαν σε διάφορες περιοχές της Θεσσαλίας. Απ' αυτούς ο Κωνσταντίνος[1] ήλθε γύρω στα 1948-49 στη Λάρισα, έπειτα από πρόσκληση του αδελφού του Μήτσου, για να συνεταιρισθούν στο κατάστημα της οδού Πανός.
Ο Μήτσος Μπαρμπούτης το 1923 νυμφεύθηκε στη Λάρισα τη Βασιλική Μπακρινιώτη (1899 - 1968) από τον Τύρναβο. Μαζί της απέκτησε:
--Στην αρχή δύο τέκνα, πρώτα τον Γεώργιο και εν συνεχεία την Όλγα, τα οποία δεν μπόρεσαν να επιβιώσουν πάνω από μερικούς μήνες.
--Στη συνέχεια εκ νέου τον Γεώργιο (1926-2010), γνωστό έμπορο της Λάρισας, επί 12 χρόνια πρόεδρο του Εμπορικού Βιομηχανικού Επιμελητηρίου και δημοτικό σύμβουλο με τον συνδυασμό του Κλέαρχου Σάπκα.
--Τον Περικλή (1928-1946) ο οποίος σε ηλικία 18 ετών πνίγηκε στα νερά του Πηνειού, όταν ο πατέρας του διατηρούσε το εξοχικό κέντρο "Υδραγωγείο" στις εγκαταστάσεις του ΟΥΗΛ στον Υδατόπυργο.
--Την Παναγιώτα. Γεννήθηκε το 1931 και παντρεύτηκε τον Δημήτριο Παπατριανταφύλλου από τον Βόλο, όπου και έζησε.
--Τον Κωνσταντίνο (Τάκη). Γεννήθηκε το 1935. Το βαπτιστικό του όνομα ήταν το ίδιο με το όνομα του αναδόχου του πολιτικού και μετέπειτα προέδρου της Βουλής Τάκη Ροδόπουλου. Από μικρός εργάσθηκε στο κατάστημα του πατέρα του στην οδό Πανός, το οποίο και κληρονόμησε. Ήταν εξαιρετικός αθλητής, τόσο στον κλασικό αθλητισμό (δισκοβόλος), όσο και στο μπάσκετ, καθώς υπήρξε από τους ιδρυτές του "Πανελληνίου", της πρώτης ομάδας μπάσκετ που δημιουργήθηκε στη Λάρισα το 1951 και από τους καλύτερους παίκτες του.
--Τον Νικόλαο. Γεννήθηκε το 1938 και μετά τη βασική του εκπαίδευση[2] στη Λάρισα φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Υπήρξε επί σειρά ετών μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Λαρίσης και σήμερα είναι επίτιμος δικηγόρος. Νυμφεύθηκε τη Ναυσικά το γένος Γεωργίου, η οποία έχει ενεργό συμμετοχή στα κοινά της πόλης μας και επί δημαρχίας Τζανακούλη είχε εκλεγεί διαμερισματική σύμβουλος. Απέκτησαν δύο τέκνα, τη Βασιλική και την Ελένη, οι οποίες ακολούθησαν το λειτούργημα του πατέρα τους (δικηγόροι), τον οποίο και διαδέχθηκαν.
Όπως θα διαπιστώσουμε στη συνέχεια, ο Μήτσος Μπαρμπούτης είχε μια πολυκύμαντη ζωή. Και ενώ η δουλειά του ήταν να προσφέρει στους πελάτες του εκλεκτό οινόπνευμα, αυτός πρόσφερε και ευφυέστατο "πνεύμα". Έκανε σε φίλους και γνωστούς διάφορες φάρσες οι οποίες είχαν μείνει ιστορικές και έκαναν τον γύρο της πόλης. Επί πλέον ήταν πολλοί εκείνοι οι οποίοι έγιναν τακτικοί θαμώνες σε όλες τις ταβέρνες που είχε ανοίξει κατά καιρούς, μόνον και μόνον για να απολαύσουν το πηγαίο χιούμορ του. Ένα μεγάλο προσόν που διέθετε ήταν η ευπροσηγορία του. Έπιανε με μεγάλη ευκολία φιλίες με όλους, ανεξαρτήτως κοινωνικής θέσεως. Διάφορες προσωπικότητες της Λάρισας έρχονταν στο κατάστημά του και τον περιέβαλαν με την εκτίμηση και τη φιλία τους. Αλλά δεν επηρεάσθηκε ποτέ από την τιμή που γινόταν στο πρόσωπό του. Ήταν πανέξυπνος και στον καθένα ήξερε να μιλάει στη γλώσσα του. Τους σεβόταν όλους γι' αυτό που ήταν ο καθένας, άσχετα από τα αξιώματά τους. Γι’ αυτό και αγαπήθηκε από όλους όσοι τον γνώρισαν.
Υπήρξε μια περίοδος, εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 1930, κατά την οποία ο Μπαρμπούτης βρέθηκε προσωρινά χωρίς επαγγελματική στέγη. Οι οικογενειακές και επαγγελματικές του ανάγκες έφθασαν να είναι έντονα πιεστικές. Έπρεπε να βρει κάποια εργασία για να αναθρέψει την πολυμελή οικογένειά του. Σκέφθηκε πως μια καντίνα στο εργοτάξιο της Κατασκευαστικής Εταιρείας «Boot», η οποία εκτελούσε την εποχή εκείνη τα αντιπλημμυρικά έργα στη Θεσσαλία, θα αποτελούσε μια θαυμάσια επιχείρηση η οποία θα του έλυνε τα οικονομικά προβλήματά του. Εκμεταλλεύτηκε τις πολλές και εκλεκτές γνωριμίες που είχε και κατόρθωσε τελικά να κλείσει με την Αγγλική Εταιρεία μια ειδική σύμβαση. Θα έστηνε μια καντίνα στο χωριό Κουλούρι, εκεί όπου βρισκόταν η μεγαλύτερη μάζα των εργατών, θα μαγείρευε στους εργαζόμενους και στο τέλος κάθε εβδομάδος που γίνονταν οι πληρωμές, θα παρουσίαζε τους λογαριασμούς του καθενός στον ταμία της «Boot», ο οποίος θα κρατούσε από το βδομαδιάτικο καθενός τα οφειλόμενα, τα οποία θα απέδιδε στον Μπαρμπούτη. Με τον τρόπο αυτό θα απομακρυνόταν ο κίνδυνος καθυστερημένης ή μη καταβολής των οφειλόμενων από τους εργάτες. Οι δουλειές πήγαιναν ανέλπιστα καλά. Όμως ο Μήτσος στάθηκε άτυχος γιατί η συνεργασία αυτή διήρκεσε μόλις δύο μήνες. Η κυβέρνηση της περιόδου εκείνης φρόντισε να μην ανανεωθεί η σύμβαση για τα αντιπλημμυρικά έργα με την «Boot» η οποία μόλις είχε λήξει, με το αιτιολογικό ότι δεν ήταν οικονομικά συμφέρουσα. Στη συνέχεια το Υπουργείο Δημοσίων Έργων ανέλαβε την απ’ ευθείας εκτέλεση των έργων και έτσι ο Μήτσος Μπαρμπούτης απέσυρε την καντίνα του από το Κουλούρι[3].
Κατά την περίοδο της Κατοχής ο Μπαρμπούτης έκρυβε και περιέθαλπε για αρκετό χρονικό διάστημα σε χωριό κοντά στη Λάρισα έναν Άγγλο πιλότο. Το αεροσκάφος του είχε καταρριφθεί από γερμανικά πυροβόλα στην περιοχή της Κάρλας, όμως ο χειριστής του κατόρθωσε να διασωθεί ανοίγοντας το αλεξίπτωτο. Στη συνέχεια φρόντισε μέσω Εύβοιας και Τουρκίας, να τον φυγαδεύσει στη Μέση Ανατολή. Η πράξη αυτή εκτιμήθηκε από τον Βρετανό Στρατάρχη H. R. Alexander, ανώτατο διοικητή των Συμμαχικών Δυνάμεων Μεσογειακών Επιχειρήσεων και του απένειμε το 1945 εύφημο μνεία[4].
(Συνεχίζεται)
------------------------------------------------
[1]. Ο Κωνσταντίνος Μπαρμπούτης μέχρι το 1948 διέμενε οικογενειακά στις Σοφάδες όπου διατηρούσε ταβέρνα. Από τον γάμο του (1930) με την Ανδρονίκη, το γένος Παπαδήμα, απέκτησε δύο τέκνα. Πρώτος ήταν ο Σπύρος, καθηγητής Φυσικής, γνωστός στη Λάρισα ως ιδιοκτήτης φροντιστηρίου, ως ένας εκ των ιδρυτών της Ε.Α.Λ και επί 50 χρόνια μέλος της και κυρίως από τη θητεία του επί χρόνια στην τοπική αυτοδιοίκηση, διατελέσας επανειλημμένως αντιδήμαρχος, πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου και αναπληρωτής δήμαρχος επί δημαρχίας Κων. Τζανακούλη. Σύζυγός του η Παναγιώτα, το γένος Μιχούλη. Δεύτερη ήταν η Ελευθερία Μπαρμπούτη, η οποία παντρεύτηκε τον Κωνσταντίνο Λιονή, αξιωματικό της αεροπορίας.
[2]. Βρεθήκαμε μαζί να φοιτούμε ως συμμαθητές το 1949 για ένα διάστημα στο Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Λαρίσης, όταν αυτό στεγαζόταν σε ένα διώροφο νεοκλασικό κτίριο στη γωνία των οδών Παλαιστίνης και Φαρμακίδου, διαγωνίως απέναντι από το διατηρητέο σήμερα κτίριο του Μουσόν.
[3]. Ολύμπιος (Κώστας Περραιβός), Μήτσος Μπαρμπούτης, ο αγέραστος "χωρατατζής", εφ. "Λάρισα", φύλλο της 18ης Ιανουαρίου 1971.
[4]. Θα πρέπει να σημειώσω ότι η συμβολή του φίλου μου Νίκου Μπαρμπούτη στάθηκε εξόχως καθοριστική για τη συγγραφή των ιστορικών κειμένων και των σπάνιων φωτογραφιών τα οποία δημοσιεύονται. Τον ευχαριστώ πολύ, όπως και τον άλλο φίλο μου Σπύρο Μπαρμπούτη.
Του Νικ. Αθ. Παπαθεοδώρου
nikapap@hotmail.com
