4.000 φοιτητές όλων των σχολών καταλαμβάνουν το κτίριο της Νομικής Σχολής Αθηνών και καλούν τον λαό να συμπαρασταθεί στον αγώνα τους. Γύρω από το κτίριο της Νομικής εκτός από τους φοιτητές συγκεντρώθηκε και απλός κόσμος. Την ειδησεογραφία της Λάρισας, ωστόσο απασχολεί το γεγονός πως η πόλη μένει εκτός ενός σημαντικού για την εποχή οδικού δικτύου.
«Εις το πρόγραμμα 1973 παρελήφθη και η ανάθεσις συνόψεως μελέτης της οδού Λαμίας – Καρδίτσας – Τρικάλων, μέχρι συναντήσεως της Εγναντίας οδού, δαπάνης 7.000.000 δραχμών» αναφέρει συγκεκριμένα το δημοσίευμα και προσθέτει πως με τη μελέτη αυτή έχει αποφασισθεί η σύνδεση της κεντρικής Ελλάδας με την Ήπειρο όχι δια της φυσικής οδού Ιωαννίνων – Τρικάλων – Λαρίσης αλλά δια της… πλαγίας η οποία ονομάζεται Λαμίας – Καρδίτσης – Τρικάλων – Εγνατίας.
1987: Αχ αυτό το τηλέφωνο…
Θέλετε να σας θυμίσουμε τι ήταν το τηλέφωνο για τους Λαρισαίους το 1987; Αν υποθέσουμε πως η απάντηση είναι «ναι» τότε σημειώστε: Βραχνάς οικογενειαρχών, όνειρο επαγγελματιών και οικογενειών, στοιχείο της τιμολογιακής πολιτικής των κυβερνήσεων αλλά και η έκφραση της επικοινωνίας του μέσου ανθρώπου εκείνης της εποχής.
Τότε στην πόλη εκκρεμούσαν 15 χιλιάδες αιτήσεις συνδέσεως και είχε σειρά να ικανοποιηθούν οι αιτήσεις του 1978. Δηλαδή 9 χρόνια αναμονής.
Η ανάγκη λοιπόν δημιουργούσε και ζήτηση. Η ζήτηση δημιουργούσε επίδοξους πωλητές.
Η μέση τιμή εκείνης της εποχής λοιπόν αγοράς ενός τηλεφώνου από τρίτο πρόσωπο ήταν περίπου 100 χιλιάδες δραχμές. Το ρεπορτάζ της εφημερίδας, αναφέρει συγκεκριμένα πως κάποιος το πούλησε 150 χιλιάδες δραχμές και άλλος 200. Ένας πολίτης που έβαλε αγγελία στην εφημερίδα τον ενόχλησαν 17 ενδιαφερόμενοι μέσα σε ένα πρωινό.
1998: Αναστέναζαν τα φωτογραφεία της Αγιάς…
Από τις αρχές εκείνης της δεκαετίας οι Αλβανοί έρχονταν ασταμάτητα στην Ελλάδα. Έψαχναν μεροκάματο αυτοί, από την άλλη οι αγροτικές περιοχές έψαχναν φτηνά (και τις περισσότερες φορές αφορολόγητα) εργατικά χέρια. Η περιοχή της Αγιάς είχε ανάγκες και ως εκ τούτου οι Αλβανοί την προτιμούσαν. Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ της εποχής «κοινότητες όπως το Μεγαλόβρυσο, το Μεταξοχώρι, η Ανατολή, η Σωτηρίτσα έχουν καταστεί στο καταχείμωνο «πόλος έλξης» Αλβανών λαθρομεταναστών που βγαίνουν στο κυνήγι για το μεροκάματο».
Πριν από είκοσι χρόνια ήταν απασχολούμενοι στο κλάδεμα των οπωροφόρων δένδρων που είχε αρχίσει λίγες ημέρες νωρίτερα. Όσον αφορά στις συνθήκες διαβίωσής τους «στοιβαγμένοι σε άθλια παραπήγματα, παράγκες και αυτοσχέδιες καλύβες, κοιμούνται και ονειρεύονται ένα καλύτερο ελπιδοφόρο μέλλον.
Από τις αγαπημένες τους συνήθειες ήταν οι… έγχρωμες φωτογραφίες. Ναι οι φωτογραφίες. Όπως τονίζει το ρεπορτάζ «δεν είναι τυχαίο γεγονός η κατακόρυφη αύξηση του τζίρου των καταστημάτων φωτογραφικών ειδών, στην περιοχή» αναφέροντας και αριθμούς που το αποδεικνύουν.
