Το έθιμο, η συνήθεια της εποχής εκείνης ήταν πως όποιος έπιανε το Σταυρό τον γύριζε σ’ όλο το χωριό και όλοι οι κάτοικοι ρίχνανε σε κάποιο κουτί ή σ’ ένα «μπακρατσούλι» (χάλκινο σκεύος) κάποιο χρηματικό ποσό.
Τη χρονιά εκείνη οργανώθηκαν δυο ομάδες για να πιάσουν το Σταυρό, η μια για λογαριασμό της τότε ποδοσφαιρικής ομάδας και η άλλη για λογαριασμό του τότε 6/τάξιου Ιδιωτικού Γυμνασίου. (Αναφέρω απλώς ότι το εν λόγω σχολείο δε λειτουργούσε ως επιχείρηση, αλλά οι μαθητές του πλήρωναν ένα ποσό ίσα-ίσα για την κάλυψη των εξόδων λειτουργίας του).
Οι δύο ομάδες πήραν θέση από νωρίς και το Σταυρό τον έπιασε ο Γεώργιος Γκρίγκας, της ομάδας του Γυμνασίου, αφού βούτηξε σχεδόν ο μισός μέσα στο σιντριβάνι .
Στην πρώτη φωτογραφία φαίνεται η προσπάθεια των δύο ομάδων να πιάσουν το Σταυρό (αριστερά του Ιερέα είναι η ομάδα του Γυμνασίου, δεξιά η ομάδα του ποδοσφαίρου) και στη δεύτερη φωτογραφία φαίνονται οι μαθητές της ομάδας του Γυμνασίου , οι οποίοι είναι εκπρόσωποι όλων των τάξεων και περιφέρουν το Σταυρό στο χωριό για συγκέντρωση κάποιου χρηματικού ποσού. Με το σεβαστό ποσό που συγκέντρωσαν κάλυψαν ανάγκες του σχολείου.
Οι μαθητές της δεύτερης φωτογραφίας είναι από αριστερά προς τα δεξιά : Ντάβας Δημοσθένης, Ζησάκης Κωνσταντίνος, Σακελλαρίου Βούλα, Κολλάτος Αντώνιος, Μανωλά Βούλα, Καλλιατζής Ιωάννης, Γκρίγκας Γεώργιος και Βλάχου Αικατερίνη.
Στέλιος Λουλούδης
