Συγκεκριμένα, το 1947 περιήλθε στην κατοχή του 453 Τάγματος Διαβιβάσεων που είχε έδρα τη Λάρισα, ένα ουσιαστικά άχρηστο λάφυρο από τα χρόνια της γερμανικής κατοχής. Χάρη στην προσπάθεια ορισμένων αξιωματικών και στρατιωτών του τάγματος, από το κατεστραμμένο αυτό μηχάνημα εκπομπής ραδιοφωνικών μηνυμάτων κατόρθωσαν να δημιουργήσουν ραδιοφωνικό σταθμό. Δύο άνθρωποι συνετέλεσαν σ’ αυτό, ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Ελευθέριος Δημόπουλος, πολιτικός μηχανικός, ο οποίος ήλθε το 1948 στη Λάρισα με μετάθεση από την μεραρχία του στην Κοζάνη, και ο στρατιώτης Τάκης Μωραΐτης του τάγματος των διαβιβάσεων της Λάρισας. Ανήσυχοι νέοι και οι δύο, κατόρθωσαν να εντοπίσουν τα καταστραμμένα μέρη του μηχανήματος, μερικά να τα επισκευάσουν μόνοι τους, για άλλα να αναζητήσουν ανταλλακτικά[1]και τελικά να στήσουν ένα πομπό ραδιοφωνίας αρχικής ισχύος 500 watt, με προοπτική αυξήσεως, και να αρχίσουν το 1948 δοκιμαστικές εκπομπές. Σε ανυπόγραφο κείμενο της τοπικής εφημερίδας «Ελευθερία» της περιόδου εκείνης διαβάζουμε: «Τις τελευταίες ημέρες οι Λαρισαίοι ακούνε ωρισμένες ώρες της ημέρας τις δοκιμαστικές εκπομπές του Ραδιοφωνικού Σταθμού Λαρίσης, που αποτελεί καρπό πολύμηνων μόχθων των ανδρών του 453 Τάγματος Διαβιβάσεων και συγκεκριμένως του αρμοδίου συνεργείου που διοικείται από τον νεαρόν ανθυπολοχαγόν κ. Δημόπουλον. Δεν άκουσε βέβαια κανείς ως την στιγμή, την στερεότυπη φράση “Εδώ Ραδιοφωνικός Σταθμός Λαρίσης”, παρ’ όλον ότι όλοι αγωνιούν να την ακούσουν για να γνωσθή και στις άλλες πόλεις ότι η Θεσσαλική πρωτεύουσα απέκτησε τον Ραδιοφωνικό της Σταθμό. Γιατί αυτές τις ημέρες οι εκτός της Λαρίσης φίλοι του ραδιοφώνου θα παρακολουθούν τις εκπομπές που γίνονται από την πόλη μας, χωρίς να ξέρουν που βρίσκεται η έδρα του …μυστηριώδους Σταθμού […] Το κυρίως μηχάνημα ελλειπές αρχικώς, συνεπληρώθη τώρα και λειτουργεί κανονικά. Η μόνη αλλά και σημαντική έλλειψις του Σταθμού, η οποία δεν μπορεί να καλυφθή εκ των ενόντων, είναι το μικρόφωνο, γι’ αυτό και ο ακροατής του Σταθμού μας δεν πληροφορείται ότι ακούει την Λάρισα και γίνεται μόνον η μετάδοσις δίσκων κατόπιν συνδέσεως του πικάπ με τον πομπό».
Την Κυριακή 9 Ιανουαρίου 1949 έγιναν με μεγάλη επισημότητα τα εγκαίνια του Ραδιοφωνικού Σταθμού του Β’Σ.Σ. που βρισκόταν στο Β΄ Στρατόπεδο, ενώ ο πομπός εγκαταστάθηκε στο απέναντι κτίριο όπου στεγαζόταν το 453 Τάγμα Διαβιβάσεων. Προηγήθηκε αγιασμός από τον μητροπολίτη Λαρίσης Δωρόθεο και εν συνεχεία μίλησε ο υφυπουργός των Στρατιωτικών Τάκης Ροδόπουλος, βουλευτής Λαρίσης, ο οποίος εκδήλωσε την συγκίνηση και την χαρά του για τον εγκαινιαζόμενο Ραδιοφωνικό Σταθμό Λαρίσης, ο οποίος θα αποτελέσει «το επίσημον βήμα της πόλεως, η εκπολιτιστική φωνή της Λαρίσσης εις την ελληνικήν μεταπολεμικήν προσπάθειαν της ανασυγκροτήσεως».
Ακολούθως μίλησαν κατά σειράν ο διοικητής του Β’Σ.Σ. Π. Καλογερόπουλος, ο Νομάρχης Δ. Παπαδημητρίου, ο δήμαρχος Λαρίσης Στυλ. Αστεριάδης. Στη συνέχεια μεταδόθηκε μήνυμα του Γενικού Διευθυντού του Ιδρύματος Ραδιοφωνίας Δ. Σβολοπούλου και μίλησαν ο στρατιώτης Λάμπρος Νικολάκος, ο πρόεδρος των Εργατών Λαρίσης Μπακατσούλας, εκ μέρους του ραδιοφωνικού σταθμού ο Α. Κατσαούνης και τελευταίος ο εμπνευστής και δημιουργός της εγκαταστάσεως του σταθμού στρατιώτης του 453 Τάγματος Διαβιβάσεων Παναγιώτης Μωραΐτης. Μετά το πέρας των ομιλιών οι επίσημοι και πλήθος κόσμου περιεργάσθηκαν τις εγκαταστάσεις. Ο Σταθμός αυτός εξέπεμπε στα βραχέα κύματα στα 6945 χιλιοκύκλους και ακουγόταν όχι μόνον σε ολόκληρη την Ελλάδα αλλά και σε πολλές χώρες του εξωτερικού[2]. Οι ώρες μεταδόσεως του προγράμματος ήταν περιορισμένες, από τις 7.30 μέχρι 9 η πρωινή εκπομπή, από τις 12 μέχρι 2 η μεσημβρινή, και από τις 6 μέχρι 9.30 η βραδινή. Το πρόγραμμα εκτός από μουσική, περιείχε ομιλίες νουθεσίας προς τους στρατιώτες την κρίσιμη εκείνη περίοδο του εμφυλίου, διευκόλυνε την επικοινωνία των στρατιωτικών με τις οικογένειές τους και μετέδιδε διάφορες πολιτιστικές εκπομπές τοπικού περιεχομένου.
Ένας εκ των συντελεστών της δημιουργίας του Ραδιοφωνικού Σταθμού Λαρίσης, ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Ελευθέριος Δημόπουλος που αναφέρθηκε, είχε αναπτύξει την περίοδο εκείνη σχέσεις με την Λάρισα. Γεννήθηκε το 1918 στην Κερασίτσα της Τρίπολης και αφού τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές του ήλθε στην Αθήνα, σπούδασε στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο και πήρε το δίπλωμα του πολιτικού μηχανικού. Το 1948 υπηρετούσε στην Κοζάνη, μετατέθηκε στη Λάρισα και ενσωματώθηκε στις τάξεις του Β΄ Σώματος Στρατού. Κατά την διάρκεια της στρατιωτικής θητείας του στην πόλη μας γνωρίσθηκε με την Σωτηρία Βαλακώστα, δίδυμη αδελφή του Θανάση Βαλακώστα, γνωστού καθηγητή Μουσικής και επί σειρά ετών μαέστρου του Μουσικού Συλλόγου της πόλεώς μας, την οποία νυμφεύθηκε το 1950 και από τότε έζησαν στον Πειραιά. Το ζευγάρι αυτό απέκτησε δύο τέκνα, την Ρεγκίνα, υπάλληλο ναυτιλιακής εταιρίας και την Μαγδαληνή, ζωγράφο. Ο Ελευθέριος Δημόπουλος πέθανε το 2005[3].
Η πορεία του Σταθμού στη συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή. Αρχικά μετονομάσθηκε σε Ραδιοφωνικό Σταθμό Ενόπλων Δυνάμεων Κεντρικής Ελλάδος και το 1968 μεταφέρθηκε στο παλιό κτήριο του Στρατηγείου της 1ης Στρατιάς όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Στις 15 Νοεμβρίου του 1982, όταν οι σταθμοί της ΥΕΝΕΔ καταργήθηκαν, μεταβιβάσθηκε στην ΕΡΤ2. Σήμερα ο ραδιοφωνικός σταθμός της Λάρισας αποτελεί τμήμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας της ΕΡΤ και ονομάζεται ΕΡΤ Λάρισας.
-------------------------------------------------------
[1]. Μεγάλη βοήθεια είχαν από το κατάστημα Τζιοβαρίδη της Λάρισας, από το οποίο προμηθεύθηκαν ή παρήγγειλαν αρκετά ανταλλακτικά για να επισκευάσουν τον πομπό-λάφυρο.
[2]. Βλέπε: περ. Ραδιοπρόγραμμα, Αθήναι, 16-22 Ιανουαρίου 1949, σελ. 28-31, εμπλουτισμένο με έξη φωτογραφίες «παρά του κ. Γεωργίου Βαλσάμη, καλλιτέχνου-φωτογράφου Λαρίσσης». Οι φωτογραφίες του κειμένου δεν είναι αισθητικά άρτιες, γιατί προέρχονται εξ αντιγραφής από το εν λόγω περιοδικό.
[3]. Οι πληροφορίες και το έντυπο υλικό προήλθαν από την Σωτηρία Δημοπούλου-Βαλακώστα, σύζυγο του Ελευθερίου Δημοπούλου, η οποία ζει από χρόνια στον Πειραιά, αλλά φαίνεται ότι παρακολουθεί από κοντά τα τεκταινόμενα της πατρίδας της. Γεννήθηκε το 1925 και μεγάλωσε στη Λάρισα. Για ένα διάστημα εργάσθηκε στο φωτογραφείο του Γεωργίου Βαλσάμη, αλλά ο γάμος φαίνεται ότι διέκοψε τις καλλιτεχνικές της ανησυχίες. Η ίδια είχε την πρωτοβουλία της τηλεφωνικής μας γνωριμίας, η οποία οδήγησε στην δημοσίευση του σημερινού κειμένου και την ευχαριστώ ιδιαίτερα. Ευχαριστίες πρέπει να απονείμω και στην καθηγήτρια Πηγή Καζλάρη, καθώς και στην μέχρι πρότινος υπεύθυνη της ΕΡΤ Λάρισας Ελευθερία Κατσαρού.
