Η σημερινή εικόνα απεικονίζει ένα από τα πιο παλιά και καλά ξενοδοχεία της Λάρισας, το «Ξενοδοχείον της Γαλλίας» όπως ήταν κατά τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, όταν λειτουργούσε με την ονομασία «Παλλάδιον». Βρισκόταν στην αρχή περίπου της οδού Αχιλλέως[1], στον αρ. 6της σημερινής οδού Παναγούλη, αμέσως μετά το ζαχαροπλαστείο των αδελφών Κωνσταντινίδη. Το πότε κτίσθηκε δεν μας είναι γνωστό. Πάντως από εικονογραφημένο επιστολικό δελτάριο του Στέφανου Στουρνάρα χρονολογημένο κατά το 1910 περίπου, διαπιστώνουμε ότι το κτίριο αυτό υπήρχε τότε ακριβώς με την ίδια μορφή όπως φαίνεται στη δημοσιευόμενη φωτογραφία. Αν μάλιστα λάβει κανείς υπ’ όψη και την αρχιτεκτονική του μορφή (νεοκλασική), η ανέγερσή του μπορεί με κάποια επιφύλαξη να τοποθετηθεί περί το 1900.
Η ιστορική διαδρομή του ξενοδοχείου αυτού είναι ενδιαφέρουσα. Τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα λειτούργησε με την ονομασία «Ξενοδοχείον της Γαλλίας» και την εκμετάλλευσή του την είχε ο Νικόλαος Μουστάκας. Αποτελούσε ένα καθαρό, οικονομικό και ευπρεπές κατάλυμα όσων επισκέπτονταν τη Λάρισα για εμπορικούς λόγους. Το 1931 το αγόρασαν δύο άτομα από το Συκούριο, οι Ιωάννης Κουλούντζος και Αθανάσιος Μέλιος, οι οποίοι είχαν ζήσει για ένα διάστημα στην Αμερική και είχαν προκόψει. Αυτοί το ανακαίνισαν, το μετονόμασαν σε «Παλλάς» και το μετέτρεψαν σε πολυτελές ξενοδοχείο. Λέγεται ότι ήταν το πρώτο ξενοδοχείο στη Λάρισα τον οποίο τοποθέτησε εγκατάσταση κεντρικής θέρμανσης και διέθετε μπάνια με ζεστό νερό[2].Οι ιδιοκτήτες του το ενοικίασαν στον Πέτρο Ζαρκαλή, αλλά ο τελευταίος δεν πρόφθασε να το δουλέψει για πολύ και την εκμετάλλευσή του ανέλαβαν ο Γεώργιος Σκένδρος, μαζί με τους αδελφούς Τσούκαρη, άτομα τα οποία διαχειρίζονταν εκείνη την περίοδο και άλλα ξενοδοχεία στη Λάρισα[3]. Οι τελευταίοι αποχώρησαν σύντομα από την επιχείρηση, την οποία έκτοτε ανέλαβε εξ ολοκλήρου και για τριάντα περίπου χρόνια ο Γεώργιος Σκένδρος. Το 1964 περιήλθε στην ιδιοκτησία της ΓεωργίαςΣκένδρου-Κουλούτζου, ο σύζυγος της οποίας Σπύρος Σκένδρος ήταν αδελφός του Γεωργίου. Μετά από τέσσερα χρόνια, το 1968, κατεδαφίσθηκε και στη θέση του κατασκευάσθηκε η σημερινή πολυώροφη οικοδομή.
Στη δεύτερη φάση της λειτουργίας του ξενοδοχείου, όταν μετονομάσθηκε σε «Παλλάς», και απέκτησε σύγχρονες για την εποχή του ανέσεις, φιλοξένησε πολλά σημαίνοντα πρόσωπα της πολιτικής, των γραμμάτων και των τεχνών. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει για τον βασιλιά της Αιγύπτου Φαρούκ, ο οποίος το 1938, καθ’ οδόν προς τα Τίρανα, προσκεκλημένος στον γάμο του βασιλιά της Αλβανίας Αχμέτ Ζώγου, φιλοξενήθηκε για μια βραδιά στο ξενοδοχείο αυτό. Την επόμενη χρονιά, Μεγάλη Εβδομάδα του 1939, έφθασε στη Λάρισα διωγμένος από την Αλβανία, ο έκπτωτος βασιλιάς της Ζώγου[4]. Η οικογένειά του με τους αυλικούς στεγάσθηκαν για αρκετές ημέρες στο νεόδμητο τότε ξενοδοχείο «Ολύμπιον», ενώ οι επιτελείς του εγκαταστάθηκαν στο «Παλλάδιον».
Κατά την περίοδο της δικτατορίας Μεταξά υποχρεώθηκε να αλλάξει ονομασία και μετονομάσθηκε σε «Παλλάδιον», επειδή την ονομασία «Παλλάς» μπορούσαν να φέρουν, σύμφωνα με τις ιδεοληψίες της εποχής, μόνον τα ξενοδοχεία τα οποία είχαν δυναμικότητα 50 κλινών και άνω.
Όπως διακρίνεται και στη φωτογραφία, αρχιτεκτονικά το ξενοδοχείο αυτό ήταν ένα ογκώδες τετράγωνο διώροφο κτίριο με υπόγειο, την πρόσοψη του οποίου κοσμούσαν πολλά νεοκλασικά στοιχεία. Πιο χαρακτηριστικοί ήταν οι δύο εξώστες του άνω ορόφου, οι οποίοι στηρίζονταν σε όμορφα σμιλεμένα μαρμάρινα φουρούσια και περιτριγυρίζονταν από μεταλλικά κιγκλιδώματα, δουλεμένα σε δαντελένια σχέδια. Ένα δεύτερο ωραίο στοιχείο της εξωτερικής μορφής του ήταν μια διπλή κυματοειδής γραμμή ενσωματωμένη στο επίχρισμα του τοίχου, η οποία περιέτρεχε όλο το κτίριο πάνω από τα παράθυρα του άνω ορόφου και του έδινε μια ιδιαίτερη και πρωτότυπη ομορφιά. Εσωτερικά το ξενοδοχείο διέθετε 23 ξεχωριστά δωμάτια και χώρους εξυπηρέτησης των πελατών του.
Θα σας προέτρεπα αφού δείτε προσεκτικά τη δημοσιευόμενη φωτογραφία, να περάσετε από την Παναγούλη και να αντικρύσετε την πολυώροφη οικοδομή που αντικατέστησε το παλιό ξενοδοχείο. Χωρίς να είχε κάποιο ιδιαίτερο κάλλος, το «Παλλάδιον» δεν μπορούσες εύκολα να το προσπεράσεις. Σε υποχρέωνε να κοντοσταθείς και να ρίξεις μια ματιά στις πόρτες, τα παράθυρα, τους εξώστες και τη βαριά σιδερένια πόρτα που οδηγούσε στην αυλή του. Θέλω όμως να σας ρωτήσω. Αισθάνθηκε ποτέ κάποιος από μας την ανάγκη να σταματήσει έστω και για λίγο και να αντικρύσει τα σημερινά απρόσωπα και άχαρα οικοδομήματα, θυσία στον βωμό της αντιπαροχής, με τα οποία κατακλύσθηκε η πόλη μας;
--------------------------------------------------------
[1]. Πολλοί από τους κεντρικούς δρόμους της Λάρισας έχουν τη δική τους ιστορία. Η σημερινή οδός Παναγούλη μαθαίνουμε από τα Πρακτικά του Δημοτικού Συμβουλίου ότι αρχικά ονομαζόταν Στεφάνοβικ, εν συνεχεία διαδόχου Κωνσταντίνου, μετά κατά σειράν πρίγκιπος Ανδρέου, Βασιλέως Κωνσταντίνου, Αχιλλέως, ξανά Βασιλέως Κωνσταντίνου και μετά τη μεταπολίτευση πήρε τη σημερινή της ονομασία οδός Παναγούλη. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι δρόμοι της Λάρισας, και όχι μόνον, ανάλογα με την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε, μετονομάζονταν κατά το δοκούν.
[2]. Μνήμες από το «Παλλάδιον», εφ. «Ημερήσιος Κήρυξ», Λάρισα, φύλλο της 9ης Ιουνίου 1996.
[3]. Ο Γεώργιος Σκένδρος είχε μέχρι το 1937 και τη διαχείριση του ξενοδοχείου «Κεντρικόν», το οποίο βρισκόταν στη γωνία των οδών Κύπρου και Μ. Αλεξάνδρου. Τη χρονολογία αυτή το ξενοδοχείο αυτό και άλλα γειτονικά ισόγεια καταστήματα, τα οποία ήταν ιδιοκτησία του μεγαλέμπορου της Λάρισας Κουτσίνα,κατεδαφίσθηκαν και στη θέση του κατασκευάσθηκε τριώροφη οικοδομή της οποίας οι δύο επάνω όροφοι στέγασαν για χρόνια το ξενοδοχείο «Ολύμπιον», ενώ σήμερα φιλοξενείται ιδιωτικό Φροντιστήριο.
[4]. Βλέπε: Παπαθεοδώρου Νικόλαος, Ένας βασιλιάς διαμένει το 1839 στη Λάρισα, εφ. «Ελευθερία», Λάρισα, φύλλο της 7ης Οκτωβρίου 2015.
