Γράφει ο Δημήτρης Βάλλας
Η σημερινή ιχνηλασία, θα έχει βέβαια και οσμή πολέμου, αλλά ουσιαστικά διαδραματίζεται μέσα σε κοσμοπολίτικο περιβάλλον και σε σαλόνια της εποχής.
Πρόκειται για μια περίπτωση κατασκοπίας μέσα στη δίνη του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, εμπνευσμένη κατά τις ιστορικές μαρτυρίες, από τον μετρ του είδους: την αγγλική υπηρεσία Intelligence Service που όμως και αυτή, όπως και πολλά άλλα ξεχάστηκε με το πέρασμα του χρόνου.
Ο Ντέιβιντ Μπάλφουρ δεν είχε καμία σχέση με τον γνωστό Βρετανό πρωθυπουργό και ήταν γνωστότερος ως πατήρ Δημήτριος, αλλά τελικά ανήκε στις μυστικές υπηρεσίες των Άγγλων.
Γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου του 1903. Καταγόταν από καλή οικογένεια και είχε άριστη ανατροφή. Είχε σπουδάσει στα πανεπιστήμια της Πράγας, του Σάλτσμπουργκ, της Ρώμης και μετέπειτα των Αθηνών. Μιλούσε αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, ρωσικά, πολωνικά και ελληνικά και αργότερα έμαθε και τουρκικά. Ήταν λοιπόν ο ιδανικός άνθρωπος για στρατολόγηση στις μυστικές υπηρεσίες.
Ο Μπαλφούρ γίνεται δόκιμος μοναχός στο καθολικό τάγμα των Βενεδικτίνων, όμως, όταν γνωρίζει την ορθόδοξη θεολογία, φεύγει από το μοναστήρι.
Έλαβε το όνομα Δημήτριος και εξέφρασε την επιθυμία να εγγραφεί στη Θεολογική Σχολή Αθηνών πηγαίνοντας στο Άγιο Όρος, εκεί περνά ένα εξάμηνο αυστηρής απομόνωσης, όμως οι μοναχοί ποτέ δεν τον είδαν με καλό μάτι.
* 26 Ιανουαρίου 1947. Ο Ριζοσπάστης κυκλοφορούσε με πρωτοσέλιδο τίτλο «Δαυίδ Μπαλφούρ ή ο Πάτερ Δημήτριος».
Η κεντρική φωτογραφία του πρωτοσέλιδου ήταν χωρισμένη στα δύο. Στη μια πλευρά απεικονιζόταν ένας παπάς και στην άλλη ένας μεγαλόσωμος μεσήλικας καλοντυμένος κύριος.
Το αποκαλυπτικό κείμενο για τον ρόλο αυτού του άνδρα, υπέγραφε η ιστορική μορφή του ΚΚΕ και διευθυντής του Ριζοσπάστη εκείνη την εποχή, Κωνσταντίνος Καραγιώργης. Ο παπά - Δημήτρης και ο Ντέιβιντ Μπαλφούρ ήταν το ίδιο πρόσωπο, που είχε μόνο μια αποστολή. Να συλλέξει πληροφορίες για λογαριασμό της βρετανικής Ιντέλιτζεντ Σέρβις, της οποίας εκτελούσε χρέη σταθμάρχη στην Αθήνα.
«Είναι αυτός που είπε το περιβόητο καλύτερα σαράντα χρόνια με τους Γερμανούς, παρά μια ώρα με το ΕΑΜ», έγραφε ο Καραγιώργης.
Από την πρώτη στιγμή που έφτασε στην Αθήνα ο πατήρ Δημήτριος, ήταν περιζήτητος στα μεγάλα σαλόνια της πόλης. Με την ιδιότητα του αρχιμανδρίτη γράφτηκε ως αδερφός στη Μονή Πεντέλης και συνέχισε τη φοίτησή του στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κανείς δεν ξέρει αν ήρθε στην Ελλάδα στρατολογημένος από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, ή αυτό συνέβη κατά την παραμονή του στην πρωτεύουσα.
Τα ελληνικά του πάντως, είχαν τελειοποιηθεί, ακόμη και στις ψαλμωδίες. Κυκλοφορούσε στο Κολωνάκι και συχνά τον καλούσαν μεγαλοαστοί για εξομολογήσεις. Έκανε αγιασμούς σε μέγαρα και ευκατάστατα σπίτια, μεταξύ των οποίων και του στρατηγού Παπάγου. Επίσης είχε γνωριστεί και είχε σχέσεις με τον μετέπειτα πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή, που διαδέχθηκε τον Μεταξά και αυτοκτόνησε λίγο πριν μπουν οι Γερμανοί στην Ελλάδα.
Ο Βρετανός ιερέας, δίδασκε στο Βρετανικό Ινστιτούτο Αθηνών και παρέδιδε μαθήματα αγγλικών σε γόνους «μεγάλων τζακιών». Σύντομα ανέπτυξε σχέσεις με αδελφότητες θεολόγων και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρύσανθο. Με τις γνωριμίες αυτές ορίστηκε εύκολα εφημέριος στο παρεκκλήσι του Ευαγγελισμού και πλέον κατοικούσε μέσα στο χώρο του νοσοκομείου, ενώ το αρχηγείο του το είχε στήσει στο Κολωνάκι. Το κτίριο έγραφε ο Καραγιώργης, «ανήκε στην αγγλική πρεσβεία και στους τηλεφωνικούς καταλόγους εμφανιζόταν ως έδρα της Γραμματείας του Πολιτικού Τμήματος του σερ Νόρτον».
Από το 1937 ως το 1939, ο Άγγλος κατάσκοπος με τα ράσα και τη διχαλωτή μακριά γενειάδα, ανέλαβε εκκλησιαστικά χρέη κοντά στη βασιλική οικογένεια. Οι σχέσεις του με τον βασιλέα Γεώργιο B´, τον διάδοχο Παύλο και την τότε πριγκίπισσα Φρειδερίκη, ήταν πολύ στενές. Έτσι μπορούσε να μπαινοβγαίνει άνετα στο παλάτι και να γίνεται αποδέκτης πολλών πληροφοριών.
Οι Βρετανοί είχαν χτυπήσει διάνα. Γνώριζαν από πρώτο χέρι πολλά περισσότερα στοιχεία, ακόμη και για τα προσωπικά της βασιλικής οικογένειας. Πολλά μέλη της εξομολογούνταν συχνά στον αγαπημένο ιερέα.
Παράλληλα, ο Μπαλφούρ «μεγάλωνε» τον κύκλο των σημαντικών γνωριμιών του με υψηλόβαθμους στρατιωτικούς και πολιτικούς, με τις ευλογίες του παλατιού.
Στο βιβλίο του «Η αφελής Ελλάς», ο Νικόλαος Σοϊλεντάκης γράφει ότι ο Μπαλφούρ έπαιξε ρόλο στην αυτοκτονία του πρωθυπουργού Κορυζή το 1941.
Ο Άγγλος πάντως πριν από την είσοδο των Γερμανών, πέταξε τα ράσα, ξυρίστηκε, έβαλε τη στρατιωτική του στολή και αναχώρησε με το προσωπικό της βρετανικής πρεσβείας, από την Αθήνα για το Κάιρο. Εκεί, με τηννέα ιδιότητά του πλέον, συνέχισε να έχει σχέσεις με την ελληνική βασιλική οικογένεια και τους πρώην πρωθυπουργούς Παναγιώτη Κανελλόπουλο και Γεώργιο Παπανδρέου.
Μετά την απελευθέρωση, ο ταγματάρχης Ντέιβιντ Μπαλφούρ, έφτασε και πάλι στην Αθήνα, ως στέλεχος της Βρετανικής Πρεσβείας. Συνέχισε την καριέρα του ως διπλωματικός υπάλληλος της βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών, στο Ισραήλ, στο Προξενείο της Σμύρνης, στη Γενεύη και αλλού. Αργότερα, εργάστηκε στη βιβλιοθήκη του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε.
Μέχρι το 1989 που πέθανε, έγραψε πολλές μελέτες για την Ορθόδοξη Θεολογία και ιδιαίτερα για τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και τον Άγιο Συμεών, Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης. Πολλοί μελετητές και ερευνητές της περιόδου, εκτιμούν ότι ο Μπαλφούρ βοήθησε στην τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Δαμασκηνού, στη θέση του Αντιβασιλιά.
Ο γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας, δεν έλειψε από τα Δεκεμβριανά, ούτε από τη Συμφωνία της Βάρκιζας, στις 12 Φεβρουαρίου του 1945. «Ήταν η γλώσσα και το μυαλό του Σκόμπυ», έγραψε ο ιστορικός και συγγραφέας Σαράντος Καργάκος.
Μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα με το ράσο και το περίστροφο κρυμμένο στα αμφιμασχάλια!
