Ύστερα από 42 σχεδόν δίσεκτα χρόνια ένας ακόμη ήρωας της προδομένης γενιάς του ΄74 επέστρεψε στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου. Επέστρεψε μια αγκαλιά κόκαλα ιερά, μέσα σε μια μικρή κρύα λειψανοθήκη καλυμμένη με τη γαλανόλευκη και τη σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας, για να ταφεί με τις πρέπουσες τιμές στα σπλάχνα της γης που τον γέννησε. Έπεσε ηρωικώς μαχόμενος στο ύψωμα 1023, στις 2 Αυγούστου 1974, μαζί με άλλους τρεις συμπολεμιστές του και παρέμειναν εκεί άταφοι για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η αγγελία ίδια ακριβώς όπως και για τους άλλους αγνοουμένους μας που εδώ και μερικά χρόνια επιστρέφουν στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου με τρόπο τραγικό: ΚΗΔΕΙΑ: Τον πολυαγαπημένο μας γιο, αδελφό και θείο ΧΡΙΣΤΑΚΗ ΓΕΝΕΘΛΙΟΥ ΜΗΝΑ, 19 ετών (Λοχία της 31ης Μ.Κ.) που έπεσε ηρωικά μαχόμενος κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής, στις 2/8/1974, στο ύψωμα 1023, νοτιοδυτικά της Λαπήθου, του οποίου τα οστά ανευρέθηκαν στον τόπο του μαρτυρικού του θανάτου και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DNA, κηδεύουμε την Κυριακή 3/1/2016 και ώρα 11.30 π.μ., στον Ιερό Ναό Παναγίας Χρυσοκορφήτισσας στην Κορφή Λεμεσού. Καλούμε όλους όσοι τιμούν τη μνήμη του, όπως παραστούν στην εξόδιο ακολουθία .... Οι τεθλιμμένοι: Μητέρα: Μαρία Μηνά, Αδέλφια: Νίκος Μηνά, Ειρήνη Αιμιλίου, Ανίψια και λοιποί συγγενείς .... Η μάνα άντεξε και τον περίμενε, ο πατέρας του δυστυχώς δεν τα κατάφερε.
Είχα την τύχη να έχω στην ομάδα μου (ως εκπαιδευτής), τον σεμνό ανδρείο πολεμιστή Χριστάκη Μηνά, στο Λόχο Υποψηφίων βαθμοφόρων (Λ.Υ.Β.), στο κατεχόμενο σήμερα στρατόπεδο της 32ης Μοίρας Καταδρομών, στο Μοναστήρι του Αγίου Χρυσόστομου. Χωρίς καμιά δόση υπερβολής ήταν σε όλα ΑΡΙΣΤΟΣ! Ο τρόπος της θυσίας του ξεχωριστός, δεν διαφέρει καθόλου με τη θυσία των Αρχαίων Αθηναίων. Κάπως έτσι περιγράφεται χαρακτηριστικά από τον ευρωβουλευτή Κώστα Μαυρίδη που παρέστη στην κηδεία του:
«Καθώς γίνονται οι κηδείες τους, ελάχιστοι γνωρίζουν μερικές φοβερές αλήθειες για την υπέρτατη θυσία τους. Και ελάχιστοι γνωρίζουν τα ονόματά τους.
Τρεις καταδρομείς που έπεσαν το 1974 παρά τον Κυπαρισσόβουνο στον Πενταδάκτυλο, επιβεβαιώνουν με τη θυσία τους τον όρκο των αρχαίων Αθηναίων στρατιωτών: «Οὐ καταισχυνῶ ὅπλα τὰ ἱερὰ, οὐδ' ἐγκαταλείψω τὸν παραστάτην ὅτῳ ἂν στοιχήσω• ἀμυνῶ δὲ καὶ ὑπὲρ ἱερῶν καὶ ὁσίων καὶ μόνος καὶ μετὰ πολλῶν.»
(Δε θα ντροπιάσω τα όπλα τα ιερά, ούτε θα εγκαταλείψω τον συμμαχητή μου, με οποιονδήποτε κι αν ταχθώ στη γραμμή. Θα αμυνθώ δε για τα ιερά και τα όσια και μόνος και μετά πολλών.)
Πριν μερικές βδομάδες κηδεύσαμε τα οστά του αγνοούμενου από την τουρκική εισβολή του 1974, Ανθυπολοχαγού Καταδρομών Μιχάλη Ε. Παναγή. Την Κυριακή, 3 Ιανουαρίου 2016 το μεσημέρι, κηδεύσαμε στο χωριό Κορφή (Επαρχία Λεμεσού) τα οστά του Λοχία Καταδρομών Χριστάκη Γενεθλίου Μηνά. Και το επόμενο Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2016, κηδεύσαμε στη Δερύνεια το άξιο τέκνο της, τον Καταδρομέα Γιώργο Π. Κολάνη.
Και οι τρεις μιας διμοιρίας της 31ης Μοίρας Καταδρομών της Κύπρου, που με ελαφρύ ατομικό οπλισμό, ανέλαβαν να ανακόψουν την επέκταση του Αττίλα εν καιρώ συμφωνημένης εκεχειρίας. Η διαταγή ήταν απλή: “Προχωρήστε μέχρι να έρθετε σε επαφή με τον εχθρό και σταματήστε την προέλασή του πάση θυσία”.
Σαράντα και πλέον χρόνια αργότερα, την Κυριακή, 3 Ιανουαρίου 2016 το μεσημέρι, κηδεύτηκαν στο χωριό Κορφή (Επαρχία Λεμεσού) τα οστά ενός ακόμη αγνοουμένου της Τουρκικής εισβολής του 1974, του Χριστάκη Γενεθλίου Μηνά (Λοχία της 31ης Μ.Κ.) ο οποίος έπεσε μαχόμενος με τους άλλους δύο στην επική μάχη στις 2/8/1974 στο ύψωμα 1023 κοντά στον Κυπαρισσόβουνο του κατεχόμενου Πενταδακτύλου, προασπιζόμενοι τις προδομένες κυπριακές Θερμοπύλες παρά τις κωμοπόλεις Καραβά και Λαπήθου. Τα οστά και των τριών ανευρέθηκαν στον τόπο του μαρτυρικού τους θανάτου και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DNA.
Επικεφαλής της διμοιρίας των Καταδρομέων ήταν ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Μιχαλάκης Ε. Παναγή ο οποίος είχε απολυθεί ένα περίπου χρόνο πριν και καθόσον φοιτητής στην Αθήνα, βρέθηκε στην Κύπρο εκείνο το μαύρο καλοκαίρι και με την έναρξη της εισβολής εντάχθηκε στις Καταδρομές αναλαμβάνοντας κανονικά καθήκοντα. Στη μάχη του υψώματος 1023, στο τρίτο κύμα επίθεσης ενός όχλου τούρκων στρατιωτών, τραυματίστηκε σοβαρά από σφαίρα στο κεφάλι ο Λοχίας Χριστάκης Ματθαίου (δεξιών πεποιθήσεων) και έπεσε αιμόφυρτος. Ο έφεδρος Καταδρομέας Γιώργος Π. Κολάνη (αριστερών πεποιθήσεων) και παρά τις προτροπές περί του αντιθέτου, περιφρονώντας τον κίνδυνο, προσέγγισε τον συμπολεμιστή και φίλο του επιχειρώντας να τον φορτωθεί για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων οι οποίοι βρίσκονταν στα 50 μέτρα. Τότε όμως τον βρήκαν τα πυρά και έπεσαν μαζί στο έδαφος αγκαλιασμένοι για πάντα. Τέλος, ο ανθυπολοχαγός έχασε τη ζωή του επιχειρώντας να διασώσει τους δύο βαριά τραυματισμένους καταδρομείς του.
«Αν είχαν οι βάρβαροι εισβολείς τη μεγαλοψυχία που απαιτεί μια μάχη, ως άλλοτε έπραξε ο Ιμπραήμ, θα τους έπλεναν και θα τους φιλούσαν το μέτωπο, αντί να του αφήσουν άταφους... μόνο λίγα από τα ηρωικά τους οστά μας παραδόθηκαν...». Ο καλύτερος αποχαιρετιστήριος λόγος από τον Πέτρο Ονησιφόρου, έναν από τους πολλούς καταδρομείς της προδομένης γενιάς ΄74.
ΑΘΑΝΑΤΟΙ!
Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή εκπαιδευτικός στο ΤΕΙ Λάρισα
