Εκεί μακριά περπατά, στο μέσον της ερήμου,
άνθρωπος ερχόμενος από Ιερατική γενεά.
Αψηφά τους μανδύες, ενδύεται την προβιά,
κουβαλά μόνο διάνοια, νέα νουνεχή σπορά.
Φωνάζει σ' όλους, στους δρόμους κηρύττει,
σπέρνει με τα χείλη αυτά που είναι παλιά
λόγια γραμμένα από του Ησαΐα τα δάκτυλα.
Οι γραμμές του μετώπου, των χεριών μαρτυρούν
κι άλλη διαρκή χαρισματική του δικαιοδοσία.
Ξεσφραγίζει κλειδωμένους χτύπους, από καρδιές
που είναι έτοιμες να χτυπήσουν σ' άλλη διάσταση,
μ' άλλο παλμό, πρωτόγνωρο αληθινά πνευματικό.
Βυθίζει στον ποταμό όλα τα κακά, τα πλην
που βαστούν το παρελθόν των ψυχών τους,
αυτών που δεν έχουν την υφή, σημάδια
αποκλειστικά από την εναρμόνιση του Θεού.
Βαφτίζει ανθρώπους που θέλουν να ξαναγεννηθούν
σ' έναν ποταμό σύμβολο αναγέννησης προγόνων!
Ιδού η ποθούμενη ημέρα, ο ήλιος πέφτει κάθετα
όταν μία γλυκύτατη ύπαρξη τον πλησιάζει,
του ζητά ταπεινά να τον εβαπτίσει, ο προφήτης
ζων, αναγνωρίζει τον «αμνό του Θεού».
Με δισταγμό-συγκίνηση ακολουθεί τελετουργικό,
βουτούν οι τέσσερις πόδες στον ιερό ποταμό,
νερού η εμβύθιση κι ανοίγουν οι ουρανοί,
εμφανίζουν περιστέρι ως ομοούσιο να στέκει
πάνω από του βαπτιζομένου την κεφαλή,
φωνή "ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός".
Χρίσμα μοναδικό, αληθινή Θεία αποκάλυψη,
η Μία υπόσταση σε τρία ξεχωριστά πρόσωπα.
Ποτισμένος βαθιά ο Θεατής από έξαψη ψυχής,
ακούει-ορά τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα,
πάλλεται ο αέρας,τα τρεμάμενα χείλη προφέρουν,
"εγώ ταπεινά εβάπτισα υμάς ύδατι,
αυτός δε βαπτίσει υμάς εν πνεύματι αγίω".
Αναστατώνει τους γύρω τους προσελκύει
να εμβυθιστούν σ' Αυτόν, τον πνευματικό ποταμό,
που δεν στερεύει, ούτε τελειώνει στους αιώνες.
Μαρία Αράπκουλε
