* Του Κων/νου Τσιρονίκου
Τον τελευταίο καιρό γινόμαστε δέκτες πρωτόγνωρων πολιτικών γεγονότων, τα οποία συνταράσσουν κυριολεκτικά όχι μόνον τον πολιτικό κόσμο της χώρας, αλλά και ολόκληρο τον ελληνικό λαό.
Πρωταγωνιστής της άνευ προηγουμένου περιπέτειας και καταστροφικής πορείας στην οποία θα εισήρχετο η χώρα, ο πρώην υπουργός των Οικονομικών κ. Γιάννης Βαρουφάκης. Ο παρ’ ολίγον τραγικός αυτός άνθρωπος θα προκαλούσε πολιτικό εκτροχιασμό της χώρας από την ευρωπαϊκή της πορεία καθ’ ον χρόνον, μάλιστα, διεξάγονταν με τους θεσμούς οι κρίσιμες διαπραγματεύσεις επίτευξης κοινής συμφωνίας οικονομικής μας στήριξης. Το παραμάγαζο που σκηνικού αυτού ήταν στημένο μέσα στο υπουργείο του. Η ομάδα εργασίας εμπιστευτική και ολιγομελής. Εναντίον αυτής, προ καιρού, υπήρξε καταγγελία από βουλευτή της αντιπολίτευσης, κατά τον οποίο κινήθηκε σύσσωμη η κυβέρνηση απειλώντας τον με ποινικές διώξεις.
Σήμερα, οι συνεντεύξεις του πρώην υπουργού επιβεβαιώνουν την προετοιμασία ενός τέτοιου σχεδίου, με λειτουργία παράλληλης τράπεζας, κλοπή ΑΦΜ πολιτών, νέου τρόπου πληρωμών... με όλα τα τραγικά και καταστροφικά συνεπακόλουθα για τη χώρα και το λαό. Δεν διστάζει ακόμα ο νεοϊδεολόγος της «ανατρεπτικής» αριστεράς πολιτικός να εμπλέξει στην επιχείρηση αυτή και τον πρωθυπουργό της χώρας. Λέγοντας ότι με την προτροπή αυτού συνεστήθη η επιτροπή μελέτης και ενδεχόμενης εφαρμογής του σχεδίου εισαγωγής στο προ ευρώ νόμισμα της δραχμής.
Αξιον απορίας και αντιβαίνον, όπως λέγεται, στις αξίες της αριστεράς είναι ότι όλα αυτά συνέβαιναν πίσω από την πλάτη του λαού. Από μια δράκα ανθρώπων, η οποία αγνοούσε ηθελημένα τα μηνύματα των εκλογών και των δημοσκοπήσεων ότι η κυβέρνηση έπρεπε να κινείται στις διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ευρώ.
Είναι λυπηρό αλλά έτσι το παραμάγαζο του πρώην υπουργού και της παρέας του λειτουργούσε κρυφά και απόμακρα από τον λαό. Μαγείρευε πράγματα με συνταγές που δεν έδωσε κι ούτε γνώριζε ο πολίτης. Κι όλα αυτά που γινόταν ερήμην του λαού, είχαν ως σκοπό την πειραματική επαλήθευση των καινοτόμων οικονομικών του θεωριών. Ετσι ώστε αυτές να αποτελέσουν νόμο και να προκαλέσουν τον παγκόσμιο θαυμασμό. Υποθέτω ότι αυτή την επιβεβαίωση επεδίωκε να επιτύχει. Κι αυτό μέσω της χειμαζόμενης εθνικής οικονομίας. Θέτοντάς τη λειτουργικά εκτός ευρώ... Υποβάλλοντας έναν ολόκληρο λαό στη δοκιμασία του πειραματόζωου, για να διαπιστώσει, όπως και παραπάνω τονίσαμε αν οι θεωρίες του αποδεικνύονται στη πράξη...
Αυτή η πρακτική μας θυμίζει τζόγο. Τυχερό παιχνίδι. Οπου κάποιοι παίζουν ακόμα και ολόκληρο το εισόδημά τους. Ποντάροντας σε ένα σχέδιο ή σύστημα προβλέψεων δικής τους εμπνεύσεως. Τα καταστροφικά αποτελέσματα και τα οικογενειακά δράματα τα βλέπουμε συχνά στην κοινωνία μας...
Εχω την εντύπωση ότι παρόμοια ήταν και η όλη πολιτική των διαπραγματεύσεων κατά τη διάρκεια των πέντε μηνών που διήρκεσαν αυτές και μας έστειλαν στο χάλι που βρισκόμαστε σήμερα. Κι αυτό συνέβη γιατί η κυβέρνηση με επικεφαλής τον πρωθυπουργό είχαν γίνει δέσμιοι των σκληρών αντιευρωπαϊστών του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι τους είχαν επιβάλλει τη δογματική θέση: μην κάνετε ούτε βήμα πίσω. Δεν μπορούν να μας αποβάλλουν από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Οσο όμως ο χρόνος έτρεχε τόσο περισσότερο γινόταν εναντίον μας. Και η πίεση εκ μέρους των δανειστών μας αφόρητη. Κι ακόμα εντονότερη με το απρόσμενο δημοψήφισμα. Κι όταν ήρθε η 1η Ιουλίου βρεθήκαμε χωρίς πρόγραμμα. Δίχως οικονομική βοήθεια. Με αδυναμία αποπληρωμής των διεθνών μας υποχρεώσεων. Κλείσιμο τραπεζών, έλεγχος κεφαλαίων, μείωση της αγοραστικής δύναμης, έλλειψη εισαγωγών βασικών προϊόντων και πρώτων υλών... Πραγματικός οικονομικός και κοινωνικός Αρμαγεδδών, ο οποίος οδήγησε στην υπολειτουργία και στο κλείσιμο πολλών επιχειρήσεων, στέλνοντας σε αναγκαστική άδεια πλήθος εργαζομένων. Δυστυχώς η κατάσταση αυτή συνεχίζεται και κανένας δεν γνωρίζει πότε θα ομαλοποιηθεί. Ελπίζουμε να γίνει όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά έχουμε και τα ενδοοικογενειακά προβλήματα του κυβερνώντος κόμματος. Με καταψήφιση των προαπαιτουμένων από μία μερίδα βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και υπερψήφισή τους από τα τρία κόμματα της αντιπολίτευσης. Ετσι, φτάσαμε στη σόλοικη κατάσταση το Ελληνικό Κοινοβούλιο να λειτουργεί σχεδόν χωρίς αντιπολίτευση. Κι αυτό δεν μπορεί να τραβήξει επί μακρόν. Γι’ αυτόν τον λόγο, πολύ γρήγορα, θα πάμε πάλι σε εκλογές για να ξεκαθαρίσει, πράγμα δύσκολο, το πολιτικό τοπίο. Κυρίως όμως να αποκαταστασθεί ο θεσμικός ρόλος των κομμάτων της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης.
Κι όλα αυτά να γίνουν με το βλέμμα στραμμένο προς το συμφέρον της χώρας. Για τη γρήγορη λευτεριά μας από τον ζυγό των μνημονίων και την εθνική μας ταπείνωση.
