Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Παρότι στην Τουρκία λόγω των πρόωρων εκλογών της 1ης Νοεμβρίου τρέχοντος έτους υπάρχει υπηρεσιακή Κυβέρνηση, εντούτοις όμως επανέρχεται στη θεωρία των «γκρίζων ζωνών» από την πίσω πόρτα, αυτής της αμφισβήτησης, των θαλασσίων συνόρων στο Αιγαίο.
Πρόσφατα το Υπουργείο των Εξωτερικών της Τουρκίας, σε ανακοίνωσή του, έκανε λόγο για «αλληλένδετα προβλήματα στο Αιγαίο», μεταξύ των οποίων, όπως υποστήριξε εντάσσεται και το γεγονός ότι η Ελλάδα και η Τουρκία «δεν έχουν μεταξύ τους θαλάσσια σύνορα που, να έχουν οριοθετηθεί από μία ισχύουσα διεθνή συμφωνία».
Η ανακοίνωση αυτή προκάλεσε όπως ήταν φυσικό, εύλογα την αντίδραση της χώρας μας, η οποία κάνει λόγο για «μη κατανοητή» τοποθέτηση και για «νομικά αβάσιμες αμφισβητήσεις», ενώ κάνει μνεία στη Συνθήκη της Λωζάνης, στο πρωτόκολλο των Αθηνών (1926), καθώς και στην Ιταλοτουρκική Συμφωνία και το πρωτόκολλο του 1932, με βάση τα οποία έχουν καθοριστεί τα θαλάσσια σύνορα των δύο χωρών. Επαναλαμβάνεται δε η πάγια ελληνική θέση ότι, η όποια οριοθέτηση όπου, δεν υπάρχει συμφωνία όπως, στο βόρειο και κεντρικό Αιγαίο, θα πρέπει να ακολουθεί όπως, συμβαίνει διεθνώς και ρητά προβλέπεται από τη σύμβαση του διεθνούς δικαίου των Θαλασσίων, του Μοντέγο Μπέϊ της Τζαμάϊκας του 1982, η αρχή της μέσης γραμμής την οποία η Τουρκία δεν αποδέχεται και για τούτο σκόπιμα, δεν την έχει υπογράψει παρότι, αυτή έχει επικυρωθεί τουλάχιστον από 170 χώρες.
Υπενθυμίζεται ότι ο σημερινός Υπηρεσιακός Υπουργός των Εξωτερικών της Τουρκίας, είναι ο Φεριντούν Συνιρλίογλου μόνιμος Υφυπουργός του Τουρκικού ΥΠΕΞ βασικός χειριστής των ελληνο-τουρκικών θεμάτων και επικεφαλής, της διαπραγματευτικής ομάδας της Τουρκίας, στις διερευνητικές επαφές με την Ελλάδα.
Τούτων δοθέντων προκύπτει ότι, η παρέμβαση αυτή της Άγκυρας σημαίνει, μήνυμα με αποδέκτη τη χώρα μας, στο γνωστό τροπάριο της πάγιας θέσης της, ότι η οι δύο χώρες έχουν πολλές μεταξύ τους εκκρεμότητες που, πρέπει να διευθετηθούν με βάση της αρχής «της ευθυδικίας» και αυτές αφορούν τις Θαλάσσιες Ζώνες και κατ’ επέκταση, τα θαλάσσια σύνορα, τα οποία αποτελούν, για τους Τούρκους κρίσιμα ζητήματα και τα οποία επιθυμούν, να συζητηθούν στις διερευνητικές επαφές που, διαρκούν με ευθύνη της Τουρκίας, από το 1974 μέχρι σήμερα, χωρίς να έχει επιτευχθεί κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα και τούτο γιατί αυτή (Τουρκία), δεν αποδέχεται το Διεθνές Δίκαιο των Θαλασσών και θέλει οι όποιες ρυθμίσεις, να γίνουν στα πλαίσια της καλής γειτονιάς, δηλαδή στο μοίρασμα του Αιγαίου 50:50 χωρίς να λαμβάνει καθόλου υπόψη της, την ύπαρξη των ελληνικών νησιών και να αγνοεί παντελώς την αρχή της μέσης γραμμής γιατί έτσι το ερμηνεύει, ο τραμπούκος της περιοχής (Τουρκία).
Βασικό επιχείρημα της Τουρκίας, για τις «γκρίζες Ζώνες» είναι, η αμφισβήτηση της συμφωνίας του 1932, ανάμεσα στην Τουρκία και την Ιταλία, για το σύμπλεγμα της Δωδεκανήσου που, κατείχε τότε η Ιταλία. Η συμφωνία της 1ης Ιανουαρίου 1932 αφορούσε τις βραχονησίδες μεταξύ Καστελόριζου και Μικρασιατικής ακτής, ενώ μια συμπληρωματική συμφωνία στις 28 Δεκεμβρίου 1932, καθόριζε τις διαχωριστικές γραμμές, ανάμεσα στα Δωδεκάνησα και στις Τουρκικές ακτές. Η Τουρκία αμφισβητεί την ισχύ αυτής της συμφωνίας, με το επιχείρημα ότι αυτή δεν πρωτοκολλήθηκε στην τότε Γραμματεία της Κοινωνίας των Εθνών.
Ως γνωστόν τα Δωδεκάνησα περιήλθαν στη χώρα ας το 1948, με τη συνθήκη ειρήνης των Παρισίων του 1947. Και ειδικά για τα Ιμια που, ένεκα τούτων το 1996 φθάσαμε στα πρόθυρα Ελληνοτουρκικού πολέμου, αναφέρεται ρητά, στην Ιταλοτουρκική Συμφωνία του 1932, ότι ανήκουν στην Ελλάδα. Και όμως η Τουρκία αυτό, δεν το αναγνωρίζει γιατί κάτι τέτοιο αδυνατίζει πλήρως τα όποια σαθρά επιχειρήματα προβάλλει ανερυθρίαστα, η Τουρκία. Με λίγα και απλά λόγια ζητά από εμάς να δεχθούμε ασμένως το «σφάξε με αγά μου να αγιάσω».
Προβαίνω σε αυτή τη σύντομη επιγραμματική ανάλυση, γιατί φαίνεται ότι οι Κυβερνώντες και τα λοιπά κόμματα που, διαμορφώνουν τα πολιτικά δρώμενα της χώρας, αλλά και ως Λαός δεν έχουν αντιληφθεί ότι, ζούμε σε έναν απρόβλεπτο και ρευστό, Βαλκανικό περίγυρο, με γείτονες που, καθημερινά μας υπονομεύουν κα μας υποβλέπουν, με διεκδικήσεις που, όλες έχουν εμφανώς το αποτύπωμα Τουρκικού δακτύλου (Αλβανία – Σκόπια).
