Του Χρήστου Τσαντήλα
ΕΛΕΓΑΝ οι παλιότεροι «όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει!». Και έχει αποδειχθεί ότι, όπου εφαρμόσθηκε αυτό, πράγματι, ή αργά ή ...καθόλου δεν ξημέρωσε! Το αυτό συμβαίνει και με τις κυβερνήσεις στην Ελλάδα. Όλα τα χρόνια. Από τη μεταπολίτευση και μετά, για να μην ...αδικήσω τους προηγούμενους. Όπου «λαλούσαν» πολλοί υπουργοί, οι κυβερνήσεις κλυδωνίζονταν. Γι’ αυτό, ας πούμε, κάποιοι πρωθυπουργοί που λάμβαναν τα μέτρα τους, παρέμειναν περισσότερα χρόνια στην εξουσία. Έτσι νομίζετε τους κατέβαζε από το τρένο και τους... πετούσε από το αεροπλάνο, ο μεγάλος Ανδρέας;
ΟΜΩΣ ο Τσίπρας, κακώς πολλοί ισχυρίζονται ότι του μοιάζει, δεν είναι Ανδρέας. Ούτε στο δακτυλάκι! Και δεν είναι, γιατί δεν μπορεί κανέναν να κατεβάσει από το τρένο. Για να ...καθαρίζει τα «κοκόρια» στο κόμμα του, πρέπει κάθε φορά να κάνει... εκλογές! Μιλούν πολλοί και διαφορετικά στην κυβέρνηση; Την βλάπτουν; Στις κάλπες ολοταχώς! Εδώ δεν μπορεί να τους πάρει ούτε από τα πρωινάδικα να κάνουν και καμιά δουλειά οι υπουργοί... Και βέβαια συνέβη και εκείνο με τα βουλευτικά αυτοκίνητα, όπου «τον έγραψαν κανονικά» - κατά το κοινώς λεγόμενο. Ανδρέας που τους χρειάζονταν...
ΚΑΙ θέλει υπουργούς που να στηρίζουν την κυβέρνηση ο Αλέξης Τσίπρας. Να ψηφίζουν τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα. Το ίδιο ισχύει και για τους βουλευτές. Αυτή που πέρασε ήταν γι’ αυτόν η τελευταία ευκαιρία για να καθαρίσει τους αντάρτες. Δεν γίνονται ξανά εκλογές. Ό,τι καθάρισε, καθάρισε... Τώρα δοκιμάζεται στα δύσκολα. Γι’ αυτό και ζήτησε με αυστηρό τρόπο δουλειά από το γραφείο και όχι από την τηλεόραση.
ΟΜΩΣ, με 50 υπουργούς (παρά ...τέσσερις), δύσκολα θα μπορέσει να διαψεύσει την παροιμία για τα πολλά κοκόρια που πάνε πίσω το ξημέρωμα! Άντε να συνεννοηθούν τώρα και να συντονιστούν 46 υπουργοί! Και αυτοί οι 46 με τη σειρά τους να ελέγξουν καμιά 500αριά γραμματείς, ιδιαίτερους και μη, συμβούλους και παρασυμβούλους.
ΜΑΣ είπε ποτέ κανείς πόσοι κρατικοδίαιτοι χρειάζονται για να κυβερνηθεί αυτό το κράτος; Πόσοι διορισμένοι νοματαίοι, μόνο στα γραφεία των υπουργών και σε θέσεις που, ούτε που φανταζόμαστε, μισθοδοτούνται από τον κρατικό κορβανά; Και πόσοι δημόσιοι υπάλληλοι, που ενώ διαθέτουν περισσότερα προσόντα, δεν αξιοποιούνται στις θέσεις των συμβασιούχων κομματικών;
ΕΙΝΑΙ δυνατόν να μην υπάρχουν διευθυντές, μόνιμοι υπάλληλοι υπουργείων, οι οποίοι, ούτως ή άλλως πληρώνονται, ικανοί να στελεχώσουν τις θέσεις που προσφέρονται σε ημετέρους; Τι θα πει «κάνει το δικό του γραφείο» ο εκάστοτε υπουργός; Και μάλιστα κάθε φορά που αλλάζει να διαλέγει και άλλα έπιπλα! Χρεώνοντας τους φορολογούμενους πολίτες με πίνακες, γραφεία, και όλον τον εξοπλισμό! Θέλει πρώτα αλλαγή νοοτροπίας γιατί πάνω σ΄ αυτήν θα μπορέσουν να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις...
