Εδώ δεν μπορούν να ξεχωρίσουν δυο γαϊδουριών άχυρα, θέλουν και συγκυβέρνηση τρομάρα τους! Να το σκέφτεσαι μόνο και να σε πιάνουν τα γέλια. Να σπρώχνονται ποιος θα πρωτοκάτσει στην καρέκλα. Εδώ μόνοι τους είναι απάνω είτε οι μεν είτε οι δε και μαλώνουν με τα ρούχα τους, όχι να συγκυβερνούν κιόλας!
Φυσικά και ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου δήλωσαν απερίφραστα ότι κάτι τέτοιο δεν το επιθυμούν και ότι δεν πρόκειται να γίνει. Ο ένας γιατί, παρά τη δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει - ο Καραμανλής δηλαδή - πιστεύει ότι στο τέλος θα τη σκαπουλάρει και θα τα καταφέρει να επανεκλεγεί, και ο άλλος γιατί με τον αέρα των δημοσκοπήσεων, το βράδυ στον ύπνο του βλέπει ότι ήδη κάθεται στην πρωθυπουργική καρέκλα. Και, βεβαίως, δεν έχει καμία διάθεση να τη μοιραστεί, τόσο καημό που έχει να την κάτσει. Τόσο καημό, που προκειμένου να υπογραμμίσει την... αχρηστία της Ν.Δ. προς τα έξω, δεν διστάζει να διασύρει τη χώρα για να παραστήσει μετά αυτός τον... Μεσσία που έρχεται να τη σώσει. (Λέμε τώρα, διότι ο καθείς δικαιούται να ονειρεύεται ό,τι του κάνει κέφι και ό,τι απωθημένο βρίσκεται καρφωμένο στο υποσυνείδητό του).
Στην πραγματικότητα το θέμα ήρθε και πήρε μια βράση με εκείνες τις δηλώσεις του... βιομηχάνου, που παρέπεμπαν σε συγκυβέρνηση των δύο μεγάλων κομμάτων για να πάει μπροστά ο τόπος. Γιατί ξέρετε πώς είναι οι μεγαλοβιομήχανοι και οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Προσκολλώνται άλλοι στο ένα μεγάλο κόμμα και άλλοι στο άλλο και προσπαθούν, έναντι... αδράς χρηματοδότησης των κομμάτων, να τακτοποιήσουν και να διευθετήσουν τα διάφορα συμφέροντά τους. Διότι, βεβαίως, στον κόσμο τούτο τίποτα δεν είναι τζάμπα. Δεν χρηματοδοτούν τα κόμματα ούτε από φιλευσπλαχνία, ούτε από χόμπι. Περιμένουν να πάρουν κάτι πίσω. Και εκεί βρίσκεται και η πεμπτουσία της περιβόητης διαπλοκής. Τώρα, για να φτάσουν στο σημείο αυτοί οι μεγαλο...τέτοιοι, τέλος πάντων, να ρίχνουν στο τραπέζι πρόταση συγκυβέρνησης, φαίνεται ότι προφανώς έχουν αντιληφθεί ότι, όπως έχουν τα πράγματα τώρα, είτε η Νέα Δημοκρατία είναι πάνω, είτε το ΠΑΣΟΚ, δεν πρόκειται να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντά τους. Οπότε σου λέει, ας είναι και οι δύο, μπας και δούμε άσπρη μέρα. Γιατί το «για το καλό του τόπου» μεταφράζεται στο «για το καλό των συμφερόντων τους».
Ε, το ’παν αυτοί, μετά εμφανίστηκε και ο Βερελής, ο οποίος μίλησε για κοινό υπουργό Οικονομίας, μέχρι να γίνουν εκλογές, και μετά το βούτηξε το θεματάκι ο Πάγκαλος και το επεξέτεινε για να μεγαλώσει ο περί συγκυβέρνησης τζόγος. Που, κοιτάξτε να δείτε, αν το δούμε αντικειμενικά και ψύχραιμα, ούτε αυτά που είπε ο Βερελής, ούτε αυτά που είπε ο Πάγκαλος είναι ανεδαφικά. Κάθε άλλο, και πολύ σωστά είναι και πολύ λογικά είναι και πολύ προσγειωμένα είναι, αλλά... Αλλά σε λάθος έδαφος! Να ήταν, ας πούμε να μιλάμε για τη Γερμανία, για τη Δανία, για τη Σουηδία, για μία... άλλη χώρα, τέλος πάντων, όπου ανάλογο είναι και το ταμπεραμέντο των ανθρώπων, δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Μπορεί να ήταν και η ιδανική λύση. Όταν όμως μιλάμε για την Ελλάδα, ατυχώς, είναι παντελώς ανεδαφικά και ανεφάρμοστα. Διότι εδώ δεν μπορεί να υπάρξει συνεννόηση για απλά καθημερινά θέματα, είναι δυνατόν να επιβιώσουν τέτοια σχήματα, τα οποία απαιτούν ωριμότητα, ηρεμία και κυρίως ψυχραιμία; Ούτε κατά διάνοια! Πρώτα πρέπει να μεγαλώσουμε και να ενηλικιωθούμε ως πολίτες και πολιτικοί και μετά να κάνουμε τέτοιου είδους συζητήσεις.
Κατά τ’ άλλα προϋπολογισμός ήταν και πάει, κυριολεκτικά. Ψηφίστηκε. Και μάλιστα πήρε, ως εκ τούτου και ψήφο εμπιστοσύνης ο Καραμανλής και η κυβέρνησή του. Ψηφίστηκε. Αν θα εφαρμοστεί είναι ένα άλλο θέμα. Τελείως άλλο όμως!
