Με αφορμή τα γεγονότα της εξέγερσης των νέων, θα θέλαμε να καταθέσουμε το δικό μας προβληματισμό, προσεγγίζοντας ένα πολύ συγκεκριμένο ζήτημα, που μας απασχολεί εδώ και πολύ καιρό, αυτό των λεσχών πολιτισμού του δήμου μας.
Αλήθεια, γιατί εξεγείρονται σήμερα οι νέοι, και μάλιστα με αυτόν τον τρόπο; Μήπως δε μπορούμε να τους καταλάβουμε; Είναι απλά μια διαμαρτυρία της νιότης που θα περάσει γρήγορα ή έχει βαθύτερα χαρακτηριστικά; Μήπως δεν προσπαθήσαμε αρκετά να κατανοήσουμε το βάθος των προβλημάτων τους και επομένως τον τρόπο με τον οποίον διεκδικούν την επίλυσή τους; Είναι ερωτήματα που ευτυχώς, έστω και καθυστερημένα, τίθενται επιτακτικά στην ελληνική κοινωνία.
Ως εκπαιδευτικοί, γονείς, μέλη του ΔΣ του πολιτιστικού οργανισμού δήμου Λάρισας, αλλά σε τελευταία ανάλυση ως ενεργοί πολίτες, δεν θα μπορούσαμε να μείνουμε αδιάφοροι απέναντι σε αυτά που διαδραματίζονται αυτές τις μέρες. Πολύ περισσότερο που τα γεγονότα αυτά θα συνεχιστούν, αν δε δοθούν από την υπεύθυνη πολιτεία ικανοποιητικές απαντήσεις, έτσι ώστε να δρομολογηθούν αξιόπιστες λύσεις.
Οι νέοι σήμερα ζητούν με έντονο τρόπο, τα στοιχειώδη δικαιώματά τους: καλύτερη παιδεία, πολιτισμό και επαγγελματική προοπτική που θα τους επιτρέψει να ζουν με αξιοπρέπεια. Μόνο με την παιδεία και τον πολιτισμό ως υπέρτατες διαχρονικές αξίες, μπορούμε να θωρακίσουμε το νέο άνθρωπο για να αντιμετωπίσει τη ζωή. Επιπλέον είναι αναγκαία μια σύγχρονη και χωρίς αποκλεισμούς εκπαίδευση, η οποία όμως θα του διασφαλίζει ένα επαγγελματικό μέλλον. Έτσι, ολοκληρώνεται καταρχήν η υποχρέωση της πολιτείας απέναντι στο νέο άνθρωπο για την ομαλή ένταξή του στην κοινωνία.
Σε όλα αυτά η ελληνική κοινωνία έχει μείνει απελπιστικά απούσα με κύρια ευθύνη της ίδιας της πολιτείας. Ευθύνες όμως στον ένα ή τον άλλον βαθμό έχουμε όλοι μας.
Πιο συγκεκριμένα σε ό,τι αφορά το δήμο Λάρισας και τις λέσχες πολιτισμού διαπιστώνουμε μια οπισθοδρόμηση σχετικά με το παραγόμενο πολιτιστικό έργο.
Οι λέσχες θα μπορούσαν να λειτουργούν ως κύτταρα πολιτιστικής δημιουργίας στις συνοικίες και το κέντρο της πόλης. Αντί αυτού, διαπιστώνουμε σοβαρές ελλείψεις σε κτιριακές υποδομές, έλλειψη στοιχειώδους αισθητικής στους χώρους, προβλήματα με τη θέρμανση, την καθαριότητα, τη λειτουργία, τη μειωμένη προσέλευση παιδιών κ.α.
Επειδή, δεν θέλουμε να μηδενίζουμε ό,τι γίνεται, αξίζει να επισημάνουμε ότι αυτό που παράγεται σήμερα οφείλεται κυρίως στο μεράκι, την αφοσίωση και την εξαντλητική δουλειά των δασκάλων. Αυτό όμως δεν φτάνει . Πρέπει πολλά να γίνουν, και προς αυτήν την κατεύθυνση νιώθουμε την υποχρέωση να διατυπώσουμε τις δικές μας προτάσεις.
Αναλυτικά προτείνουμε:
* Όπου υπάρχει πρόβλημα κτιριακών υποδομών, να βρεθεί άλλος χώρος, σύγχρονος και άνετος, για να μπορέσουν να οροθετηθούν οι ποικίλες δραστηριότητες.
* Να λυθούν χρονίζοντα ζητήματα λειτουργίας πλημμελούς καθαριότητας, υπεύθυνου για την επιμέλεια του χώρου κ.λ.π.
* Διεύρυνση των δραστηριοτήτων με περισσότερα αντικείμενα.
* Όπως είναι γνωστό οι δάσκαλοι πληρώνονται από τις εισφορές των παιδιών. Επί πλέον σε περιόδους εκδηλώσεων εργάζονται εξοντωτικά. Πρέπει να λυθεί το εργασιακό καθεστώς με άλλο τρόπο, ώστε να διασφαλίζονται τα εργασιακά δικαιώματα των δασκάλων.
* Να αυξηθεί η προσέλευση των παιδιών.
* Ζητάμε τη δημιουργία πολιτιστικού κέντρου των νέων, σε χώρο που θα μπορεί να πληροί όλες τις προδιαγραφές, στο κέντρο της πόλης. Είναι απαράδεκτο η Λάρισα, που κατά τον κ. Δήμαρχο χαρακτηρίζεται ως πόλη του πολιτισμού, να μην έχει ένα χώρο στον οποίο θα συναντιούνται οι νέοι (μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι) θα συζητούν, θα ψυχαγωγούνται, θα μπορούν να συμμετέχουν σε πολιτιστικά δρώμενα. Δυστυχώς οι φοιτητές που φοιτούν στη Λάρισα τη χαρακτηρίζουν ως πόλη των καφετεριών και των τραπεζοκαθισμάτων.
Για όλα αυτά βέβαια χρειάζονται χρήματα που δεν δίνονται. Επιπλέον, λείπουν η φαντασία, το μεράκι και η σωστή διαχείριση αυτών που δίνονται. Το πολιτιστικό έργο που έχει ανάγκη η πόλη, δεν μπορεί να εξαρτάται από τις χορηγίες, ούτε να περιορίζεται σε δαπανηρές εκδηλώσεις αμφίβολης ποιότητας. Αν ο κ. Δήμαρχος νοιάζεται πραγματικά για τους νέους, ας πρωτοστατήσει μαζί με τους φορείς της πόλης, στη διεκδίκηση χρημάτων από την πολιτεία για τον πολιτισμό.
Η Όλγα Μίχου – Καραμπίνη είναι τακτικό Μέλος του ΔΣ του Π.Ο.Δ.Λ. και η Χρύσα Σκαμπαρδώνη αναπληρωματικό Μέλος του ΔΣ του Π.Ο.Δ.Λ.
Αμφότερες είναι μέλη της δημοτικής κίνησης “ Ενωτική Πρωτοβουλία”
