Αυτό, πραγματικά, ούτε έχει ξαναγίνει ούτε φανταζόταν ποτέ κανείς ότι θα ήταν δυνατόν να συμβεί: να συγκλονίζουν τόσο πολύ τους Ευρωπαίους ηγέτες οι εκδηλώσεις έκρηξης οργής της ελληνικής νεολαίας και να επηρεάζουν τόσο πολύ οι κινητοποιήσεις τους τους συνομήλικους νεαρούς της Ευρώπης, ώστε ο Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί, να αποφασίζει να αναβάλει για τουλάχιστον ένα χρόνο την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, που έχει ήδη εξαγγείλει η κυβέρνησή του!
Ο Σαρκοζί, που καλά έκανε, βέβαια, γιατί η Ελλάδα έχει ήδη γίνει σύνθημα και σύμβολο των Γάλλων μαθητών στις κινητοποιήσεις τους και όντως η γαλλική κοινωνία βράζει και δείχνει έτοιμη προς έκρηξη, αλλά το γεγονός και μόνο ότι οι κινητοποιήσεις των νέων στην ασήμαντη Ελλάδα προκαλούν σεισμικές πολιτικές δονήσεις στην ισχυρή και μεγάλη Γαλλία, αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα του γεγονότος ότι κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει στη χώρα μας.
Οι Γάλλοι δεν προσπάθησαν να αποκρύψουν ότι η έκρηξη της ελληνικής νεολαίας αποτέλεσε τον καθοριστικό παράγοντα της απόφασης του Σαρκοζί να αναβάλει τη μεταρρύθμιση.
«Η αυξανόμενη δυσφορία των μαθητών Λυκείου και των συνδικάτων των καθηγητών προκάλεσε στο Μέγαρο των Ηλυσίων το φόβο ενός ελληνικού συνδρόμου που θα έβγαζε τη νεολαία στο δρόμο και έτσι κρίθηκε επείγουσα ανάγκη η αναβολή» έγραψε την Τετάρτη στην πρώτη σελίδα της η εφημερίδα «Μοντ».
Η ανησυχία του Γάλλου προέδρου για ενδεχόμενη μεταλαμπάδευση στη χώρα του της ελληνικής κοινωνικής αναταραχής ήταν τόσο μεγάλη, ώστε έκανε σοβαρές υποχωρήσεις η κυβέρνησή του, ακόμη και απέναντι στα εργατικά συνδικάτα, σε ένα εντελώς άσχετο με την Παιδεία θέμα - το... πόσες Κυριακές το χρόνο θα ανοίγουν τα μαγαζιά!
ΠΡΟΑΓΓΕΛΟΣ ΚΡΙΣΕΩΝ ΤΟΥ ΑΝΕΠΤΥΓΜΕΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Δεν ανησυχεί, όμως, μόνο ο Νικολά Σαρκοζί και δεν είναι μόνο αυτός που παίρνει πολύ στα σοβαρά τα όσα γίνονται στην Ελλάδα.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι ένας διεθνής οργανισμός βαθιά μισητός σε όλες τις χώρες του κόσμου, καθώς επιβάλλει εξοντωτική λιτότητα στο λαό οποιασδήποτε χώρας πέσει στην ανάγκη του και υποχρεωθεί να δανειστεί από αυτό. Το Δ.Ν.Τ. είναι ένας ανελέητος θεματοφύλακας των αντιλήψεων του νεοφιλελευθερισμού, της θεωρίας δηλαδή που έχει ως δόγμα της την ιδιωτικοποίηση κάθε ίχνους δημόσιας περιουσίας, την αχαλίνωτη δράση της αγοράς, την αντίληψη ότι όποιος δεν έχει να πληρώσει πρέπει να... πεθάνει ή να μη σπουδάζει.
Είναι εκπληκτικό, λοιπόν, να βλέπει κανείς το διευθυντή του Δ.Ν.Τ., τον Ντομινίκ Στρος - Καν, να δηλώνει ότι «κοινωνικές αναταραχές σαν αυτές που σημειώνονται στην Ελλάδα μπορεί να εξαπλωθούν, αν δεν υπάρξει καλύτερη κατανομή του πλούτου» και συνεχίζει: «Αν δεν είμαστε σε θέση να πετύχουμε την ανακατανομή του πλούτου, τότε μπορεί να σημειωθούν κοινωνικές αναταραχές σε πολλές περιοχές, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στις οποίες υπάρχουν ανεπτυγμένες οικονομίες»!
Το να μιλά ο διευθυντής του Δ.Ν.Τ. για «ανακατανομή του πλούτου» αποτελεί κάτι αδιανόητο μέχρι το καλοκαίρι που μας πέρασε. «Δικαιότερη κατανομή του πλούτου» είναι... αμαρτία και ιεροσυλία απέναντι στα άγια των αγίων του νεοφιλελευθερισμού. Το επόμενο βήμα είναι να δούμε τον Ντομινίκ Στρος - Καν να αρπάξει μια... κόκκινη σημαία και να τρέχει στα οδοφράγματα για να ρίξει τον καπιταλισμό!
ΔΕΝ ΕΞΕΓΕΡΘΗΚΕ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ
Τι είναι αυτό στην ελληνική έκρηξη, λοιπόν, το οποίο φόβισε τόσο πολύ το δεξιό πρόεδρο της Γαλλίας ή το διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, με τον τελευταίο να επισημαίνει τη δυνατότητα εξεγέρσεων ακόμη και στις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης;
Ας είμαστε σοβαροί. Προφανώς, ούτε ο Σαρκοζί ούτε ο Στρος - Καν φοβήθηκαν το... ΣΥΡΙΖΑ ή τους κουκουλοφόρους των Εξαρχείων! Δεν ανέβαλε, φυσικά, χάρη του... Αλαβάνου ο Σαρκοζί την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στη Γαλλία. Η στάση τους και μόνη αρκεί να δείξει εμμέσως, αλλά σαφέστατα, πόσο γελοία είναι η αναζήτηση «υποκινητών» και «ακραίων στοιχείων» εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης.
Οι Ευρωπαίοι και το Δ.Ν.Τ. ανησυχούν προδήλως επειδή εκτιμούν ότι στην Ελλάδα εκδηλώνεται ένα βαθύ και σοβαρό κοινωνικό φαινόμενο παγκόσμιας σημασίας, με αιτίες που υπάρχουν και στις άλλες ανεπτυγμένες χώρες και επομένως είναι δυνατόν ανάλογα φαινόμενα να εκδηλωθούν και σε άλλες χώρες αυτού του επιπέδου.
Η εφημερίδα «Ντι Τσάιτ», ένα πολύ σοβαρό έντυπο που απευθύνεται κυρίως στη διανόηση της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας, έγραψε σχετικά:
«Στις φλόγες μπροστά από τη Βουλή ήταν πυρακτωμένο το μίσος μιας ολόκληρης γενιάς. Η Ελλάδα δεν βιώνει κάποια εξέγερση των κολασμένων, αλλά τον ξεσηκωμό των κάποτε καλά προστατευμένων, που σήμερα βρίσκονται μπροστά στο τίποτα. Αυτό είναι ένα πολύ σύγχρονο, πολύ ευρωπαϊκό φαινόμενο».
Και οι Γερμανοί, λοιπόν, όπως και οι Γάλλοι, οι Ισπανοί ή το Δ.Ν.Τ. διαπιστώνουν ότι αυτά που γίνονται στην Ελλάδα αποτελούν ένα «πολύ σύγχρονο, πολύ ευρωπαϊκό φαινόμενο» και γι’ αυτό και ασχολούνται τόσο πολύ με την έκρηξη οργής της νεολαίας στη χώρα μας.
Είναι εντελώς αβάσιμοι, πολιτικά αφελείς οι ισχυρισμοί ορισμένων ελληνικών κύκλων ότι δήθεν αυτά που συμβαίνουν δείχνουν «τριτοκοσμικό» πρόσωπο της Ελλάδας και τάχα «γίναμε ρεζίλι στους ξένους». Αισθάνεται άραγε κανείς, π.χ. ότι η Γαλλία «έγινε ρεζίλι» με το Μάη του 1968 ή με την εξέγερση των νέων στα προάστια το 2005; Όχι, φυσικά. Όλοι οι αναλυτές, οι πολιτικοί, οι κοινωνιολόγοι, οι δημοσιογράφοι το μελετούν ως κορυφαία κοινωνικά φαινόμενα.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σήμερα, λοιπόν, με την Ελλάδα να αποτελεί την «κρυστάλλινη σφαίρα», μέσα στην οποία όλοι προσπαθούν να δουν το μέλλον της Ευρώπης.
Η ΡΗΞΗ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ
Κάθε σοβαρή προσέγγιση των γεγονότων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι όλες οι κοινωνικές αιτίες της έκρηξης της ελληνικής νεολαίας υπάρχουν διάσπαρτες σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, άρα παντού μπορεί κάτι να γίνει.
Παράλληλα, διαπιστώνεται ότι οι διευρύνσεις της Ε.Ε. από τη μια, η παγκοσμιοποίηση στη βάση του νεοφιλελευθερισμού από την άλλη, οδηγούν σταδιακά στην κατάρρευση όλων των αναχωμάτων αντίστασης στις κοινωνικές εκρήξεις.
Την κατάσταση αποτύπωνε πολύ χαρακτηριστικά ένα κύριο άρθρο της γαλλικής εφημερίδας «Μοντ», το οποίο ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Δεν απομένουν πλέον καθόλου προστατευτικά αναχώματα απέναντι στην αυξανόμενη κοινωνική ανησυχία ή απελπισία. Η Ευρώπη; Έχει παύσει εδώ και πολύ καιρό να αποτελεί ελπιδοφόρο νέο σύνορο. Το κράτος; Όλο και λιγότερο είναι σε θέση να απορροφά τους κραδασμούς μιας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Ακόμη χειρότερα, το χθεσινό του κύρος εκχωρεί πρόθυμα τη θέση του στον πειρασμό του αυταρχισμού», τονίζει η σοβαρή εφημερίδα, πριν καταλήξει στο ανησυχητικό συμπέρασμα: «Η εξάλειψη αυτών των θεσμικών διαμεσολαβητών οξύνει αναπότρεπτα την ευθεία αναμέτρηση ανάμεσα στην εξουσία και στο δρόμο».
Το πρόβλημα των σχέσεων ανάμεσα στους πολίτες και το κράτος και ιδίως την εχθρική σχέση πολιτών - αστυνομίας που ανέδειξε η κοινωνική έκρηξη στη χώρα μας, απασχολεί έντονα και την ισπανική «Ελ Παΐς», ιδίως ενόψει των κοινωνικών συγκρούσεων που αναπότρεπτα θα φέρει στην Ευρώπη η επερχόμενη οικονομική κρίση.
Η ΑΝΑΓΚΗ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΗΣ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
«Η δυσπιστία των πολιτών προς τις δυνάμεις ασφαλείας ή η εξέγερση εναντίον τους, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, είναι μία από τις χειρότερες καταστάσεις που μπορεί να φανταστεί κανείς», έγραφε σε κύριο άρθρο της, με το χαρακτηριστικό τίτλο «Η Ελλάδα ως σύμπτωμα».
Αφού τόνιζε ότι «οι κοινωνικές δυσκολίες, που αναμφίβολα πλησιάζουν, δεν μπορεί να προκαλέσουν έκπληξη στις κυβερνήσεις ούτε στους υπευθύνους των σωμάτων και των δυνάμεων ασφαλείας» και τους καλούσε να «προετοιμαστούν», συνέχιζε υπογραμμίζοντας: «Τα αστυνομικά σφάλματα και οι υπερβολές πρέπει να αποτελέσουν ερέθισμα για να ενισχυθούν το κράτος δικαίου και οι μηχανισμοί ελέγχου του. Αυτό είναι το κύριο μάθημα που πρέπει να βγει από τα γεγονότα που έζησε η Ελλάδα, τα πρώτα που λαμβάνουν χώρα στο νέο κοινωνικό πλαίσιο μετά την κρίση που θίγει την παγκόσμια οικονομία».
Δυστυχώς, η ελληνική κυβέρνηση αποδεικνύεται ανίκανη να κατανοήσει την ανάγκη συστηματικής δουλειάς της πολιτικής ηγεσίας, προκειμένου να επιτευχθεί η αλλαγή νοοτροπίας της αστυνομίας σε ό,τι αφορά τη θεώρηση των πολιτών που διαδηλώνουν εκ μέρους των αστυνομικών. Αυτό, τουλάχιστον, συνάγεται από τις δηλώσεις ορισμένων υπουργών της αυτές τις κρίσιμες μέρες.
Δηλώσεις κυριολεκτικά εμπρηστικές, που αντί να συμβάλουν στην εκτόνωση της κατάστασης, πυροδοτούν μεγαλύτερη οργή στους διαδηλωτές.
«ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ»!
Εμβρόντητος ο ελληνικός λαός είδε την Παρασκευή τον υπουργό Δικαιοσύνης, Σ. Χατζηγάκη, να αγορεύει στη Βουλή και να την καλεί να παραδειγματιστεί από τη Βρετανία, όπου ο αστυνομικός που δολοφόνησε εν ψυχρώ μέσα σε βαγόνι του μετρό έναν εντελώς αθώο άνθρωπο, το Βραζιλιάνο ηλεκτρολόγο Σαρλ Ντε Μενέζες, επειδή είχαν λανθασμένες πληροφορίες πως ήταν «τρομοκράτης», όχι μόνο αθωώθηκε και επανήλθε στην ενεργό υπηρεσία, αλλά του ξανάδωσαν και όπλο!
Είναι δυνατόν ένας υπουργός να μην αντιλαμβάνεται πως προβάλλοντας ως παράδειγμα τη σκανδαλώδη ατιμωρησία ενός δολοφόνου Βρετανού αστυνομικού, αφενός θεωρείται ότι υποδεικνύει έμμεσα στην ελληνική Δικαιοσύνη να απαλλάξει τον Έλληνα δολοφόνο αστυνομικό και αφετέρου πείθει τους οργισμένους νέους ότι η ίδια η κυβέρνηση είναι πολιτικά υπεύθυνη για τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη, αφού εκ των υστέρων καλύπτει πολιτικά με τέτοιο τρόπο το αποτρόπαιο έγκλημα;
Ανάλογης ιδεολογίας φαίνεται ότι εμφορείται και ο υφυπουργός Άμυνας, Κ. Τασούλας, ο οποίος βγήκε στο ραδιοφωνικό σταθμό «Αθήνα 9,84» και δήλωσε εμβριθώς ότι για όλα φταίει το... «τερατώδες καταπίστευμα (σ.σ. κληροδότημα) της μεταπολίτευσης»! Συνέχισε, μάλιστα, ακάθεκτος και στηλίτευσε «μια κατάσταση που δίνει σε πολλούς το δικαίωμα να αισθάνονται ότι σε καθεστώς δημοκρατικό επιτρέπεται η αντίσταση, ενώ δεν επιτρέπεται, δεν νοείται αντίσταση στη Δημοκρατία»!
Τώρα τι να τους πει κανείς αυτών των υπουργών; Αυτοί ούτε καν αντιλαμβάνονται ότι λειτουργούν ως εμπρηστές της ομαλότητας...
