* Των Κοινωνικών Λειτουργών του Κέντρου «ΑΡΙΣΤΕΑΣ» Γιάννουλης κ. Ελεονώρας Κόκκινου και Ολγας Δαβόρα
Τα άτομα με αναπηρία είναι μια κατηγορία του πληθυσμού που αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα κοινωνικού αποκλεισμού, στιγματισμού και αδιαφορίας ή άνισης μεταχείρισης από το κοινωνικό τους περιβάλλον εξαιτίας προκαταλήψεων σε βάρος τους. Και επειδή όλοι μας αποτελούμε αυτό το περιβόητο και ασαφές «κοινωνικό περιβάλλον»... ας ξεκινήσουμε από «τον εαυτό μας».
Το πιο σύνηθες φαινόμενο είναι η στάση μας απέναντι στα Άτομα με Αναπηρία να χαρακτηρίζεται από οίκτο. Ο οίκτος όμως, δεν βοηθά σε τίποτα τα άτομα με αναπηρία. Βοηθά όμως εμάς! Γιατί έτσι αισθανόμαστε υπεροχή απέναντί τους!!! Η αλήθεια είναι ότι αν τους πλησιάσουμε και μάθουμε για τις δυνατότητες και τις ιδιαιτερότητες τους μπορεί να εκπλαγούμε. Μερικά κοινά χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς τους είναι:
- Επιζητούν την αγάπη και τη στοργή κι έτσι σε προσεγγίζουν από μόνα τους πολύ εύκολα.
- Εκδηλώνουν την αγάπη τους χωρίς όρους και ανταλλάγματα.
- Χαίρονται με πολύ απλά και μικρά πράγματα.
- Είναι ειλικρινή και αυθόρμητα.
- Έχουν πολύ καλή επαφή με τα συναισθήματά τους.
- Αντιλαμβάνονται με «μαγικό» τρόπο τα δικά σου συναισθήματα.
- Δεν ξεχωρίζουν το άτομο από τον ρόλο ή την κοινωνική θέση αλλά από τη δική του στάση και συμπεριφορά.
- Τα υλικά αγαθά και το χρήμα δεν είναι το παν για τη ζωή τους.
- Δεν κρατούν κακία.
- Τα καταφέρνουν πολύ καλά σε εργασίες ρουτίνας ή στερεότυπες κινήσεις
Με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρίες θα ακούσουμε και θα διαβάσουμε πολλά για τον σεβασμό και τη διαφορετικότητα. Πώς γίνεται όμως αυτό; Ας ξεκινήσουμε με κάτι πολύ απλό.
Επειδή οι λέξεις μας διαμορφώνουν νοοτροπίες και στάσεις ζωής αν προσέξουμε τι λέμε και πως το λέμε ανοίγουμε το δρόμο για ένα καλύτερο κόσμο και δεν μένουμε μόνο στην γκρίνια. Χρησιμοποιώντας λέξεις υποτιμητικές, καταπατούμε την αξιοπρέπεια και τη διαφορετικότητα του ατόμου, δεν σεβόμαστε την προσωπικότητά του, αλλά ούτε και τη δική μας...
Όλοι λοιπόν μπορούμε να πούμε:
- Άτομο με δυσκολία στη μάθηση και την κατανόηση αντί για καθυστερημένος, ηλίθιος, βλάκας.
- Άτομο με προβλήματα ακοής ή που αδυνατεί να ακούσει και να μιλήσει, αντί για κουφός, μουγκός, κωφάλαλος, βουβός.
- Άτομο με προβλήματα ψυχικής υγείας , αντί για τρελός , σχιζοφρενής, νευρωσικός
- Άτομο με κινητική αναπηρία, αντί για κουτσός, σπαστικός, κουλός, σακάτης.
- Χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο / καρότσι αντί για ανάπηρος.
Προσδιορίζουμε δηλαδή συγκεκριμένα την πάθηση ή το είδος της αναπηρίας (κινητική, νοητική, ψυχική).
Και επειδή την υγεία μας δεν είναι σίγουρο ότι θα την έχουμε και αύριο και μεθαύριο και επειδή στα άτομα με αναπηρία μπορεί να ανήκουμε και εμείς ή τα παιδιά μας... αύριο ή μεθαύριο... προληπτικά ας υιοθετήσουμε τα παραπάνω, ας τα διδάξουμε στα παιδιά μας και ας τα διαδώσουμε σε φίλους και γνωστούς μας.
