Τα πέντε τελευταία χρόνια διακυβέρνησης της χώρας μας από τη ΝΔ μοιάζουν με αιωνιότητα. Στην κυριολεξία ο κόσμος δεν μπορεί να θυμηθεί μία καλή στιγμή, ένα μέτρο ή μία, έστω, θετική πρωτοβουλία. Το κόμμα που υποσχέθηκε τα πάντα στους πάντες, ευρισκόμενο σήμερα στην εξουσία, απέδειξε τι σημαίνει στην πολιτική άλλα να πιστεύεις, άλλα να ζεις και άλλα να πράττεις.
Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς; Τη δήθεν κοινωνική πολιτική που υποσχέθηκε ο ίδιος ο πρωθυπουργός πολλές φορές ότι θα εφάρμοζε υπέρ των αδυνάτων; Σήμερα γινόμαστε μάρτυρες μια κατάστασης όπου ακόμη και οι προμηθευτές ζητούν πίσω εργαλεία, μηχανήματα και αναλώσιμα υλικά γιατί για πολλούς μήνες τα νοσοκομεία τους αφήνουν απλήρωτους. Οι φαρμακοποιοί σε πολλές περιοχές της χώρας παύουν να χορηγούν φάρμακα στους ασθενείς ακριβώς για τον ίδιο λόγο. Και συν αυτό, μεγάλα νοσοκομεία της χώρας, όπως λ.χ. το «ΑΤΤΙΚΟΝ» απειλούνται με λουκέτο γιατί η κυβέρνηση αρνείται τη στελέχωσή τους. Βέβαια, το εξωφρενικό είναι ότι αντί για προσωπικό στα νοσοκομεία μετά η κυβέρνηση προτίμησε να προσλάβει με κομματικά κριτήρια αγροφύλακες!
Η ΝΔ που ως αντιπολίτευση παλιότερα εξαντλούσε την κριτική της στους πεσμένους σοβάδες και τις κατσαρίδες, υπογράφει σήμερα την κατακρήμνιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Κάνει πράξη τις δεύτερες σκέψεις της, δηλαδή την ιδιωτικοποίηση σε ό,τι απέμεινε κρατικό και λειτουργεί υπέρ των πολιτών. Και γενικότερα, όμως, στο χώρο της οικονομίας η άποψη του κόσμου στις δημοσκοπήσεις ότι αντιμετωπίζουν τις μέρες που έρχονται με σκεπτικισμό και απαισιοδοξία τα λέει όλα! Όχι βέβαια εξαιτίας της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, γιατί αυτό είναι ένα μέγεθος που προέκυψε τους τελευταίους μήνες, αλλά εξαιτίας εγγενών αδυναμιών της ελληνικής κυβέρνησης και ευθυνών που ξεκινούν και τελειώνουν σε αυτή. Δεν ευθύνεται η διεθνής κρίση που τα προηγούμενα χρόνια η κυβέρνηση αύξησε το εξωτερικό χάος κατά 90 δισ. ευρώ! Από συστάσεως του ελληνικού κράτους μέχρι το 2004, το εξωτερικό χρέος της χώρας μας άγγιζε τα 170 δισ. ευρώ και μόνο σε μια πενταετία μέσα, η ΝΔ το εκτίναξε στο δυσθεώρητο ύψος των 260 δισ. ευρώ! Πρόκειται για έναν πρωτοφανή υψηλό υπερδανεισμό χωρίς αντίκρισμα σε οποιοδήποτε μέτρο κοινωνικής αναπτυξιακής πολιτικής. Άλλωστε, περισσεύουν οι δικές μας διαπιστώσεις, αρκεί να θυμηθεί κανείς τη μνημειώδη φράση του κ. Αλογοσκούφη «πιάσαμε πάτο». Ή τις δημόσιες πλέον τοποθετήσεις στελεχών της κυβέρνησης που πιστεύουν πως «θα φύγουν νύχτα» αν δεν δείξουν τα ελάχιστα δείγματα γραφής που ενδιαφέρονται για τον κόσμο.
Είναι επίσης προφανές πως δεν έκαναν τίποτα και για την ακρίβεια που μαστίζει όλους τους καταναλωτές, γιατί το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να διορίσουν τους «κουμπάρους» στην Επιτροπή Ανταγωνισμού για να διασφαλίσουν την αισχροκέρδεια των καρτέλ. Είναι προκλητικές ακόμη και οι τωρινές αναφορές του υπουργού Ανάπτυξης ότι δεν παρεμβαίνει γιατί περιμένει να πέσουν οι τιμές... όταν και αν λειτουργήσει ο ανταγωνισμός. Δηλαδή, ενώ ο κόσμος στενάζει, εκείνος ζει στο γυάλινο πύργο του.
Η έλλειψη σχεδίου, στρατηγικού σχεδιασμού και η αδιαφορία στην άσκηση της εξουσίας που επιδεικνύουν οι σημερινοί κυβερνώντες οδήγησε τις εξελίξεις σε αδιέξοδα. Έτσι η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας φθίνει σταθερά με το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών να διευρύνεται ολοένα και περισσότερο, η ανάπτυξη από το 2004 και μετά μειώνεται επικίνδυνα με τις δημόσιες επενδύσεις να προβλέπουν κάθε χρόνο και λιγότερους πόρους και οι δήθεν μεταρρυθμίσεις στοχεύουν μόνο στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Είναι λογικό σε ένα τέτοιο καθεστώς οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί να μην μπορούν να προσβλέπουν σε ένα στοιχειώδες δίχτυ κοινωνικής προστασίας. Ακόμη και μετά την εμφάνιση της παγκόσμιας κρίσης η κυβέρνηση δείχνει εμφανή σημάδια κόπωσης και αδυναμίας. Δεν κατάφερε ακόμη να συντάξει ένα άμεσο σχέδιο καταρχήν αντιμετώπισης της κατάστασης κι ένα μεσοπρόθεσμο στη συνέχεια. Δεν καταφέρνει να συνεννοηθεί ούτε καν με τα διορισμένα στελέχη της, όπως είναι λόγου χάρη ο διοικητής της Εθνικής Τράπεζας ή ο πρόεδρος της ΔΕΗ. Η κατάσταση παραπέμπει σε κυβέρνηση που έχει εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια και είναι έρμαιο της επικαιρότητας.
Η νέα γενιά θα πρέπει να αισθάνεται επίσης ικανοποιημένη κατά τη ΝΔ, όταν μετά από μακροχρόνιες σπουδές και συλλογή τίτλων και πτυχίων καταφέρνει να βρει μια θέση εργασίας έναντι 700 ευρώ! Οι δε υπόλοιποι αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας με τους κομματικούς φίλους της ΝΔ να εκλιπαρούν για μια θέση ανασφάλιστου και μερικής απασχόλησης στον μακρύ κατάλογο των STAGE περιτυλιγμένοι, το εμπόριο ελπίδας ότι κάποτε ίσως διοριστούν στο Δημόσιο. Πρόκειται για έναν ξεπεσμό και μια μοναδική επανίδρυση, δηλαδή την επανίδρυση του κομματικού και πελατειακού κράτους!
Σε ό,τι αφορά στον αγροτικό χώρο τώρα, ποιος δεν θυμάται το σύνθημα που δονούσε την ύπαιθρο: «Όλα τα λεφτά, όλα τα κιλά». Το κόστος παραγωγής ανέβηκε όμως κάθετα, ενώ οι τιμές των προϊόντων υπέστησαν καθίζηση. Όσο για τους κτηνοτρόφους, εκεί η κατάσταση είναι πραγματικά τραγική! Και όλα τα παραπάνω έχουν ως συνέπεια τη μείωση της αγοραστικής δύναμης, την πτώση του τζίρου στα καταστήματα και το μαρασμό μιας αγοράς που παλιότερα λειτουργούσε με σχετική ανθοφορία. Σήμερα δεν υπάρχει κοινωνική τάξη στη χώρα μας που να δηλώνει ικανοποιημένη, πλην ολίγων εφοπλιστών και ορισμένων μεγαλοεπιχειρηματιών που λειτουργούν ολιγοπωλικά σε μια ανεξέλεγκτη αγορά.
Το κυριότερο όμως πολιτικό στοιχείο της εποχής που διανύουμε είναι η απώλεια του λεγόμενου «ηθικού πλεονεκτήματος» της ΝΔ. Το κόμμα δήθεν της «μηδενικής ανοχής» του «σεμνά και ταπεινά» μετατράπηκε σε κόμμα της πολιτικής ενοχής και του συνθήματος «προκλητικά και μετρητά». Περίπου εκατό στελέχη μέχρι σήμερα, διοικητές Οργανισμών, γενικοί γραμματείς, υφυπουργοί και υπουργοί υποχρεώθηκαν σε παραιτήσεις, όχι χάριν της ευαισθησίας της ΝΔ, αλλά των πρωτοφανών σκανδάλων που αποκάλυπταν τα μέσα ενημέρωσης. Ο βουλευτής Πολύζος διαγράφηκε επειδή είπε πως «καλοί και κακοί υπάρχουν σε όλα τα κόμματα», ενώ ο Βουλγαράκης και Ρουσόπουλος υποχρεώθηκαν σε παραίτηση, μόνο όταν «συνωμότησε το σύμπαν» εναντίον τους για το σκάνδαλο Βατοπαιδίου. Δύο μέτρα - δύο σταθμά. Πότε διυλίζουν τον κώνωπα και πότε καταπίνουν την κάμηλο.
Τώρα, πάντως, που απομυθοποιήθηκε παντελώς η θεωρία πως ο οικονομικός φιλελευθερισμός αποτελούσε τη γιατρειά της κάθε ασθένειας, οι μοναδικοί αμετανόητοι υπερασπιστές αυτής της αναχρονιστικής αντίληψης πάνω στη γη παραμένουν ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ Τζ. Μπους και η ελληνική κυβέρνηση. Βέβαια, η ΝΔ σε τέτοιες κρίσιμες καμπές προτάσσει ως ανάχωμα την έκφραση εκείνων που συγκροτούν τη λεγόμενη λαϊκή δεξιά, ως τάχα τη φιλολαϊκή εκδοχή συγγενικών της απόψεως, όμως όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά πως στη χώρα μας τουλάχιστον, ο όρος «λαϊκή δεξιά» είναι περίπου όρος συνώνυμος με την «άκρα δεξιά». Για αυτό είναι και δύσκολο να ψαρέψουν σε θολά νερά. Μετά από τα παραπάνω είναι προφανές ότι λύση είναι μόνον οι εθνικές εκλογές, χωρίς να οδηγηθεί το σκάνδαλο, όμως σε παραγραφή.
Και σε ό,τι αφορά στο ΠΑΣΟΚ είναι βέβαιο πως δεν αρκούν μόνο οι συγκρίσεις ότι ο κόσμος περνούσε επί των ημερών τα καλύτερα, αλλά χρειάζεται και περαιτέρω εξειδίκευση ο πολιτικός του λόγος, με στοχευμένες αναφορές για παρεμβάσεις, με ρεαλιστικές προσεγγίσεις, ώστε όταν χρειαστεί να εισπράξει τη θετική ψήφο των πολιτών και όχι την αρνητική της ΝΔ.
Εμείς, πάντως, και εδώ στη Λάρισα, δηλώνουμε έτοιμοι για την πρόκληση μιας εκλογικής αναμέτρησης και αισιόδοξοι, αφού πέραν των θετικών δημοσκοπήσεων, διαθέτουμε ένα αξιόλογο έμψυχο υλικό και κυρίως τη διάθεση για κινητοποίηση και δουλειά.
* Ο Κων/νος Αργυρακούλης είναι υπεύθυνος Τύπου της Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ Λάρισας
