Είχαν ξεπεράσει τους 190 οι νεκροί από τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Βομβάη και τους 300 οι τραυματίες, βάσει των στοιχείων της ινδικής αστυνομίας την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές. Χωρίς να είναι η πιο πολύνεκρη τρομοκρατική δράση, σίγουρα αυτή η πολυμέτωπη επίθεση προκάλεσε το μεγαλύτερο θόρυβο σε ολόκληρο τον κόσμο. Η ουσιώδης διαφορά της από τις προηγούμενες είναι ότι έλαβε χώρα στο «Κολωνάκι» της Βομβάης, της οικονομικής πρωτεύουσας της Ινδίας - στη συνοικία, δηλαδή, όπου συχνάζουν οι πλούσιοι Ινδοί και όπου υπάρχουν τα δύο καλύτερα ξενοδοχεία της πόλης, το «Τατζ Μαχάλ» και το «Ομπερόι», όπου διαμένουν οι ξένοι επισκέπτες.
Κατά τα άλλα, έτσι διεξάγονται οι τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ινδία - με πολλαπλές επιθέσεις την ίδια μέρα στην ίδια πόλη και με δεκάδες, συχνά εκατοντάδες αθώα θύματα. Η Ινδία είναι μια χώρα πολύ πιο βίαιη από όσο συχνά φαντάζεται ο μέσος πολίτης.
Δεν έχει περάσει π.χ. παρά ένας μήνας από την εκδήλωση δώδεκα επιθέσεων την ίδια μέρα, στις 30 Οκτωβρίου 2008, στη Βορειοανατολική Ινδία με 76 νεκρούς. Ενάμιση μήνα νωρίτερα, στις 13 Σεπτεμβρίου 2008, πέντε βόμβες σκότωσαν 21 άτομα στο πιο γνωστό εμπορικό σημείο του Νέου Δελχί, της πρωτεύουσας της χώρας. Στις 26 Ιουλίου 2008, δεκαέξι μικρές βόμβες σκότωσαν τουλάχιστον 45 άτομα στο Αχμενταμπάντ. Στις 13 Μαΐου, πάντα του 2008, επτά βόμβες στο παζάρι της Τζαϊπούρ σκότωσαν 64 άτομα. Στις 25 Αυγούστου 2007, δύο βόμβες σκότωσαν 40 άτομα σε λούνα παρκ στη Χιντεραμπάντ, ενώ στις 19 Φεβρουαρίου 2007 από δύο ακόμη βόμβες σε τρένο που έκανε τη γραμμή Ινδίας - Πακιστάν σκοτώθηκαν 66 επιβάτες.
Στην ίδια τη Βομβάη, 187 άτομα σκοτώθηκαν και πάνω από 900 τραυματίστηκαν στις 11 Ιουλίου 2006 από επτά εκρήξεις βομβών σε τρένα και σταθμούς της πόλης. Τρία χρόνια νωρίτερα, στις 25 Αυγούστου 2003, άλλοι 52 αθώοι είχαν πέσει θύματα της έκρηξης παγιδευμένων αυτοκινήτων και μιας βόμβας σε τρένο. Δέκα χρόνια νωρίτερα, στις 12 Μαρτίου 1993, πάλι στη Βομβάη, πάνω από 250 άτομα είχαν χάσει τη ζωή τους από εκρήξεις βομβών. Αυτή η ελλιπέστατη λίστα τρομοκρατικών ενεργειών είναι ατελείωτη.
Η ΙΝΔΙΑ ΣΕ ΔΙΑΡΚΗ ΠΟΛΕΜΟ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΚΑΣΜΙΡ
Η παράθεση των προαναφερθέντων στοιχείων έχει στόχο να αποδείξει τεκμηριωμένα ότι το πολιτικό πλαίσιο, όπου λαμβάνουν χώρα αυτές οι τρομοκρατικές επιθέσεις, είναι πολύ διαφορετικό από όσο νομίζει ο ανενημέρωτος πολίτης. Δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιο εκπληκτικό μεμονωμένο επεισόδιο, αλλά με ένα επεισόδιο που εντάσσεται σε μια μακρά σειρά ανάλογων αιματηρών επιθέσεων, που αυτή τη φορά είχε θύματα και πλούσιους, όχι μόνο φτωχούς, όπως τις προηγούμενες. Αν δεν ήταν μάλιστα οι ξένοι, ούτε που θα είχε δώσει κανείς ιδιαίτερη σημασία στον υπόλοιπο κόσμο στις επιθέσεις αυτές, εκτός Ινδίας, όπως παρέμειναν σχεδόν άγνωστες στο ευρύ κοινό και όλες οι προαναφερθείσες.
Υπό αυτό το πρίσμα, η προσπάθεια να παρουσιαστούν οι τρομοκρατικές επιθέσεις στη Βομβάη ως «η 11η Σεπτεμβρίου 2001 της Ασίας» κατά κανένα τρόπο δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και υπηρετεί άλλους στόχους, με τους οποίους θα ασχοληθούμε αργότερα.
Η αλήθεια είναι ότι η Ινδία βρίσκεται σε μια κατάσταση πολέμου με το Πακιστάν, λόγω του κρατιδίου του Κασμίρ, του μοναδικού ινδικού κρατιδίου που έχει κατά πλειοψηφία μουσουλμανικό πληθυσμό και διεκδικείται από το Πακιστάν. Εξήντα ολόκληρα χρόνια η Ινδία προσπαθεί να κρατήσει με το ζόρι αυτό το κρατίδιο, όπου υπάρχει ισχυρότατη δράση ισλαμιστών ανταρτών, αιματηρή ινδική καταπίεση και διαρκής αστάθεια που δηλητηριάζουν όχι μόνο τη σχέση Ινδίας - Πακιστάν, αλλά και τις σχέσεις της ινδουιστικής πλειοψηφίας της Ινδίας με τη μειονότητα των 150 εκατομμυρίων μουσουλμάνων της αχανούς χώρας.
Για να αντιληφθούμε καλύτερα τι εννοούμε, αρκεί ίσως να αναφέρουμε ότι μόνο φέτος έχουν χάσει τη ζωή τους στο Κασμίρ πάνω από 800 άτομα, ενώ μόλις στις αρχές Σεπτεμβρίου οι ινδικές αρχές έκλεισαν νυχθημερόν στα σπίτια τους τους κατοίκους της Σριναγκάρ, πρωτεύουσας του Κασμίρ, επί εννέα μέρες, προκειμένου να αποτρέψουν τη συμμετοχή τους σε διαδηλώσεις υπέρ της ανεξαρτησίας του κρατιδίου - διαδηλώσεις που τις προηγούμενες μέρες είχαν φθάσει να έχουν ακόμη και 500.000 άτομα.
Μόνο κατά την εικοσαετία από το 1989 μέχρι σήμερα, σε ταραχές ή επιθέσεις κατά αμάχων στο Κασμίρ, έχουν χάσει τη ζωή τους από 40.000 έως 68.000 άτομα, ανάλογα με τις πηγές που κάνουν τις μετρήσεις, τις οποίες συνειδητά διαστρεβλώνουν προς τα πάνω ή προς τα κάτω για να υπηρετήσουν πολιτικές σκοπιμότητες.
Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΚΙΣΤΑΝ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ
Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα, λόγω του ειδεχθούς πολιτικού εγκλήματος που διέπραξαν οι Άγγλοι αποικιοκράτες πριν από εξήντα χρόνια, όταν δημιούργησαν το ανύπαρκτο μέχρι τότε κράτος του Πακιστάν, χωρίζοντας τους Ινδούς με βάση το θρήσκευμά τους και στέλνοντας τους μουσουλμάνους Ινδούς στο Πακιστάν και κρατώντας τους ινδουιστές Ινδούς στη σημερινή Ινδία, διαιωνίζοντας έτσι ένα θρησκευτικό μίσος, στο οποίο προσέδωσαν κρατική υπόσταση.
Αυτός ο τεχνητός διαχωρισμός σημαίνει ότι οι μουσουλμάνοι Ινδοί, οι οποίοι, όπως προαναφέραμε, ανέρχονται σήμερα σε 150 εκατομμύρια, δεν αισθάνονται μίσος για τους μουσουλμάνους Πακιστανούς, αφού είναι τμήματα του ίδιου λαού. Αυτό επιτρέπει τη στενή συνεργασία Ινδών και Πακιστανών ισλαμιστών, μια κατάσταση που επιδεινώνεται λόγω της εμφανούς πολιτικής διακρίσεων σε βάρος των Ινδών μουσουλμάνων από τους ινδουιστές συμπατριώτες τους.
Από την πλευρά του, ο πακιστανικός στρατός, που ουσιαστικά κυβερνά διαρκώς το Πακιστάν από τη στιγμή της ίδρυσής του μέχρι σήμερα, είτε με ανοιχτές δικτατορίες είτε από τα παρασκήνια, έχει στενότατες σχέσεις με τις ισλαμιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις, πολλές από τις οποίες έχουν δημιουργήσει, χρηματοδοτήσει, εκπαιδεύσει και εξοπλίσει οι μυστικές υπηρεσίες του. Επί δεκαετίες, μάλιστα, το έκανε αυτό ο πακιστανικός στρατός, με την ενθάρρυνση και χρηματοδότηση των Αμερικανών!
Ο πακιστανικός στρατός είναι πραγματικά η μεγαλύτερη πηγή ισλαμιστικής τρομοκρατίας στον κόσμο.
Περιττό να υπογραμμιστεί ότι χρησιμοποιεί κατά κόρον τις δυνατότητές του να καθοδηγεί τους στόχους και τα χτυπήματα των ισλαμιστών εξτρεμιστών, ιδιαίτερα φυσικά εναντίον της Ινδίας.
«Κατηγορείται το Πακιστάν» ήταν ο κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου προχθές. Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνταν και οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» την ίδια μέρα: «Το Δελχί υπαινίσσεται ότι οι επιτιθέμενοι ήρθαν από ‘‘έξω’’», ανέφεραν οι κεντρικοί τίτλοι της πρώτης σελίδας της «Χέραλντ Τρίμπιουν», δηλαδή της ευρωπαϊκής έκδοσης της σοβαρής αμερικανικής εφημερίδας.
ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΔΕΛΧΙ - ΙΣΛΑΜΑΜΠΑΝΤ
Ο Ινδός πρωθυπουργός Μονμαχάν Σινγκ, σε τηλεοπτικό διάγγελμά του, όχι μόνο έδειξε το Πακιστάν ως υπεύθυνο για τη σφαγή στη Βομβάη (χωρίς πάντως να το κατονομάσει), αλλά και ουσιαστικά το απείλησε με πόλεμο (!), αν δεν σταματήσει την οργάνωση τρομοκρατικών ισλαμικών επιθέσεων στο έδαφος της Ινδίας.
«Η ομάδα που εκτέλεσε αυτές τις επιθέσεις, η οποία είχε βάση έξω από τη χώρα, είχαν έρθει με την προσηλωμένη αποφασιστικότητα να προκαλέσουν καταστροφή στην εμπορική πρωτεύουσα της χώρας. Θα εγείρουμε πολύ ισχυρά στους γείτονές μας το θέμα ότι δεν θα γίνει ανεκτή η χρήση του εδάφους τους για την εξαπόλυση επιθέσεων εναντίον μας και ότι θα υπάρξει κόστος, αν δεν ληφθούν εκ μέρους τους τα κατάλληλα μέτρα», τόνισε ο Σινγκ.
Η ουσία είναι ότι με τις επιθέσεις στη Βομβάη τινάχτηκαν στον αέρα οι προτάσεις εξομάλυνσης των ινδοπακιστανικών σχέσεων, που έκανε μόλις μία εβδομάδα νωρίτερα ο Πακιστανός πρόεδρος Ασίφ Αλί Ζαρνταρί. Οι προτάσεις του ήταν πολύ σημαντικές: Να απαρνηθεί το Πακιστάν το δόγμα του πρώτου πυρηνικού δόγματος εναντίον της Ινδίας, να υπογραφεί ένα περιφερειακό σύμφωνο μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων και το σημαντικότερο να προχωρήσουν η Ινδία και το Πακιστάν σε μια οικονομική ένωση των δύο χωρών κατά το πρότυπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Μάλιστα, ο Ζαρνταρί αποκάλεσε «τρομοκράτες» τους ισλαμιστές αντάρτες που δρουν στο Κασμίρ, πράγμα που αφενός ικανοποιούσε τους Ινδούς και αφετέρου τους Αμερικανούς, μαριονέτα των οποίων θεωρείται ο Πακιστανός πρόεδρος, ο οποίος εξελέγη στη θέση αυτή μόνο και μόνο επειδή είναι χήρος της Μπεναζίρ Μπούτο, η οποία δολοφονήθηκε επίσης από ισλαμιστές, καθοδηγούμενους από τον πακιστανικό στρατό.
Ο Ζαρνταρί είναι βέβαιο ότι υπερέβη τα όρια ανοχής των σκληροπυρηνικών με αυτές τις θέσεις του και έλαβε την απάντησή του από το στρατό με τις επιθέσεις στη Βομβάη.
ΟΙ Η.Π.Α. «ΑΓΚΑΛΙΑΖΟΥΝ» ΤΗΝ ΙΝΔΙΑ ΚΑΙ ΒΟΜΒΑΡΔΙΖΟΥΝ ΤΟ ΠΑΚΙΣΤΑΝ
Ο κύριος παραλήπτης του μηνύματος του πακιστανικού στρατού, όμως, δεν ήταν μόνο, ούτε κυρίως η Ινδία, αλλά οι Η.Π.Α.
Η Ουάσινγκτον προχωρά σε μια αλλαγή στρατηγικής στην περιοχή που έχει σημασία ζωής ή θανάτου για το Πακιστάν. Εγκαταλείπει το επί δεκαετίες ολόκληρες υποτελές «προτεκτοράτο» της, το Πακιστάν, και εναγκαλίζεται θερμά τα τελευταία χρόνια τον ορκισμένο εχθρό του, την Ινδία, ακόμη και στον πυρηνικό τομέα! Οι Αμερικανοί υπέγραψαν συμφωνία πυρηνικής συνεργασίας με το Νέο Δελχί, παρά τη διακηρυγμένη πρόθεση της Ινδίας να αποκτήσει πυρηνικό οπλοστάσιο και ως εκ τούτου, παρά την άρνησή της να υπογράψει τη Διεθνή Συνθήκη Μη Διάδοσης των Πυρηνικών Όπλων.
Την ίδια ώρα οι Αμερικανοί βομβαρδίζουν συστηματικά πακιστανικά χωριά στα σύνορα με το Αφγανιστάν, εξοντώνοντας εκατοντάδες γυναικόπαιδα, σε μια προσπάθεια να τρομοκρατήσουν τον άμαχο πληθυσμό του Πακιστάν, ώστε να μην δίνει άσυλο και τροφή στους ισλαμιστές αντάρτες που μάχονται εναντίον των Αμερικανών και Ευρωπαίων κατακτητών του Αφγανιστάν.
Επιπλέον, οι Αμερικανοί ωθούν τον Πακιστανό πρόεδρο, Ζαρνταρί, να περιορίσει την εξουσία και τη δραστηριότητα του στρατού στον τομέα της συνεργασίας με τους ισλαμιστές εξτρεμιστές. Ένα άλλο ανδρείκελο των Αμερικανών, ο στρατηγός Ασφάκ Περβέζ Καγιανί, τοποθετήθηκε στη θέση του αρχηγού των πακιστανικών ενόπλων δυνάμεων από τον απελθόντα δικτάτορα Περβέζ Μουσάραφ και συνεισφέρει και αυτός στο σχέδιο της Ουάσινγκτον για απόκτηση ελέγχου επί του πακιστανικού στρατού.
Αποτελεί, επομένως, ζήτημα διαφύλαξης και του δικού τους ρόλου και επιρροής στην πολιτική τής χώρας η υπονόμευση εκ μέρους των σκληροπυρηνικών του στρατού της πολιτικής των Η.Π.Α. και του προέδρου Ζαρνταρί.
Αυτό συνεπάγεται ότι μέσω των τρομοκρατικών επιθέσεων στη Βομβάη οι στρατοκράτες του Πακιστάν έστειλαν μήνυμα στους Αμερικανούς να αλλάξουν την πολιτική τους απέναντι σε Ινδία και Πακιστάν. Τώρα περιμένουν την απάντηση της Ουάσινγκτον στην πρόκλησή τους, κυρίως με κινήσεις αόρατες στο ευρύ κοινό.
Ανάλογα με την απάντηση αυτή, ο στρατός του Πακιστάν θα κινηθεί ίσως προς την κατεύθυνση πραξικοπηματικής ανατροπής του προέδρου Ζαρνταρί, ως πρώτο βήμα ανοιχτής αντιπαράθεσης με τις Η.Π.Α.
Το βέβαιο είναι πως η πολιτική της Ουάσινγκτον αποσταθεροποιεί πλέον ολόκληρη την ινδική υποήπειρο.
