Αγωνιώδεις προσπάθειες καταβάλλει η κυβέρνηση Καραμανλή ώστε να ελαχιστοποιήσει (στο μέτρο φυσικά του δυνατού) τις επιπτώσεις στην ελλαδική κοινωνία, από τη διεθνή οικονομική κρίση ουδείς, όμως, είναι σε θέση να κάνει πρόβλεψη για το ποιες θα είναι αυτές οι επιπτώσεις και κυρίως ποιο θα είναι το εύρος τους.
Ο πρωθυπουργός, ο οποίος παραμένει εγκλωβισμένος στην εσωτερική κρίση στη ΝΔ, αλλά κυρίως στα προβλήματα της κοινωνίας, η οποία (σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις) δείχνει να του γυρίζει την πλάτη, προσπαθεί «να ξορκίσει το κακό» και δίνει συνεχείς διαβεβαιώσεις, αφενός μεν για τις αντοχές της οικονομίας της χώρας, αφετέρου δε για τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος στη χώρα.
Ωστόσο, το μείζον πρόβλημα (και αυτό η κυβέρνηση προσπαθεί να το αποδώσει στη διεθνή κρίση) είναι τα υπερβολικά ελλείμματα της οικονομίας και συνεπώς ο ελλοχεύων κίνδυνος να τεθεί εκ νέου η Ελλάδα υπό κοινοτική επιτήρηση, ο δε κρατικός προϋπολογισμός δεν επιτρέπει ιδιαίτερη αισιοδοξία για τις ασθενέστερες εισοδηματικά τάξεις.
«Ο προϋπολογισμός του 2007 έπεσε έξω», είχε παραδεχθεί ο υπουργός της Οικονομίας Γιώργος Αλογοσκούφης, ο δε πληθωρισμός καλπάζει, τα ελλείμματα διογκώνονται (υπάρχουν και οι συνεχείς προσλήψεις «γαλάζιων παιδιών» από το παράθυρο...) η ακρίβεια στην αγορά δεν τιθασεύεται, η ανεργία αυξάνει και ο κίνδυνος κοινωνικών εκρήξεων είναι πιθανός..
Εξάλλου, ο νέος κρατικός προϋπολογισμός μειώνει δραστικά τα κονδύλια σε τομείς που άπτονται της κοινωνικής πολιτικής και, έχοντας εισπρακτική λογική, δίνει χαριστική βολή στα πενόμενα νοικοκυριά, με νέους φόρους 7,4 δισ. ευρώ.
Μέσα σε ένα χρόνο τα ελλαδικά νοικοκυριά θα είναι αναγκασμένα να πληρώνουν περίπου 1000 ευρώ περισσότερα για να καλύψουν τις ανάγκες της διατροφής, της θερμάνσεως, της ΔΕΗ, καθώς και το κόστος μετακινήσεων, με την αγορά αμόλυβδης βενζίνης.
Ένα επιπλέον βάρος στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς συνιστούν και οι αυξήσεις, το τελευταίο 12μηνο, στα επιτόκια των δανείων, λόγω της διεθνούς κρίσεως και της αυξήσεως των βασικών επιτοκίων από τις Κεντρικές Τράπεζες.
Ο πρωθυπουργός επιμένει να αποδίδει τα πάντα στη διεθνή κρίση, εκτίμηση την οποία, όμως, δεν αποδέχεται η αντιπολίτευση, αλλά και τα συνδικάτα, που καταγγέλλουν την ασκούμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική των λεγόμενων μεταρρυθμίσεων, στις οποίες εντάσσεται και η προσπάθεια να ξεπουληθούν δημόσιες επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων, η Ολυμπιακή Αεροπορία.
Η κρίση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, είναι αναπόφευκτο πως θα χτυπήσει την πόρτα της Ελλάδος και προφανώς θα διαμορφώσει αρνητικό κλίμα για την κυβέρνηση. Αυτό που απασχολεί το κυβερνητικό επιτελείο είναι η πιθανότητα αυτή η κρίση να λάβει τη μορφή επιδημίας, οπότε παρά τις πρωθυπουργικές διαβεβαιώσεις για τις αντοχές της ελληνικής οικονομίας και των εγχώριων τραπεζών (οι διοικήσεις τους υποστηρίζουν πως δεν έχουν επενδύσει σε «τοξικά προϊόντα») θα υπάρξουν επιπτώσεις σε πολύ μεγάλο βαθμό στον προϋπολογισμό και θα υποχρεώσουν σε τροποποίηση των οικονομικών μεγεθών του.
Εξάλλου, ήδη κυκλοφορούν φήμες για προβλήματα ρευστότητας σε ορισμένες ιδιωτικές τράπεζες, πληροφορίες για πιθανές συγχωνεύσεις πιστωτικών ιδρυμάτων (ήδη ο κ. Ανδρέας Βγενόπουλος της MIG φέρεται να θέλει να αγοράσει κάποια μεγάλη τράπεζα στην Ελλάδα με 5 δισ. ευρώ) οι δε πολίτες επιλέγουν να μεταφέρουν τις καταθέσεις τους από μικρότερες σε μεγαλύτερες τράπεζες, παρά την πολιτική εγγύηση που έδωσε η κυβέρνηση για τις καταθέσεις.
Δεν είναι δε τυχαίο πως ο Γιώργος Αλογοσκούφης προώθησε νόμο ώστε η κρατική εγγύηση στις καταθέσεις από 20.000 ευρώ να φτάσει στις 100.000, η δε αντιπολίτευση «έβαλε πλάτη» στο θέμα αυτό.
Ο Κώστας Καραμανλής επιδιώκει να αξιοποιήσει τη διεθνή οικονομική κρίση και να εμφανίσει την κυβέρνησή του ως «ασπίδα προστασίας» του ελληνικού λαού από τις συνέπειες της κρίσεως.
Και επιχειρηματολογεί συνεχώς υπέρ της επιταχύνσεως των λεγόμενων μεταρρυθμίσεων, για να δημιουργηθούν, όπως λέει, τα οικονομικά πλεονάσματα, με τα οποία θα χρηματοδοτηθούν οι Έλληνες που έχουν μεγάλες οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες.
Η διεθνής κρίση είναι βέβαιο πως επηρεάζει την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, η δε κυβέρνηση έχει χάσει πολύτιμο χρόνο στις λεγόμενες μεταρρυθμίσεις, που βρίσκουν απέναντί τους την κοινωνία και τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως επιμένουν από πλευράς τους σε λαϊκίστικες κορώνες. Ουδείς, πάντως, είναι σε θέση να μας πει αν θα ισχύσει το αναφερόμενο σε κάποιο τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου ότι «το χειμώνα τούτο άμα τον πηδήξαμε/ γι' άλλα δέκα χρόνια άντε καθαρίσαμε...».
