Ωραία ήταν αυτή η οικονομική κρίση, με τις κολοσσιαίες «επενδυτικές» τράπεζες των Η.Π.Α. να καταρρέουν η μία μετά την άλλη και το αμερικανικό κράτος να ξοδεύει πάνω από μισό... τρισεκατομμύριο (!) δολάρια για να τις σώσει, με προοπτική το ποσό αυτό να ξεπεράσει συνολικά το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια.
Αγανάκτησε δικαίως η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», η σοβαρή και συντηρητική εφημερίδα τού γερμανικού επιχειρηματικού κόσμου: «Δεν μπορεί συνεχώς η αρχή της σχέσης ανάμεσα στο κράτος και την οικονομία να είναι ότι τα κέρδη ιδιωτικοποιούνται και οι ζημιές κοινωνικοποιούνται», έγραψε.
Θρηνεί και ο Μάριο Μόντι, πρώην επίτροπος Ανταγωνισμού στην Ε.Ε. με τις εξελίξεις αυτές, δηλώνοντας, μεταξύ άλλων: «Για τους αντιπάλους των ελεύθερων αγορών στην Ευρώπη και αλλού, αυτή είναι μια θαυμάσια ευκαιρία να επικαλούνται το αμερικανικό παράδειγμα. Θα λένε ότι ακόμη και ο σημαιοφόρος της ελεύθερης αγοράς, οι Η.Π.Α., απαρνείται τις θεμελιώδεις αρχές του με τη συμπεριφορά του». Χρηματοπιστωτικές κρίσεις που είχαν συμβεί στο παρελθόν στην Ασία, στη Ρωσία και στο Μεξικό είχαν αναδείξει στην επίλυσή τους τον πρωταγωνιστικό ρόλο των κυβερνήσεων, «αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που αυτό συμβαίνει στην καρδιά τού καπιταλισμού, πράγμα που προκαλεί τρομερά μεγαλύτερη ζημιά σε ό,τι αφορά στην αξιοπιστία τής οικονομίας της αγοράς», παραδέχτηκε.
Σε κακή διάθεση βρισκόταν και το βρετανικό περιοδικό «Εκόνομιστ», στο τεύχος του που κυκλοφόρησε χθες. «Η κεντρική τράπεζα των Η.Π.Α. και το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών εθνικοποιούν την οικονομία γρηγορότερα από τον Ούγκο Τσάβες της Βενεζουέλας!» διαπίστωνε πικρόχολα στο κύριο άρθρο του και προχωρούσε σε μια ομολογία - σοκ: «Όλοι εμείς που έχουμε υποστηρίξει το χρηματοοικονομικό καπιταλισμό είμαστε ανοιχτοί στην κατηγορία ότι το σύστημα που υπερασπιζόμαστε απλώς επέτρεψε σε λίγους αεριτζήδες κομπιναδόρους να πλουτίσουν»!
Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΕΡΙΤΖΗΔΩΝ ΚΑΙ ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ
Ακριβώς όπως τα λένε τα πιο ένθερμα έντυπα του συστήματος είναι η κατάσταση. Εδώ έχουμε να κάνουμε με το πιο επιθετικό, το πιο παρασιτικό και το πιο αεριτζίδικο τμήμα του κεφαλαίου, το οποίο δεν προσφέρει τίποτε, αλλά θησαυρίζει γρηγορότερα από κάθε άλλο κομμάτι παραγωγικού κεφαλαίου, που τουλάχιστον κατασκευάζει κάποια προϊόντα ή κάποια έργα, δίνει δουλειά σε μυριάδες εργαζομένους κ.λπ.
Αυτές οι αποκαλούμενες «επενδυτικές» τράπεζες δεν είναι στην πραγματικότητα παρά μεγάλες όχι επενδυτικές, αλλά χρηματιστηριακές εταιρίες, που κερδοσκοπούν ασύστολα μέρα - νύχτα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, προκαλώντας τεράστιες ζημιές στις οικονομίες όλων των χωρών. Πρόκειται για πραγματική... «οικονομική χολέρα»!
Αυτές οι επιχειρήσεις και οι συνδεόμενες μαζί τους αποτελούν τον κύριο παράγοντα του καλπασμού τής τιμής τού πετρελαίου, των πρώτων υλών και των βασικών τροφίμων (στάρι, ρύζι, καλαμπόκι) στα χρηματιστήρια εμπορευμάτων. Αυτές βρίσκονται πίσω από όλες τις κερδοσκοπικές επιθέσεις σε νομίσματα χωρών, διακινώντας δισεκατομμύρια δολάρια σε δευτερόλεπτα.
Χρησιμοποιούνται εξαιρετικά σύνθετα χρηματοπιστωτικά προϊόντα και αξιοποιώντας την πλήρη ελευθερία κίνησης κεφαλαίων που έχει φέρει η παγκοσμιοποίηση, οι κερδοσκοπικές αυτές εταιρίες κατορθώνουν να εμφανίζονται ως κάτοχοι τίτλων συμβολαίων αξίας ασύγκριτα μεγαλύτερης από τα κεφάλαια που οι ίδιες διαθέτουν. Όλη η υπόλοιπη «περιουσία» τους, το εμφανιζόμενο ενεργητικό τους, το... χρωστάνε!
Ο κοινός νους δεν μπορεί να χωράει το πόσο «αεριτζήδες» είναι αυτοί οι κολοσσοί που γίνονται διεθνώς αντικείμενο σεβασμού και θαυμασμού.
Μία από αυτές τις «επενδυτικές» τράπεζες που χρεοκόπησε αυτή την εβδομάδα, η τρίτη σε μέγεθος στις Η.Π.Α., η Λίμαν Μπράδερς, κάλυπτε με τα ίδια κεφάλαια μόλις το... 5% του εμφανιζόμενου ως ενεργητικού της, το υπόλοιπο 95% το χρωστούσε, το είχε αποκτήσει με δάνεια!
Στη φυλακή από καιρό έπρεπε να βρίσκονται, δηλαδή, οι ιδιοκτήτες της, όχι να θεωρούνται κι από πάνω ως η αφρόκρεμα του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος...
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΘΕΑΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ
Από πέρυσι το καλοκαίρι άρχισε να φαίνεται ότι έρχονταν δύσκολες στιγμές για τη χρηματοοικονομική φούσκα.
Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο παρουσιάστηκαν φαινόμενα κατάρρευσης χρηματιστηριακών εταιριών που ανήκουν σε μεγάλες τράπεζες. Τον Αύγουστο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (Ε.Κ.Τ.) έριξε στην αγορά 95 δισεκατομμύρια ευρώ για να αυξήσει τη ρευστότητα των τραπεζών σε χρήμα - τους έδωσε, δηλαδή, δάνεια με χαμηλό επιτόκιο σε μια στιγμή που οι τράπεζες δυσκολεύονταν να δανείσουν η μία στην άλλη. Άλλα 24 δισεκατομμύρια δολάρια έριξε η αμερικανική κεντρική τράπεζα (FED).
Τον Οκτώβριο του 2007 κινδύνευσε η αμερικανική Σίτιμπανκ. Την έσωσε το... Εμιράτο του Αμπού Ντάμπι (!), το οποίο αγόρασε το 4,9% των μετοχών της και της έδωσε 7,5 δισεκατομμύρια δολάρια.
Στις 17 Φεβρουαρίου 2008 καταρρέει η πέμπτη σε μέγεθος στεγαστική τράπεζα της Βρετανίας, η Νόρδερν Ροκ. Κανείς, φυσικά, δεν θέλει να την εξαγοράσει, σπεύδει όμως η βρετανική κυβέρνηση και την κρατικοποιεί! Στην πραγματικότητα, δηλαδή, κρατικοποιεί τα χρέη της, τα οποία θα πληρωθούν με χρήματα των Βρετανών φορολογουμένων.
Στις 16 Μαρτίου καταρρέει η πέμπτη σε μέγεθος «επενδυτική» τράπεζα των Η.Π.Α., ονόματι Μπέαρ Στερνς. Η κεντρική αμερικανική τράπεζα, η FED, για πρώτη φορά στην ιστορία της δίνει 30 δισεκατομμύρια δολάρια, προκειμένου να δεχτεί να την αγοράσει η αμερικανική τράπεζα JP Μόργκαν Τσέις.
Στις 7 Σεπτεμβρίου, προ δύο εβδομάδων, καταρρέουν οι δύο μεγαλύτερες αμερικανικές εταιρίες που ασχολούνται με την τιτλοποίηση των στεγαστικών δανείων - μια... διεστραμμένη ιστορία, καθώς αυτοί οι απατεώνες έχουν μετατρέψει τους τίτλους των δανείων σε χρηματιστικό προϊόν, που το πουλάει η μία τράπεζα στην άλλη βγάζοντας κέρδος. Οι εταιρίες αυτές με τα ανθρώπινα ονόματα, Φάνι Μάι και Φρέντι Μακ, εμφανίζονται ως κάτοχοι ή εγγυητές τίτλων δανείων που ανέρχονται στο ασύλληπτο ύψος των... 5,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων!
Είναι προφανές ότι αν χρεοκοπήσει μια εταιρία τέτοιου μεγέθους (πόσω μάλλον και οι δύο μαζί), οι ζημιές στην πραγματική οικονομία θα είναι ανυπολόγιστες. Θέλοντας και μη, λοιπόν, η κυβέρνηση Μπους σπεύδει να τις κρατικοποιήσει κι αυτές, ξοδεύοντας περίπου 200 δισεκατομμύρια δολάρια από τα χρήματα των φορολογούμενων Αμερικανών!
Το αίσχος είναι ότι αποκαλύπτεται πως από αυτό το αστρονομικού ύψους υποτιθέμενο «ενεργητικό» των 5,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, οι δύο εταιρίες καλύπτουν με τα δικά τους κεφάλαια το... 1,5% και το υπόλοιπο 98,5% το χρωστάνε σε δάνεια!!!
ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ ΤΑ ΤΡΩΝΕ ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ
Δεν περνάει μια βδομάδα και στις 15 Σεπτεμβρίου σκάει διπλό κανόνι: Καταρρέουν ταυτόχρονα η πρώτη επενδυτική τράπεζα της Αμερικής, η περιβόητη Μέριλ Λιντς, και η τρίτη, η Λίμαν Μπράδερς.
Η αμερικανική κυβέρνηση αφήνει τη Λίμαν Μπράδερς να χρεοκοπήσει κυριολεκτικά και οργανώνει τη σωτηρία τής Μέριλ Λιντς, πειθαναγκάζοντας την Μπανκ οφ Αμέρικα να την εξαγοράσει έναντι 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Δύο 24ωρα αργότερα, έρχονται στα πρόθυρα της κατάρρευσης και οι δύο επενδυτικές τράπεζες που απομένουν από τις πέντε μεγαλύτερες, η Μόργκαν Στάνλεϊ και η Γκόλντμαν Ζαξ. Στη διάρκεια της χρηματιστηριακής συνεδρίασης της Τετάρτης, η μετοχή τής πρώτης πέφτει μέχρι και... 44% και της δεύτερης μέχρι 26,5%! Οι μεγαλύτερες πτώσεις της μετοχής τους σε μία μέρα καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας τους.
Δεν προλαβαίνει να συνέλθει η αμερικανική κυβέρνηση. Την ίδια μέρα καταρρέει και η μεγαλύτερη ασφαλιστική εταιρία τού πλανήτη, η AIG, αμερικανική φυσικά. Πρόκειται για έναν κολοσσό, με πολυσχιδή παγκόσμια παρουσία - η εταιρία αυτή είναι ιδιοκτήτης ακόμη και της θρυλικής Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, της πιο δημοφιλούς ομάδας στον κόσμο.
Εν ριπή οφθαλμού η κυβέρνηση Μπους την κρατικοποιεί και την AIG, ξοδεύοντας ακόμη 85 δισεκατομμύρια δολάρια από τα χρήματα των Αμερικανών φορολογουμένων.
Αγανακτισμένη ήταν η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» στο πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της, την Τρίτη, σχολιάζοντας τις εξελίξεις και γράφοντας, μεταξύ άλλων: «Τέτοιες θλιβερές προοπτικές κλονίζουν την εμπιστοσύνη στις χρηματοπιστωτικές αγορές και αυξάνουν τις αμφιβολίες για την αυτορρύθμισή τους. Βρισκόμαστε κοντά στο να υποθέσουμε ότι θα αναπτυχθεί μια άρνηση της αγοράς», υπογραμμίζει και τονίζει με έμφαση: «Όταν θα βρεθεί η δύναμη να αφεθεί καμιά φορά επιτέλους να χρεοκοπήσει μια τράπεζα, οι πολιτικοί πρέπει να είναι σίγουροι ότι θα εισπράξουν το χειροκρότημα των εκλογέων. Γιατί κανένας Αμερικανός, Βρετανός ή Γερμανός δεν καταλαβαίνει γιατί πρέπει αυτός να εγγυάται με τα χρήματα της φορολογίας του για τις ζημιές χρηματοπιστωτικών οίκων, που έχουν οδηγηθεί στην καταστροφή από άπληστους για κέρδη και υψηλά αμειβόμενους τραπεζίτες».
Πραγματικά, για μία ακόμη φορά παριστάμεθα μάρτυρες της γνωστής ιστορίας. Το κράτος παίρνει τα λεφτά των πολλών και των φτωχών και τα δίνει στους λίγους πλούσιους!
ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΒΑΖΟΥΝ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ
Η αλήθεια είναι ότι οι Αμερικανοί, αξιοποιώντας την εξάπλωση αυτών των παρασιτικών εταιριών τους σε όλο τον κόσμο και επομένως τη διάχυση στις οικονομίες όλων των χωρών των συνεπειών από ενδεχόμενη κατάρρευση και χρεοκοπία αυτών των επιχειρήσεων, κατορθώνουν να βάζουν όλες τις μεγάλες χώρες να πληρώσουν κι αυτές τους απατεώνες Αμερικανούς τραπεζίτες.
Εμβρόντητος έμεινε ο ανενημέρωτος αναγνώστης, όταν έμαθε ότι οι εταιρίες στεγαστικών δανείων, Φάνι Μάι και Φρέντι Μακ, είχαν κατορθώσει να πουλήσουν στην κεντρική τράπεζα της Κίνας τίτλους δανείων ύψους... 380 δισεκατομμυρίων δολαρίων! 380 δισ. σε «τίτλους - σκουπίδια»! Είναι απίστευτο και δείχνει πώς το όνειρο των Κινέζων να αγοράσουν σιγά - σιγά την Αμερική χρησιμοποιείται από τους Αμερικανούς για να αρπάζουν με μια κίνηση ασύλληπτα ποσά, για τα οποία εκατομμύρια Κινέζοι έχουν δουλέψει σαν σκλάβοι με ένα δολάριο την ημέρα σε φάμπρικες επί χρόνια για να τα βγάλουν.
Τώρα ετοιμάζονται να τους φορτώσουν και τη Μόργκαν ΣτάνλεΪ, που, όπως είπαμε, βρίσκεται ένα βήμα από τη χρεοκοπία. Βρίσκονται σε εξέλιξη διαπραγματεύσεις για να πουληθεί το 49% της αμερικανικής τράπεζας στην κρατική επενδυτική εταιρία της Κίνας.
Στο μεταξύ, την Παρασκευή, τα «λαμόγια» όλων των χρηματιστηρίων του κόσμου έκαναν... πάρτι εις υγείαν των κορόιδων με εκρηκτική, πρωτοφανή άνοδο των δεικτών, καθώς τώρα θα «ξεκοκαλίσουν» το μισό τρισεκατομμύριο δολάρια δημόσιου χρήματος (που σύντομα θα ξεπεράσει το ένα τρισ.) που έδωσαν οι κυβερνήσεις των Η.Π.Α., της Ευρώπης, της Κίνας και της Ιαπωνίας για να «σώσουν» τους κερδοσκόπους.
