Κων/νου Ι. Παπακωνσταντίνου
Το μένος και η κακία των απογόνων του Αττίλα εις βάρος των Ελλήνων, πάντα βρίσκει τρόπους και πλήττει τον Ελληνισμό. Το πογκρόμ, που έγινε στις 6-7 Σεπτεμβρίου 1955 στην Κωνσταντινούπολη, και σε βάρος της Ελληνικής Κοινότητας, αποτελεί μια αδιάψευστη απόδειξη πως ανέκαθεν η βαρβαρότητα και η εγκληματικότητα των Τούρκων, στόχευε στον αφανισμό του ελληνικού στοιχείου.
Όσοι νομίζουν ή βαυκαλίζονται με την ιδέα πως ο τουρκικός επεκτατισμός και με το κύτταρο της απάνθρωπης συμπεριφορά τους θα αλλάξει, είναι γελασμένοι. Το γνωρίζουν αυτό οι ελεύθεροι λαοί και για αυτό αντιδρούν, για την ένταξη των Τούρκων, στην Ευρωπαϊκή οικογένεια. Άσχετα αν οι δικοί μας κοντόφθαλμοι το αγνοούν. Η γεωγραφική θέση της Τουρκίας, η διανόησή τους ο πολιτισμός και η κουλτούρας του, είναι γεννήματα καθαρά Ασιατικά, βάρβαρα και απάνθρωπα.
Σαν τούτες τις μέρες λοιπόν, όχι και πολύ παλιά εδώ και 50 χρόνια περίπου, μεθοδικά, προμελετημένα και εγκληματικά, οργάνωσαν το πογκρόμ στην Κωνσταντινούπολη. Την επιχείρηση την είχαν ονομάσει «Νύχτα των Κρυστάλλων». Οι οργανωτές του πογκρόμ, για να ξεσηκώσουν το λαό και να φανατίσουν τους δράστες, επικαλέστηκαν το Κυπριακό, καθώς και τη δήθεν αποστροφή των Ελλήνων κατά των Μουσουλμάνων. Ενώ βέβαιο είναι, πως οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης διαβιούσαν ειρηνικά με τους Τούρκους και ουδέποτε προκάλεσαν προβλήματα. Εδώ έγινε, όπως και με τον Αισώπειο μύθο, με το λύκο και το αρνί. Ο απηνής αυτός διωγμός ήταν επιμελώς προσχεδιασμένος. Κάθε ομάδα κρούσης με τον αρχηγό της και βάσει μιας ενημερωτικής λίστας, επισήμαναν τα ελληνικά σπίτια και καταστήματα και τα διαχώριζαν από τα μουσουλμανικά. Με ακρίβεια λοιπόν εντοπίζονταν οι στόχοι, που σε μια νύχτα θα δέχονταν τη λυσσαλέα επίθεση των στρατευμένων και φανατισμένων ορδών.
Διαρκώς έδιναν οδηγίες ο ένας στον άλλον. Αυτό είναι ελληνικό, εκείνο αρμένικο, ετούτο μουσουλμανικό, μην το πειράξετε.
Έπρεπε σε μια νύχτα, να ολοκληρωθεί η καταστροφή. Με μπροσούρα αυτές τις λίστες, ισοπέδωσαν όχι μόνον κεντρικές ιδιοκτησίες των Ελλήνων αλλά και εκείνες, που βρίσκονταν απομακρυσμένες. Στα καταστήματα έπεφταν σαν μαινόμενοι ταύροι και θρυμμάτιζαν με πέτρες και σίδερα στις βιτρίνες. Με αλυσοπρίονα και οξυγονοκολλήσεις, διερρύγνυαν τα προστατευτικά κιγκλιδώματα. Και ο μόχθος, ο πόνος και το αίμα των Ελλήνων παραδινόταν στο έλεος των μισητών του Έθνους μας. Σύντομα οι δρόμοι της Κωνσταντινουπόλεως γέμισαν από χρηστικά αντικείμενα, των κατεστραμμένων μαγαζιών. Οι επιθέσεις στα σπίτια προκάλεσαν φόβο και πανικό στο κατατρεγμένο Ελληνικό στοιχείο. Φανταστείτε να ζείτε εν ηρεμία και για μια στιγμή, ορδές και τραμπούκοι να σπάνε πόρτες και παράθυρα, με τσεκούρια και σιδερολοστούς. Και νύχτα να πετιέται το νοικοκυριό σας στο δρόμο, να λεηλατείται. Να προπηλακίζεστε. Μου τα διηγήθηκε, έπειτα από χρόνια και με δάκρυα στα μάτια, θύμα του πογκρόμ. Είναι απίστευτη η μισαλλοδοξία και η κακουργία αυτών των ανθρώπων.
Η Αστυνομία, φυσικά απούσα, σε όλο το νυχτερινό όλεθρο. Μυημένη κι αυτή στο δολοφονικό σχέδιο. Έκανε την εμφάνισή της - την επόμενη μέρα, μετά το κακό, υποσχόμενη αποκάλυψη των ενόχων και υπομειδιώσα για τα κατορθώματα των συμπολιτών της. Σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις, υποβοήθησε αναίσχυντα τους κακούργους.
Η κτηνωδία τους όμως δεν σταμάτησε εδώ. Έφτασαν μέχρι και τη σύληση τάφων στα Ελληνορθόδοξα Κοιμητήρια. Κομμάτιασαν τις ταφόπλακες, άνοιξαν τάφους και διεσκόρπισαν σκελετούς.
Η καταστροφή ήταν μεγάλη και το πλήγμα των αθώων και φιλήσυχων Ελλήνων φοβερό. Σε μια νύχτα 4.214 διαμερίσματα, 1.004 καταστήματα, 72 Εκκλησίες, μια συναγωγή, δύο μοναστήρια, 26 σχολεία και πλήθος άλλων εγκαταστάσεων, όπως εργοστάσια, ξενοδοχεία, μπαρ κ.ά. καταστράφηκαν ανεπανόρθωτα. Αποτέλεσμα τούτων υπήρξε και η ραγδαία συρρίκνωση του Ελληνισμού της Πόλης. Μετά το κακό πολλοί εγκατέλειψαν τα πάντα και επέστρεψαν στην Ελλάδα. Φοβούμενοι για τη ζωή τους. Εκείνη τη βραδιά έγιναν 500 τραυματισμοί, αλλά και περίπου 15 δολοφονίες. Παρότι οι αρχηγοί των ομάδων συνέστηναν συνεχώς στους καταστροφείς να μην προβούν σε τραυματισμούς και δολοφονίες. Αρκετά ήσαν επιβαρημένοι με τις γενοκτονίες των Ποντίων και των Αρμενίων.
Η κτηνωδία τους όμως, δεν σταμάτησε εδώ. Τα στίφη των αγρίων βίασαν περίπου 60 γυναίκες. Είναι οι βεβαιωμένοι βιασμοί. Δεν υπολογίζονται σε αυτούς, εκείνοι που υπέστησαν γυναίκες και που δίστασαν να τους δηλώσουν για ευνόητους λόγους.
Έτσι έγινε το πογκρόμ, το Σεπτέμβριο του 1955 στην Πόλη. Με λεηλασίες, σφαγές, βιασμούς και εξανδραποδισμούς. Σε μια βραδιά ή έστω και μικρή παρουσία του Ελληνισμού στην Πόλη έσβησε.
Και για όλα αυτά τα γεγονότα, που έγιναν απρόκλητα, οι πολιτισμένοι του κόσμου, έμειναν απλοί θεατές. Ετήρησαν αιδήμονα σιγή. Καμία αντίδραση. Καμία συμπαράσταση. Ακόμη και οι δικοί μας υπεύθυνοι, που με ελαφριά καρδία ασκούν την εξωτερική πολιτική, τι έκαναν; Προσπάθησαν να ηρεμήσουν την επεκτατική διάθεση των Τούρκων, με τσιφτετέλια και κουμπάρους. Το αδηφάγο όμως θηρίο, δεν ηρεμεί.
Γι’ αυτό ιδιαίτερα οι νέες μας γενιές, πρέπει να μαθαίνουν τα ιστορικά τούτα γεγονότα, ολοκάθαρα και όχι συγκεχυμένα. Αυτή η συγκάλυψη και η αμφισβήτηση κυρίως για τα Εθνικά μας θέματα, που επιχειρείται τελευταία, από τους όψιμους «Εκσυγχρονιστές» τους αμφισβητίες και τους διαστρεβλωτές. Μόνο να μας βλάψει μπορεί...
