Θεαματική στροφή προς τις πιο ακραίες συντηρητικές θέσεις και την ακροδεξιά σηματοδότησε η επιλογή από τον Ρεπουμπλικανό υποψήφιο πρόεδρο των ΗΠΑ Τζον ΜακΚέιν, της Σάρας Πέιλιν ως υποψήφιας αντιπροέδρου. Αυτό αποτυπώθηκε με πολύ έντονο τρόπο στο συνέδριο - πανηγύρι του κόμματος που αποκλειστικό στόχο είχε την τυπική αποδοχή του χρίσματος εκ μέρους του ΜακΚέιν και αποτυπώθηκε στις αναλύσεις του διεθνούς και πρωτίστως του ευρωπαϊκού Τύπου «Η Σάρα Πέιλιν κάνει πιο δεξιά την υποψηφιότητα ΜακΚέιν» ήταν π.χ. ο κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της γαλλικής «Mont» προχθές. «Το Ρεπουμπλικανό Κόμμα δείχνει το πιο ριζοσπαστικό πρόσωπό του», ανέφερε στους τίτλους της και η ισπανική «Ελ Παΐς».
Μέχρι και οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» επισημαίνουν ότι το πρόγραμμα του ΜακΚέιν αποτελεί «την πιο συντηρητική πλατφόρμα που υπήρξε ποτέ στην ιστορία του κόμματος». Με έκδηλη δυσφορία αποκαλύπτουν επίσης ότι ο ΜακΚέιν περιβάλλεται σήμερα από ανθρώπους του Καρλ Ρόουβ, του σατανικού ακροδεξιού επιτελάρχη του Τζορτζ Μπους, τον οποίον Ρόουβ ο ΜακΚέιν κατήγγειλε μέχρι πέρυσι για τις ανήθικες, γκανγκστερικές πολιτικές μεθόδους που χρησιμοποιεί. Πρόκειται για τον άνθρωπο που μόνο η κινητοποίηση όλων των μηχανισμών της Ουάσιγκτον γλίτωσε από τη φυλακή, καθώς ο Ρόουβ δεν δίστασε να αποκαλύψει στον Τύπο ότι η σύζυγος ενός διπλωμάτη ήταν μυστική πράκτορας της CIA επειδή ήθελε να τιμωρήσει τον πρέσβη σύζυγό της, ο οποίος αρνήθηκε να γράψει ψεύτικη επίθεση ότι δήθεν ο Σαντάμ Χουσεΐν αγόραζε ουράνιο από το Νίγηρα!
«Φέρτε πίσω τον πραγματικό ΜακΚέιν!» αναφωνούσε στο εξώφυλλό του την περασμένη εβδομάδα και το βρετανικό συντηρητικό περιοδικό «Εκόνομιστ», απογοητευμένο από την ακροδεξιά διολίσθηση του Ρεπουμπλικανού υποψηφίου που είχε αυτοπροβληθεί ως φορέας ρήξης με την ακραία πολιτική της κυβέρνησης Μπους.
Η ΦΑΣΙΖΟΥΣΑ ΔΗΜΑΓΩΓΙΑ ΤΗΣ ΣΑΡΑΣ ΠΕΪΛΙΝ
Ο Τζον ΜακΚέιν δεν ήταν ό,τι πιο αντιδραστικό έχει να παρουσιάσει το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Η απροσδόκητη επικράτησή του μεταξύ των ανθυποψηφίων του για το χρίσμα του υποψήφιου προέδρου οφείλεται ακριβώς στο ότι είχε έναν λόγο που του επέτρεπε να έρχεται σε επαφή και με το αίσθημα αλλαγής που είναι ισχυρό στην αμερικανική κοινωνία. Φυσικά, ακριβώς αυτό το κάπως μετριοπαθέστερο συντηρητικό προφίλ δεν ενθουσίαζε καθόλου την ακροδεξιά πτέρυγα των Ρεπουμπλικανών και της εκλογικής βάσης τους.
Η επιλογή της Σάρας Πέιλιν ως υποψήφιας αντιπροέδρου ήρθε να καλύψει αυτό το κενό. Η κυβερνήτης της Αλάσκας εκπροσωπεί τα πιο καθυστερημένα, θρησκόληπτα και πολιτικά ακροδεξιά στρώματα της αμερικανικής κοινωνίας, υποστηρίζοντας ταυτόχρονα την απόλυτη ασυδοσία των μεγάλων επιχειρήσεων. Αποτελεί την τέλεια εκπρόσωπο του επαρχιωτισμού των περιοχών της Αμερικής που δεν έχουν καμία επαφή με τον κόσμο πέρα από το χωριό τους.
Η Σάρα Πέιλιν είναι π.χ. υπέρ της ελεύθερης δράσης των πετραλαϊκών εταιριών στην Αλάσκα και καταγγέλλει το «φιλελεύθερο κατεστημένο της Ουάσιγκτον» που έχει επιβάλει σοβαρούς περιορισμούς στην άντληση πετρελαίου εκεί, καθώς οι καιρικές συνθήκες του αρκτικού κλίματος έχουν καταστρεπτικές και εξαιρετικά μακροχρόνιες συνέπειες ακόμη και στην παραμικρή διαρροή πετρελαίου.
Ακόμη και η γυναίκα του ΜακΚέιν αισθάνθηκε φρίκη και υποχρεώθηκε να εκφράσει με δημόσιες δηλώσεις την αντίθεσή της όταν άκουσε τη Σάρα Πέιλιν να λέει ότι είναι κατά των αμβλώσεων ακόμη και σε περιπτώσεις βιασμού ή αιμομιξίας, ακόμη και όταν κινδυνεύει η ζωή της μητέρας!
Μόλις ο ΜακΚέιν την επέλεξε ως υποψήφια, πήγε προς στιγμή να δημιουργηθεί η εντύπωση πως η επιλογή της αποσκοπούσε το να συσπειρώσει τις γυναίκες που ψηφίζουν Δημοκρατικούς και ήταν οπαδοί της Χίλαρι Κλίντον και ήταν θυμωμένες που η Χίλαρι όχι μόνο δεν κέρδισε το χρίσμα για την προεδρία, αλλά ο Μπάρακ Ομπάμα δεν την έχρισε ούτε καν υποψήφια αντιπρόεδρο.
Μόλις όμως η Σάρα Πέιλιν άνοιξε το στόμα της, αυτή η εντύπωση διαλύθηκε ακαριαία.
Οι γυναίκες που υποστηρίζουν τη Χίλαρι είναι κατεξοχήν καλλιεργημένες, υψηλού μορφωτικού και πολιτιστικού επιπέδου, φεμινίστριες, προοδευτικές στα κοινωνικά τουλάχιστον ζητήματα. Είναι γυναίκες πρωτίστως των μεγαλουπόλεων και των πόλεων των ΗΠΑ, με ισχυρότερη βάση στην πολιτιστικά προηγμένη για την Αμερική Ανατολική Ακτή.
Αυτές οι γυναίκες αισθάνονται απέχθεια και αποτροπιασμό για μια καθυστερημένη και αντιδραστική υποψήφιο σαν την Σάρα Πέιλιν. Είναι βέβαιο πως η απήχηση της Πέιλιν στις οπαδούς της Κλίντον είναι σχεδόν μηδενική.
ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΔΥΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΤΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ
Η Πέιλιν όμως είναι μια δυναμική, χαρισματική γυναίκα, σε αντίθεση με τον άχρωμο, σκιερό ΜακΚέιν. Η επιλογή της κινητοποίησε την ακροδεξιά πτέρυγα των Ρεπουμπλικανών και την ενισχύει αποφασιστικά στον εσωτερικό συσχετισμό δυνάμεων, στρέφοντας ολόκληρο το κόμμα σε ακροδεξιά κατεύθυνση και καταπνίγοντας εν τη γενέσει της την προσπάθεια να μετατοπισθούν οι Ρεπουμπλικανοί σε μετριοπαθέστερες δεξιές θέσεις. Βλέποντας στις δημοσκοπήσεις πως ο ΜακΚέιν οδηγείται σε ήττα, αποφάσισαν την αλλαγή πλεύσης προς ακραία συντηρητική κατεύθυνση. Δεν είναι υπερβολή να λεχθεί πως στους δύο μήνες που απομένουν ως τις εκλογές δεν θα είναι ο ΜακΚέιν, αλλά η Πέιλιν αυτή που θα δίνει τον τόνο στην προεκλογική εκστρατεία των Ρεπουμπλικανών.
Οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές έχουν ιδιαίτερη σημασία αυτή την φορά, καθώς αποτυπώνουν την αναμέτρηση δύο στρατοπέδων που σε αυτή τη φάση εκφράζουν δύο διαφορετικές αντιλήψεις για τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει πως η υπεράσπιση των αμερικανικών συμφερόντων και η διαφύλαξη των κερδών για την πλανητική ηγεμονία της Ουάσιγκτον που έχει φέρει η εξουσία Μπους, δεν ξεπερνούν την πολιτική και των δύο στρατοπέδων.
ΟΙ ΠΙΟ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΙ ΚΥΚΛΟΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΟΥΣ
Στο πρώτο στρατόπεδο ανήκουν οι πιο επιθετικοί κύκλοι του αμερικανικού κατεστημένου, με επικεφαλής τις επιχειρήσεις της πολεμικής βιομηχανίας και του πετρελαίου, οι οποίοι έχουν συσσωρεύσει αμύθητα πλούτη την οκταετία του Μπους. Από τη μια οι χρυσοφόροι πόλεμοι στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και οι υπόλοιποι εξοπλισμοί έχουν μεταφέρει πάνω από ένα τρισεκατομμύριο (!) δολάρια προς τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή από τις τσέπες των φορολογουμένων, στα ταμεία των εταιριών του στρατιωτιοβιομηχανικού συμπλέγματος. Από την άλλη, ο Μπους παρέλαβε το πετρέλαιο στα 25 δολάρια το βαρέλι και το έφτασε μέχρι και 150!
Το στρατόπεδο αυτό, με κύριο πολιτικό εκπρόσωπο τον πραγματικό κυβερνήτη των ΗΠΑ αυτή την οκταετία, επιθυμεί φυσικά την πάση θυσία παραμονή του στην εξουσία μέσω της εκλογής του Τζον ΜακΚέιν. Έχοντας δηλαδή ήδη πλαισιώσει την γηραιό υποψήφιο με τον μηχανισμό του Καρλ Ρόουβ και επιλέγοντας ως αντιπρόεδρο την ομοϊδεάτη τους, Σάρα Πέιλιν, οι νεοσυντηρητικοί είναι βέβαιοι για τη συνέχιση του ηγεμονικού ρόλου του, αν κερδίσει τις εκλογές ο ΜακΚέιν.
Αυτό το στρατόπεδο, βλέποντας ότι χάνει το παιχνίδι υπό ομαλές συνθήκες, προσπαθεί να προκαλέσει κάποια διεθνή κρίση, εκτιμώντας ότι η ανησυχία που θα προκληθεί σε μια τέτοια περίπτωση ενισχύει τις πιθανότητες μετακίνησης του αμερικανικού εκλογικού σώματος υπέρ του ΜακΚέιν.
Αυτός είναι ο λόγος όπου η Ουάσιγκτον ώθησε το ανδρείκελό του, τον πρόεδρο της Γεωργίας Μιχαήλ Σαακασβίλι, να επιτεθεί εναντίον των Ρώσων στη Νότια Οσετία - αν και η συντηρητική και ακαριαία στρατιωτική απάντηση των Ρώσων δεν επέτρεψε την υλοποίηση του σχεδίου των ΗΠΑ, όπως το είχαν καταστρώσει ο Ντικ Τσέινι και οι περί αυτόν. Αυτός είναι ο λόγος και της περιοδείας του Ντικ Τσέινι αυτήν την εβδομάδα στον Καύκασο και την Ουκρανία, όπου εξερεύνησε τις δυνατότητες πρόκληση κρίσης με αντιρωσικό χαρακτήρα και διεθνείς επιπτώσεις, σε κάποια από αυτές τις χώρες.
Ο ΟΜΠΑΜΑ ΦΟΡΕΑΣ ΜΙΑΣ «ΔΕΣΜΕΥΜΕΝΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ»
Το αντίπαλο στρατόπεδο του αμερικανικού κατεστημένου περιλαμβάνει όλες εκείνες τις επιχειρήσεις του «ειρηνικού... τομέα, τα συμφέροντα των οποίων είχαν βλαφθεί σοβαρά από το αντιαμερικανικό κόσμο και σχεδόν σε όλον τον πλανήτη η πολεμοκάπηλη πολιτική του Μπους.
Οι κύκλοι αυτοί είναι πλειοψηφικοί σήμερα και προωθούν την υποψηφιότητα του Μπάρακ Ομπάμα. Έχουν ενισχυθεί τόσο, ώστε έχουν κατορθώσει το πρωτοφανές: ακόμα και η CIA να βγάζει εκθέσεις που να υπονομεύουν δημόσια την γραμμή του Μπους, όπως έγινε με την έκθεση που αποκάλυψε ότι το Ιράν απέχει πάρα πολύ από το σχέδιο που θα του έδινε τη δυνατότητα να παράγει πυρηνικά όπλα.
Φυσικά, αυτοί οι «αντιπολεμικοί» (ας τους χαρακτηρίσουμε έτσι μόνο χάριν συζητήσεως, όχι γιατί είναι πραγματικά τέτοιοι) κύκλοι του αμερικανικού κατεστημένου λαμβάνουν εκ των προτέρων όλα τα μέτρα για να εγκλωβίσουν τον Ομπάμα και να αποτρέψουν οποιαδήποτε τάση του είτε για κάποια φιλολαϊκά μέτρα στην οικονομία είτε για μια πιο διαφοροποιημένη εξωτερική πολιτική, αν εκλεγεί πρόεδρος.
Του επέβαλαν ως υποψήφιο αντιπρόεδρο τον Τζο Μπάιντεν, κατεξοχήν εκπρόσωπο της ακολουθούμενης επί δεκαετίες αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, πρόεδρο της επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας. Ταυτόχρονα, όλοι οι οικονομικοί σύμβουλοι του Ομπάμπα είναι ακραίοι νεοφιλελεύθεροι που δεν έχουν καμία σχέση με πολιτικές κοινωνικής ευαισθησίας που διατυπώνει στους λόγους του ο ίδιος ο Ομπάμα - πράγμα που προοιωνίζεται ότι καμία οικονομική ανακούφιση δεν πρόκειται να δουν τα ασθενέστερα λαϊκά στρώματα των ΗΠΑ από ενδεχόμενη εκλογή του μαύρου υποψηφίου.
Το γεγονός πάντως ότι απέτυχε η προσπάθεια του στρατοπέδου της πολεμικής βιομηχανίας και του πετρελαίου να επιβάλει τη δική του υποψήφια, τη Χίλαρι Κλίντον, στους Δημοκρατικούς, ώστε να έχει δικούς του υποψήφιους προέδρους και των δύο (!) κομμάτων, και των Ρεπουμπλικανών και των Δημοκρατικών, αποτελεί παρήγορο γεγονός. Ο ΜακΚέιν είναι σίγουρα πολύ χειρότερος από τον Ομπάμα, όσο και αν ο τελευταίος δεν είναι φορέας παρά μιας δεσμευμένης και ελεγχόμενης από το καταστημένο των ΗΠΑ αλλαγής.
