Της Μαρίνας Αποστολοπούλου
...Πήρε τη βαλίτσα του, τα σέα του, τα μέα του και το βλαστάρι του και είπε να πάει να δει την Εθνική να παίζει ποδόσφαιρο στην... ξενιτιά! Τι το ’θελε; Πού να φανταστεί ότι τρία χρόνια μετά θα γινόταν ο ίδιος... μπαλάκι στο πολιτικό παιχνίδι που εξυφαίνεται γύρω από τα ...δωράκια της Ζίμενς σε ελληνικά κόμματα;
...Και καλά, ο Λιάπης συμβαίνει να κρατάει παραστατικά, αποδείξεις ξενοδοχείων, αεροπλάνων, τρένων, ποδηλάτων και δεν συμμαζεύεται, και τώρα που παρουσιάστηκε ανάγκη είχε να δείξει και να πει: «ορίστε κύριοι μόνος μου τα πλήρωσα». Αν, ας πούμε, ήμουν εγώ ή κάποιος άλλος, που δεν κρατάει τέτοιου είδους παραστατικά, που δεν είναι τόσο τακτικός, τι θα έκανε; Πώς θα έπειθε ότι πλήρωσε αυτός για το ταξίδι και την παραμονή του και όχι κάποιος άλλος; Εδώ και που παρουσίασε τις αποδείξεις και τα παραστατικά, κάποιοι δεν τον πιστεύουν ή δεν θέλουν να τον πιστέψουν γιατί δεν τους συμφέρει. Φανταστείτε τώρα να μην τα παρουσίαζε και να χτυπιόταν ότι τα πλήρωσε μόνος του. Ποιος θα τον πίστευε; Κανένας. Ούτε ακόμη και αυτοί που θα έκαναν ότι τον πιστεύουν. Διότι εδώ είναι αυτό που λέμε: «καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα». Όταν αρχίζει μια διασπορά φημών, είναι πολύ δύσκολο να χαλιναγωγηθεί, αν δεν κάνει τον κύκλο της. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ζητήματα πολιτικά, για πρόσωπα πολιτικά και για διαπλοκές μεταξύ πολιτικών και οικονομικών παραγόντων. Οι «οσμές» συνεχίζουν να μένουν και να πλανώνται, για τον απλούστατο λόγο ότι - πέρα από την αλήθεια τους ή όχι - εξυπηρετούν συγκεκριμένες καταστάσεις. Εν προκειμένω δε εξυπηρετούν οι φήμες περί Λιάπη το ζητούμενο για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μια που έσκασε το θέμα Τσουκάτου και η δημόσια παραδοχή του ότι όντως πήρε λεφτά από τη Ζίμενς για λογαριασμό τού κόμματος, όπως ο ίδιος διατείνεται. Και να φανταστείτε ότι αυτός δεν έχει και αποδείξεις! Αυτός, λέει, επαφίεται στην καλή θέληση των μαρτύρων για να επιβεβαιώσουν την αλήθεια των λόγων του. Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι, δηλαδή. Και στην περίπτωσή του δεν μιλάμε ούτε για κάνα-δυο αεροπορικά εισιτήρια, ούτε για άλλα κάνα δυο ξενοδοχεία. Μιλάμε για του κόσμου το χρήμα. Ένα εκατομμύριο μάρκα.
Το ζητούμενο, λοιπόν, ήταν να γυρίσει το μπαλάκι από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ στην πλευρά της Ν.Δ., και βρέθηκε ο Λιάπης με «τα ταξίδια του Γκιούλιβερ» να κάνει την... εξυπηρέτηση. Τι το ’θελε να το παίξει «παράξενος ταξιδιώτης»;
Για την κυβέρνηση «το θέμα θεωρείται λήξαν», όπως είπε χθες και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι λήξαν. Ούτε για τα μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας της Ν.Δ. - ή κάποια από αυτά - που μουρμουρίζουν πίσω από τα δόντια τους ή και έξω από αυτά, ούτε βεβαίως για το ΠΑΣΟΚ που επιμένει να τροφοδοτεί το θέμα για ευνόητους λόγους αποπροσανατολισμού. «Να ασχολούνται με των αλλονών, να μην ασχολούνται με τα δικά μας» ένα πράμα.
Τώρα βέβαια το σύστημα «ο παράξενος ταξιδιώτης» δεν φαίνεται να αποδίδει ιδιαίτερα, όπως δείχνει και μια ακόμη, η πιο πρόσφατη σφυγμομέτρηση. Διότι το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να πλήττεται και σ’ αυτή τη δημοσκόπηση, πολύ περισσότερο από το σκάνδαλο της Ζίμενς, ενώ αντίθετα η Ν.Δ. υποφέρει από την... ακρίβεια. Τα δε μικρά κόμματα πεεέφτουν! Προβάδισμα της Ν.Δ. λοιπόν κατά 3,5% έναντι του ΠΑΣΟΚ και μεγάλη υποχώρηση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ κατέγραψε η τελευταία πανελλαδική δημοσκόπηση. Ενώ «κλασικά» ο Κ. Καραμανλής εξακολουθεί να υπερέχει στο ερώτημα της καταλληλότητας πρωθυπουργού. Η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ κατά 5,2 ποσοστιαίες μονάδες είναι, πάντως, η «είδηση» αυτής της δημοσκόπησης. Το ποσοστό του στο 12,6% τώρα, και σημαντική πτώση της δημοφιλίας του Α. Τσίπρα. Διότι, όταν τελειώνουν οι ενθουσιασμοί, οι χαρές και οι πανηγύρεις, αρχίζουν να φαίνονται οι πραγματικές διαστάσεις προσώπων και καταστάσεων. Αναμενόμενο. Και θα έχει και συνέχεια.
Όπως και να ’χει, με ή χωρίς «παράξενο ταξιδιώτη», το γεγονός είναι ότι η υπόθεση της Ζίμενς πληγώνει για μια ακόμη φορά την αξιοπιστία της πολιτικής ζωής του τόπου και των πολιτικών και απαξιώνει, για μια ακόμη φορά, την έννοια της πολιτικής και του πολιτικού. Και φυσικά... ενδυναμώνει την έννοια των πάσης φύσεως σκοπιμοτήτων που διαφεντεύουν πολιτικές συμπεριφορές, επιλογές και αντιδράσεις.
