Τι το ΄θελαν το γεύμα τώρα; Ας τα λέγανε τηλεφωνικώς. Οπότε αν - λέμε «αν» γιατί δεν είναι και σίγουρο - δεν είχε βάλει κανείς κοριό, στο τηλέφωνο δεν θα ΄παιρνε και τέτοια διάσταση το πράμα. Βέβαια, δεν πήγαν και να καταχωνιαστούν. Σε κεντρικό - κεντρικότατο στέκι και στο φως της μέρας πήγαινε να φάνε και να τα πούνε ο Σουφλιάς και η Ντόρα. Πως λέμε «κρύψου και φώναξε», αυτό. Γιατί όταν, όλα γίνονται στο φως απενοχοποιούνται. Αλλά, στο πλαίσιο μιας ιδιωτικής κουβέντας μπορούν να ειπωθούν είτε στο φως είτε στο σκοτάδι ακριβώς τα ίδια πράγματα και μάλιστα με την «ασπίδα» του φωτός να αποτελεί δικαιολογία. «Δεν κάναμε και τίποτα ένα σωρό κόσμος μας είδε, αν θέλουμε να πούμε τίποτε μυστικό ή αν η συνάντηση ήταν εκ του πονηρού θα την κάναμε αλλού» μπορεί να ισχυριστεί ο άλλος.
Η… ιστορία του Γιώργου Σουφλιά και της Ντόρας Μπακογιάννη δεν είναι βεβαίως καινούρια. Είναι παλιά και ιδιαίτερης σημασίας. Υπήρχε πάντοτε μία «συμπάθεια» θα μπορούσε να το πει κανείς, η οποία πήρε συγκεκριμένες διαστάσεις και χαρακτηριστικά, την εποχή που την προεδρία της Ν.Δ. κέρδισε ο Κώστας Καραμανλής και μετά από λίγο «αποχώρησε» - να το πούμε έτσι κομψά - ο Θεσσαλός πολιτικός από τη Νέα Δημοκρατία. Για να επανέλθει πανηγυρικά στο επόμενο της συνέδριο, κατόπιν πρόσκλησης Καραμανλή την οποία απεδέχθη (γιατί στο μεταξύ είχαν κατευναστεί τα πνεύματα και είχαν εκτιμηθεί διαφορετικά εκατέρωθεν οι καταστάσεις). Μάλιστα τότε όταν μπήκε ο Γ. Σουφλιάς στον χώρο του συνεδρίου σείστηκε ο τόπος και ουσιαστικά εκείνο το Συνέδριο έναν σκοπό είχε μόνο.
Την επανένταξη Σουφλιά στον φυσικό του χώρο. Τότε λοιπόν η μητσοτακική πτέρυγα γενικώς και η Ντόρα Μπακογιάννη ειδικώς, είχαν παίξει σημαίνοντα ρόλο στη διαδικασία επαναπροσέγγισης και γενικώς τον είχε στηρίξει και η καλή σχέση συνεχίστηκε έκτοτε όπως και οι επαφές και η διατύπωση κοινών απόψεων για ορισμένα θέματα. Στο πλαίσιο αυτό δεν είναι η πρώτη φορά που συντρώγουν ο Σουφλιάς με την Ντόρα. Το ΄χουν ξανακάνει και κανείς δεν ασχολήθηκε με αυτό. Τώρα όμως…
…. Τώρα όμως έχουν αλλάξει τα γράμματα. Μπορεί να μην έχουν αλλάξει ο Σουφλιάς με την Ντόρα, μπορεί να μην έχει αλλάξει το μενού της… συζήτησης αλλά έχουν αλλάξει οι συνθήκες. Από τη μια πλευρά να υπάρχει αυτή η υφέρπουσα διαδοχολογία, και από την άλλη να… σκάει η «κούραση του Καραμανλή» την οποία κουραστικά προβάλλουν όσοι τους εξυπηρετεί. Ε, σε ένα τέτοιο κλίμα, αποφάσισαν να πάνε για φαγητό ο Σουφλιάς και η Ντόρα. Το είχαν προγραμματίσει λέει από την προηγούμενη βδομάδα πριν… «κουραστεί ο Καραμανλής», αλλά αναβλήθηκε λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων Ντόρας και το κάνανε τώρα, μετά την… κούραση! Οπότε.
… Οπότε τι; Δεν περιμένουν ότι το γεύμα, έστω και δημόσιο, θα λάμβανε συγκεκριμένη σημειολογία και θα συνέβαλε στη δημιουργία και άλλων σεναρίων; Προφανώς το περίμεναν και προφανώς το γνώριζαν, γιατί είναι «παλιές καραβάνες» της πολιτικής και οι δύο. Και δεν αποκλείεται και ως ένα βαθμό να το διασκέδασαν που αποτέλεσαν τον πυρήνα νέας σεναριολογίας. Εκείνη, ως η «ισχυρότερη» εκ των δελφίνων για τη διαδοχή, εκείνος το ισχυρό χαρτί της κυβέρνησης και μια πολιτική προσωπικότητα που «παίζει» για διάφορες θέσεις, ακόμη και για την προεδρία της Ν.Δ. Κάποιοι βιάστηκαν να μιλήσουν για «παρουσία Σουφλιά στην κούρσα διαδοχής Καραμανλή». Μάλλον βιάστηκαν πολύ. Αναμφίβολα έχει στόχους και αναμφίβολα μπορεί να αποτελέσει, αν χρειαστεί, εγγυητή της ενότητας της Ν.Δ. Αλλά αυτό είναι μιας άλλης τάξεως ζήτημα, που θα μπορούσε να συνεκτιμηθεί ως εφαρμόσιμο στην περίπτωση μιας «μεταβατικής» περιόδου για τη Ν.Δ. σε περίπτωση που χάσει τις εκλογές και αφού οριστικοποιηθούν κάποια πράγματα. Αν και αυτόν τον ρόλο του «εγγυητή» και του «μεταβατικού» λέγεται ότι είχε κατά νουν να τον παίξει και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, καθότι έχει σημαντικότατα ερείσματα στην κομματική βάση. Και μην ξεχνάμε πάντα και τον Δ. Αβραμόπουλο και τον Α. Σαμαρά, ο οποίος μπορεί να αποτελέσει πόλο «καραμανλικής συσπείρωσης» ως αντίπαλος «αντιμητσοτακικό δέος».
Όλα αυτά όμως - από μία συζήτηση που εντέχνως τροφοδοτείται - ανήκουν στο απώτερο μέλλον. Το σίγουρο είναι ότι η συνάντηση Σουφλιά - Μπακογιάννη δεν ήταν ούτε τυχαία ούτε και … απονήρευτη ως προς τα σχόλια που θα προκαλούσε. Ηθελε να στείλει ένα «μήνυμα». Θολό, συγκεχυμένο, ευρύ και ερμηνευόμενο κατά το δοκούν. Αλλά πάντως «μήνυμα» προς ποικίλες κατευθύνσεις.
