Ε, καλά. Υπάρχει και αυτό που λέει: «γεννήθηκε κουρασμένος και ζει για να ξεκουράζεται», αλλά δεν νομίζω ότι πρόκειται στη συγκεκριμένη περίπτωση για τέτοιο... περιστατικό! Το πιθανότερο που συνέβη στην προκειμένη περίπτωση, μιας που ούτως ή άλλως λειτουργούμε με σενάρια - είναι το ακόλουθο:
Σηκώθηκε ένα πρωί ο Καραμανλής, μπορεί να ήταν και μεσημέρι δεν παίρνω όρκο, και τα ’χε πάρει στο κρανίο με όλα αυτά που συμβαίνουν. Αντί λοιπόν ν’ αρχίσει να τραγουδάει «θα τα βροντήξω όλα κάτω και θα φύγω», θα είπε κάνα «άι σιχτίρ, έτσι μου ’ρχεται να σηκωθώ να φύγω έτσι και δεν ξανακερδίσουμε τις εκλογές»! Πώς λέμε πάνω στα νεύρα μας; Ένα τέτοιο πράμα. Έλα όμως που δεν ήταν μόνος του. Ήταν κι άλλοι εκεί και το ακούσανε και μετά άρχισε το... «κουτσομπολέψτε μαζί μας». Θα είπε κανένας από δαύτους - τους αυτόπτες εννοώ - σε κανέναν άλλο μη αυτόπτη: «Ξέρεις τι είπε ο Καραμανλής; Έτσι και δεν ξαναβγεί θα σηκωθεί να φύγει». «Τι μου λες, σοβαρά;», του απάντησε ο άλλος. Βούτηξε το τηλέφωνο στο τάκα-τάκα και πήρε έναν τρίτο. «Ξέρεις τι μου ’λεγε ο τάδε; Ότι ο Καραμανλής είπε ότι άμα δεν κερδίσει τις εκλογές θα σηκωθεί να φύγει». Ε, πολύ θέλει; Κάποιος απ’ όλους αυτούς θα είχε κι ένα πάρε-δώσε με δημοσιογράφους ή και όλοι. «Έχω να σου πω καυτά νέα, ο Καραμανλής θα σηκωθεί να φύγει άμα δεν βγει», θα ενημέρωσε τον δαιμόνιο ρεπόρτερ, και... Και ιδού το θέμα! Να το διαβάζει ο Καραμανλής και να μαθαίνει άλλη φορά άμα του ’ρχεται να ξεσπάσει να κλείνεται μόνος του σε κανένα ηχομονωμένο δωμάτιο και να σιχτιρίζει με την ησυχία του.
Χαρά τώρα, ε; Χαρά! Κατ’ αρχήν οι «μνηστήρες» για τη θέση. Ντόρα, Αβραμόπουλος, μπορεί και Σαμαράς - υπάρχει σου λέει και «μεταβατικός» έτοιμος πρωθυπουργός ο Σουφλιάς - ανεξάρτητα αν το ’πε ή δεν το ’πε ο Καραμανλής. Χαρά κι ο Γιώργος. Ο Παπανδρέου ντε. Που καημό το ’χει πρωθυπουργός να γίνει. Κάθε μέρα το ζητάει. Όποιος δεν το ’χει καταλάβει... Έσπευσε να πει «όποιος είναι κουρασμένος να πάει σπίτι του»... να παίρνει και κάνας άλλος σειρά, θα συμπλήρωσε από μέσα του.
Μια χαρά έρχεται και δένει το... γλυκό. Η «διαδοχολογία» στη Νέα Δημοκρατία είναι μια ενότητα, η οποία έχει ανοίξει από την εποχή που ξεκίνησε το κόμμα να υστερεί έναντι του ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις. Και παρά το γεγονός ότι ο Καραμανλής υπερτερεί και μάλιστα με διαφορά έναντι του Παπανδρέου, η πιθανότητα να χάσει η Ν.Δ. στις εκλογές εγείρει τα σενάρια διαδοχής και τη συζήτηση περί μετα-καραμανλικής εποχής. Βεβαίως, κυκλοφορούν και άλλα σενάρια περί «πράσινης παρένθεσης» από εθνικές εκλογές σε εθνικές εκλογές, που θα γίνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα και με το νέο εκλογικό νόμο, λόγω της ευρύτερης συγκυρίας. Όπως όταν κέρδισε η Ν.Δ. τις εκλογές κυκλοφορούσαν από το ΠΑΣΟΚ τα σενάρια περί «γαλάζιας παρένθεσης», τα οποία δεν επαληθεύτηκαν. Εκτός πια κι αν μιλάμε για μια μεγάλη παρένθεση. Με δυο λόγια, τα σενάρια είναι ακριβώς αυτό: σενάρια. Και δεν επαληθεύονται καλά και ντε, παρά μόνο αν η ζωή αποφασίσει να τα ακολουθήσει.
Για να φτάσουμε όμως και στον πυρήνα της υπόθεσης. Αν το είπε ο Καραμανλής, όπως το είπε, μπορεί να το έκανε σε στιγμή αγανάκτησης. Μπορεί να το έκανε, επίσης, στο πλαίσιο μιας στρατηγικής συσπείρωσης, αφού είναι το ισχυρό χαρτί της Ν.Δ., το ξέρει ο ίδιος και όλοι οι υπόλοιποι, ασκώντας έτσι έναν έμμεσο εκβιασμό. Μπορεί και να μην το έκανε καθόλου. Άλλωστε και αν ακόμη χάσει η Ν.Δ. στις εθνικές εκλογές, όποτε γίνουν τέλος πάντων, είναι εντελώς αμφίβολο ότι ο Καραμανλής θα αποχωρήσει με συνοπτικές διαδικασίες από την ηγεσία της Ν.Δ. Τουλάχιστον όχι μέχρι να σταθεροποιηθεί η ρευστότητα στο πολιτικό σκηνικό και να αποκλειστεί το ενδεχόμενο επαναληπτικών εκλογών. Οπότε...
...Οπότε κουβέντα να γίνεται πως λέμε. Η οποία δεν εξυπηρετεί και σε τίποτα την παρούσα φάση, αλλά... Αλλά μήπως είναι και η μόνη κουβέντα που αφορά στην πολιτική ζωή και δεν εξυπηρετεί σε τίποτα. Όχι βέβαια! Το αντίθετο είναι σπάνιο.
