Δεν εξέπληξε τους γνωρίζοντες τα του χώρου της λεγόμενης Ανανεωτικής Αριστεράς, ο νέος κύκλος εσωκομματικών αντιπαραθέσεων στους κόλπους του ΣΥΝ, αντιπαραθέσεων που έχουν ιδεολογικοπολιτικά χαρακτηριστικά, φαίνεται, όμως, πως σ’ αυτά προστίθεται και πρόβλημα «χάσματος γενεών».
Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις ο ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως υποχωρεί «στα λεφτά του», δηλαδή, ουσιαστικά στις δυνάμεις που είχε στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, αν και μετά την ανάδειξη του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία της Κουμουνδούρου, δημιουργήθηκε η προσδοκία ότι το κόμμα θα μπορούσε «να πιάσει» διψήφιο ποσοστό στις εκλογές.
Προϊόντος, όμως, του χρόνου, το ΠΑΣΟΚ άρχισε να αυξάνει την κομματική του συσπείρωση, η ΝΔ συνέχισε (για λόγους δικής της αυτοσυντηρήσεως και πολιτικής επιβιώσεως) να παίζει το παιγνίδι της πολώσεως, το ΚΚΕ στοχοποίησε την Κουμουνδούρου (με τη γνωστή ρήση της κ. Αλέκας Παπαρήγα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «χαϊδεύει τ’ αυτιά των κουκουλοφόρων») κι έτσι τα ποσοστά, τα οποία, προ έτους, «έδιναν» οι δημοσκοπήσεις στο ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ άρχισαν να μειώνονται δραματικά, δεν είναι δε τυχαίο πως ο ίδιος ο Αλέκος Αλαβάνος δήλωσε πρόσφατα πως θα ήταν ικανοποιημένος με ένα 7% για την παράταξη στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές.
Η πορεία αυτή του ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ, είναι βέβαιο πως, εκτός των άλλων, συνέβαλε ώστε να αναδειχθούν οι πάσης φύσεως (ιδεολογικές και άλλες) διαφορές εντός της παρατάξεως, αρχής γενομένης από τον περασμένο Δεκέμβριο, αναφορικά με τη στάση της παρατάξεως στα γεγονότα που ακολούθησαν την ανθρωποκτονία του 15χρονου Α. Γρηγορόπουλου, αλλά και άλλες αφορμές, όπως η διάσταση που εκδηλώθηκε στη Βουλή ανάμεσα στα μέλη της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την ψήφιση της Συνθήκης της Λισαβόνας, ή οι προταθείσες από τον Αλέξη Τσίπρα αλλαγές στα ΜΜΕ του χώρου - «Αυγή» και ραδιοσταθμός «Στο κόκκινο» - δεν προχώρησαν, λόγω της αντιστάσεως που πρόβαλαν οι «ανανεωτικοί», καθώς και η αντιπαράθεση για την ψήφιση του Προγράμματος στο τελευταίο Διαρκές Συνέδριο.
Ακολούθησε το εσωκομματικό δημοψήφισμα για την ανάδειξη των τριών προσώπων από τον ΣΥΝ που θα καταλάβουν τις θέσεις 1, 3 και 5 στο ευρωψηφοδέλτιο της παρατάξεως (τις θέσεις 2 και 4 θα καταλάβουν στελέχη από συνεργαζόμενους στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ), δημοψήφισμα από το οποίο προέκυψε πως η δύναμη του λεγόμενου «Αριστερού Ρεύματος», όπως εκφράστηκε από το Γραμματέα του ΣΥΝ Νίκο Χουντή, είναι σχεδόν η ίδια με αυτήν των «Ανανεωτικών», όπως εκφράστηκε από το σημερινό ευρωβουλευτή Δημήτρη Παπαδημούλη.
Ο κ. Παπαδημούλης που έχασε οριακά από τον κ. Χουντή, θα καταλάβει την τρίτη θέση, αλλά για να εκλεγεί ευρωβουλευτής θα πρέπει η παράταξη να λάβει διψήφιο ποσοστό ψήφων, κάτι που δεν φαίνεται πιθανό με βάση τα σημερινά πολιτικά και κοινωνικά δεδομένα.
Στη συνέχεια είχαμε τη «σπέκουλα» σχετικά με την τήρηση του καταστατικού (το οποίο προβλέπει δύο θητείες για τους βουλευτές της παρατάξεως και το οποίο είχε ψηφιστεί από όλες τις τάσεις του ΣΥΝ, αλλά το οποίο αν εφαρμοστεί κατά γράμμα σημαίνει πως ο ουσιαστικός ηγέτης των ανανεωτικών, ο έμπειρος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος Φώτης Κουβέλης δεν θα είναι υποψήφιος βουλευτής) η δε κορύφωση της αντιπαραθέσεως ήλθε δια του ιστορικού στελέχους του χώρου της Ανανεωτικής Αριστεράς Λεωνίδα Κύρκου.
Ο Λ. Κύρκος κατηγόρησε την ηγεσία του ΣΥΝ και την πλειοψηφούσα τάση του κόμματος («Αριστερό Ρεύμα») για απόπειρα «ιδεολογικής κατάληψης» του ΣΥΝ και δρομολογήσεώς του σε αριστερίστικη πολιτική γραμμή, η οποία, όπως, προειδοποίησε μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την ενότητα του κόμματος.
Συντάχθηκε με την άποψη του κορυφαίου στελέχους των «ανανεωτικών» Φ. Κουβέλη για σχέδια ακόμη και πολιτικών «διώξεων» μέσα στον ΣΥΝ (με αφορμή τις δύο βουλευτικές θητείες) φέρνοντας ως παράδειγμα τη στάση του ΣΥΝ απέναντι στην υποψηφιότητα για την Ευρωβουλή του Δ. Παπαδημούλη, ενώ εκτίμησε ότι η λογική των εκκαθαρίσεων θα επεκταθεί και στις εθνικές εκλογές.
Όλα αυτά δημιούργησαν εκρηκτικό μίγμα στο χώρο του ΣΥΝ, ενώ έντονες ήταν οι προσπάθειες, με πάσης φύσεως διαβουλεύσεις, να πέσουν οι τόνοι, καθώς το ζητούμενο για την Κουμουνδούρου είναι μεν η ηρεμία, αλλά αυτό που επικρατούσε τις προηγούμενες μέρες ήταν ένα διάχυτο κλίμα ανοιχτής μετωπικής συγκρούσεως.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν απάντησε στον Λ. Κύρκο, συνάντησε, μαζί με τον Αλέκο Αλαβάνο, τον Φώτη Κουβέλη (είπε μάλιστα πως θα ήταν αφελής να τον αφήσει εκτός εθνικών ψηφοδελτίων) ενώ δεσμεύτηκε στον Δημήτρη Παπαδημούλη πως σε περίπτωση μη εκλογής του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θα στηρίξει την ανάδειξή του στις εθνικές εκλογές.
Σύμφωνα δε με πληροφορίες, ο Αλέξης Τσίπρας σχεδιάζει να αλλάξει Γραμματέα στο κόμμα (πριν από την εκλογή του Νίκου Χουντή στην Ευρωβουλή τον Ιούνιο) προκειμένου σε αυτό το αξίωμα να αναδειχθεί στέλεχος ευρύτερης αποδοχής- ή τουλάχιστον ανοχής και από τους «ανανεωτικούς» του κόμματος.
Αν κι αυτές οι διευθετήσεις έχουν προσωπικά χαρακτηριστικά, οι αντιπαραθέσεις στον ΣΥΝ έχουν πολιτικές αφετηρίες και προγραμματικές διαφορές, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν πως υποβόσκει μια ρήξη που έχει και χαρακτηριστικά χάσματος γενεών.
Οι «νέοι της Κουμουνδούρου», 35άρηδες στην πλειοψηφία τους, οι οποίοι βρίσκονται κοντά στον Αλέξη Τσίπρα, έχουν εμμονή στον κινηματικό χαρακτήρα της Αριστεράς και αυτό έχει ενοχλήσει αρκετά παραδοσιακά στελέχη που εκτιμούν ότι συνιστούν φορείς απόψεων και πρακτικών που δεν συνάδουν με τη γενικότερη κουλτούρα του ανανεωτικού χώρου.
Εν πάση, όμως, περιπτώσει και παρά τις εκτιμήσεις του Λ. Κύρκου για την ενότητα του χώρου, οι αντιπαραθέσεις είναι ένα φαινόμενο που στον ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ και στην Ανανεωτική Αριστερά είναι συνήθεις όλα αυτά τα χρόνια και η παράταξη έχει μάθει να συμβιώνει με αυτές.
