Όταν το γειτονικό κρατίδιο των Σκοπίων φτάνει στο σημείο να παραχαράσσει την Ιστορία μας, να διεκδικεί εδάφη, για να αποκτήσει την πολυπόθητη έξοδο στο Αιγαίο, και να οδηγεί την Ελλάδα στο Διεθνές Δικαστήριο για τη δυνατότητα χρήσης του ονόματος «Μακεδονία», τότε η απρόκλητη επίθεση που δέχτηκαν οι συμπολίτες μας στην παραλίμνια πόλη Οχρίδα δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη σε κανέναν.
Το συμβάν αυτό, αργά ή γρήγορα, θα συνέβαινε, αφού στην ουσία πυροδοτήθηκε από την ανθελληνική προπαγάνδα και την άκρατη σοβινιστική ρητορική του ψευδοαλυτρωτισμού των Σκοπίων, που δυστυχώς ενθαρρύνεται και από τη χλιαρή αντίδραση του ελληνικού ΥΠΕΞ.
Με άλλα λόγια, η πλευρά των Σκοπίων έχει ουσιαστικά αποθρασυνθεί. Δεν ορρωδεί προ ουδενός, δεν λογαριάζει τις επιπτώσεις των ενεργειών της στην ασφάλεια και σταθερότητα της περιοχής, δεν σταματά να προκαλεί, αφού είτε έχει τις πλάτες των ΗΠΑ, είτε βρίσκει απέναντι μια χλιαρή Κυβέρνηση (δηλαδή την ελληνική) που αντιδρά με χλιαρό και ψοφοδεή τρόπο.
Πράγματι, όλες αυτές οι αρνητικές για τα συμφέροντα της χώρας μας εξελίξεις θα είχαν αποσοβηθεί, εάν η ελληνική πλευρά εφήρμοζε μια πολιτική λελογισμένης πυγμής, αντί για μια ατελέσφορη και παρωχημένη πολιτική κατευνασμού, που στέλνει μηνύματα αδυναμίας στην ηγεσία των Σκοπίων.
Έτσι, νομίζουμε πως ήρθε η ώρα να αποδεσμευτεί η Ελλάδα από την Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995 και να προτείνει στα Σκόπια την έναρξη νέων συνομιλιών από μηδενική βάση για το όνομα, εντός συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος και επισείοντας την απειλή ενός ασφυκτικού εμπάργκο στην περίπτωση που η σκοπιανή ηγεσία φανεί δύστροπη ή συνεχίσει να συμπεριφέρεται κατά άκρως προκλητικό τρόπο.
Μόνον έτσι θα σταλεί ένα πραγματικό μήνυμα αποφασιστικότητας στα Σκόπια εκ μέρους της Ελλάδας, πράγμα που θα ανακόψει την αμετροέπεια της σκοπιανής προπαγάνδας και θα σηματοδοτήσει στον μεγάλο υπερατλαντικό Σύμμαχο την ελληνική βούληση προάσπισης των εθνικών δικαίων και συμφερόντων χωρίς επικίνδυνες εκπτώσεις και ενδοτισμούς.
Η προτεινόμενη αυτή νέα πολιτική έναντι των Σκοπίων θα μπορούσε, μάλιστα, να προσλάβει ιδιαίτερο βάρος και αποτελεσματικότητα, μεταβάλλοντας τις σημερινές γεωπολιτικές ισορροπίες, εάν προηγούνταν μια μεθοδική προσπάθεια έλξης της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην νέα ελληνική γραμμή.
Πράγματι, τη στιγμή που η ελληνορωσική ενεργειακή συμπόρευση θεωρείται δεδομένη και η Ρωσία εμφανίζεται πρόθυμη να αναπτύξει ναυτικές δυνάμεις στην ευαίσθητη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, που γειτνιάζει με την εύφλεκτη Μέση Ανατολή, υπάρχει το αντικειμενικό έρεισμα, για να επιτύχει μια ελληνική προσπάθεια επηρεασμού της Ρωσίας στην επιθυμητή για τα ελληνικά συμφέροντα κατεύθυνση.
Όλες αυτές οι σκέψεις, όμως, θα παραμένουν απλά σχέδια επί χάρτου, εάν η ελληνική κυβέρνηση μένει προσκολλημένη στο δόγμα «ανήκουμε στη Δύση». Η σημερινή γεωπολιτική πραγματικότητα επιβάλλει την απεμπλοκή από τους στείρους δογματισμούς του παρελθόντος, που αρκετά δεινά έχουν επισωρεύσει στην εξωτερική πολιτική της χώρας. Απαιτείται μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, που θα υπολογίζει το κόστος και το όφελος της όποιας διπλωματικής επιλογής με όρους εθνικών συμφερόντων και όχι με όρους συμμαχικής νομιμοφροσύνης.
* Ο κ. Αστέριος Ροντούλης είναι βουλευτής, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ
