Με την παρούσα γραφή απευθύνομαι προς το νομάρχη Λάρισας κ. Λουκά Κατσαρό τον οποίο εκτιμώ ιδιαίτερα, το εννοώ, και με την ευκαιρία της ανακατανομής ή του χρίσματος των νέων αντινομαρχών στα συγκεκριμένα καθήκοντά τους, αφορμή είναι, όπως θυμάμαι παλαιότερα ορισμένα γνωστά ονόματα, τα οποία ξαναβλέπουμε στα ίδια, ή και παράλληλα αξιώματα της αντινομαρχίας. Βεβαίως, υπέθεσα τότε και το πιστεύω και σήμερα, ότι η πρώτη επιλογή όταν πρωτοεκλέχθηκε ο κ. Λουκάς Κατσαρός, πως το κίνητρο ήταν, ο ευρύτερος αριθμός των σταυρών προτιμήσεως του κάθε εκλεγέντα υποψηφίου ως επί το πλείστον, και ύστερα η καταλληλότητα των επιτυχόντων και επιλεγέντων προσωπικοτήτων στης αντινομαρχίας τα ανάλογα καθήκοντα. Αιτία του παρόντος κειμένου είναι δυστυχώς, η κατάργηση του ασυμβίβαστου που υπήρχε πριν, και που ήταν ο καθρέπτης του ακριβούς της αντικειμενικότητας του κάθε υποψηφίου στο στίβο της άμιλλας, είτε στην πολιτική ζωή της χώρας μας, καθώς και στην τοπική νομαρχιακή και την δημοτική αυτοδιοίκηση. Δηλαδή το εκλογικό σώμα, ενεργούσε κατά συνείδηση και προτίμηση, και όχι με κριτήρια συναισθηματικά λόγω αδυναμιών και υποχρεώσεων κοινωνικών παροχών. π.χ. στην υγεία, την αυτοδιοίκηση δημοτική και μη, στις υπηρεσίες του δημοσίου, και σε άλλους φορείς της κρατικής μηχανής, όπως το ΙΚΑ κ.λπ.
Ως δείγμα έχουμε και την εσπευσμένη έξοδο αποστρατευθέντων ενστόλων ανωτέρων και ανωτάτων, προκειμένου να λάβουν μέρος στην αναμέτρηση της επιτυχίας, με νωπό ακόμα, της υπηρεσίας τους το προηγούμενο καθεστώς. Φυσικά το απρεπές και ευνοϊκό (μεροληπτικό) είναι για τους προαναφερθέντες λειτουργούς, δημόσιους ή όχι, το ότι ευνοούνται σκανδαλωδώς με την κατάργηση του ασυμβίβαστου, διότι γίνεται άνισος αγώνας μεταξύ των συνυποψηφίων.
Επομένως, εκτός, ότι είναι διατηρητέοι στις υπηρεσίες τους, έως τέλους της καριέρας τους, παράλληλα, εισπράττουν δύο αμοιβές, των εργαζομένων υπαλλήλων εκεί που ανήκουν, και του αντινομάρχη ή του αντιδημάρχου πλέον, οι οποίοι είναι έμμισθοι, παρά τη λογική. Εννοείται, σε αντίθεση κατά το παρελθόν... τότε τα όποια αξιώματα των τοπικών αρχόντων, ήταν ζήτημα τιμής, αξιοπρέπειας, προσφοράς και όχι αμοιβής!! (την εποχή εκείνη, υπήρξαν εθνικοί ευεργέτες και πολιτικοί άντρες, που έδωσαν το καλύτερο εαυτό τους και τις περιουσίες τους, για την ανασυγκρότηση και την ανόρθωση του ελληνικού κράτους...). Ενώ οι νυν εκλεγέντες που έλαβαν το χρίσμα, επιζητούν και τα δύο, χρυσάφι και δόξα.
Είναι δυνατόν να φτιάξει και ν΄ αντέξει η ελληνική οικονομία με τις δυσοίωνες συνθήκες αυτές; Ας επιλέξουν μία εκ των δύο αποδοχών, τους αρκεί η δημοσιότητα, η προβολή, και η διασημότητα στο κοινωνικό σύνολο και πέρα των συνόρων...όχι πλέον στην κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, προς πάσα κατεύθυνση. Φτάνει πια. Χωλαίνει τις προσδοκίες, αποδυναμώνει τα θάρρη και θανατώνει τις ελπίδες για επιβίωση.
Μία μικρή παρατήρηση: Η ροή του λόγου, μου θύμισε προ τριών ετών, τον ανεκδιήγητο Βουρλούμη, του ΟΤΕ, με 22.500 χιλιάδες ευρώ το μήνα βασικό μισθό, και τα λοιπά συν... καθώς και των άλλων των ΔΕΚΟ τρωκτικών, με τις ίδιες αποδοχές περίπου διπλάσιες της αποζημίωσης του Έλληνα πρωθυπουργού, και τετραπλάσιες ακριβώς εκείνων, του προέδρου του Αρείου Πάγου, του Γενικού Εισαγγελέως, και των Α/ΓΕΕΘΑ και Α/ΓΕΣ. Η εκτίμηση η πικρία και τα συμπεράσματα, δικά σας φίλες και φίλοι αναγνώστες. Εν τω μεταξύ την ίδια εποχή και λίγο μετά, ο διαβόητος καλόγηρος Εφραίμ, δεν σεβάστηκε και δεν τίμησε την ελληνική φιλοξενία, και πού θαρρείται; Εις το Άγιον Όρος!! στο Περιβόλι της Παναγίας!!! Λέγει δικαιολογώντας τις καταχθόνιες πράξεις του: «Ο,τι έκανα, είναι νόμιμο. Έχει κάλυψη πολιτική, και υπόσταση νομική...». Ουδεμία αντίρρηση, συμφωνώ απόλυτα.
Η ουσία του ζητήματος, δεν είναι το νομικό μέρος των βλαβών τις όποιες προξένησε, αλλά, το ηθικό. Να αφαιρεί, επιδιώκοντας να στερήσει τους φτωχούς χωρικούς ψαράδες και τους αγρότες τη λίμνη της Βιστωνίδας; και χιλιάδων στρεμμάτων καλλιεργήσιμης και γόνιμης γης καθώς και των ανεκτίμητης αξίας οικοπέδων σε διάφορα μέρη της χώρας, στην Ελλάδα μας;; Αυτό λέγεται νομιμότητα; Ντροπή!! μεγάλη ντροπή. Δεν φύλαξε και μόλυνε το τιμημένο ράσο και το ιερό πετραχήλι, εκεί, στον πιο ευλογημένο και άγιο χώρο, στο Περιβόλι της Παναγίας. Θα τον συνοδεύει η ντροπή και θα τον τυραννεί σε όλη του τη ζωή, γης και των ουρανών... Πάνω στην τόσο ζοφερή κατάσταση, υπάρχει μία φωτεινή ηλιαχτίδα! Ένα λαμπερό αστέρι, που γίνεται παράδειγμα προς μίμηση. Της προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Ελασσόνας, κυρίας Νέλλης Δημητρίου Ρέικου – Καφέ, η οποία εξελέγει παμψηφεί!... και δεν αποδέχθηκε αποζημίωση. Εύγε!!! στην αγνή επιστήμονα και άνθρωπο. Ας την ακολουθήσουν και να την μιμηθούν κι άλλοι συνάνθρωποί μας. Ασφαλώς, θα σκεφθείτε και θα πείτε με το νου σας, εσύ ένας απλός επαγγελματίας, κάνεις δυσανάλους συλλογισμούς, δεν πρέπει, δεν μπορεί... κι όμως, και ο τελευταίος επαίτης έχει δικαίωμα άποψης : Όπως δήλωσε κάποιος πρίγκιπας, υπουργός της δικαιοσύνης, στην τότε τσαρική κυβέρνηση... Πονώ την Ελλάδα μας, όσο και ο Σαρακατσάνικης καταγωγής αθάνατος ήρωας του ΄21, Γιάννης Μακρυγιάννης. Εκείνος με μύησε στην φιλοπατρία! Είθε να μην τον είχα συναντήσει στο διάβα της ζωής μου, δεν θα πονούσα τόσο πολύ... αλλά η μοίρα μου επιφύλαξε, άλλη επιλογή ευτυχώς... και τον αντάμωσα, γιατί η αγάπη και ο πόνος προς την πατρίδα, είναι θεία αγαλλίαση, είναι ευλογία θεού... είναι, ψυχικός και πνευματικός λυτρωμός. Μου το δίδαξε εκείνος, ο πικραμένος Έλληνας και ο αγνός πατριώτης με το τρίπτυχο: Πατρίδα – θρησκεία – οικογένεια. Αιωνία η μνήμη του...
Επίλογος: Κύριε νομάρχα, Λουκά Κατσαρέ. Ο κάθε άνθρωπος απ΄ όλο τον κόσμο, όσο μπορεί και, όποιος πολίτης εάν δύναται, ας προσθέσει ένα μικρό λιθαράκι, με το δικό του τρόπο, να μην καταρρεύσει η γλυκιά πατρίδα, η Ελλάδα μας.
Με εκτίμηση ειλικρινή
Θανάσης Δ. Καλογιάννης
Συνταξιούχος αυτοκινητιστής – λογοτέχνης
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
