Ε, όχι και Καμπούλ! Μετά τα παίρνει στη γυαλιστερή του κράνα ο Αντώναρος και λέει γι’ αυτούς που «ελεεινολογούν» εις βάρος της χώρας. Και μετά τα παίρνουν αυτοί που... «ελεεινολογούν» σε βάρος της χώρας και του απαντάνε να κοιτάει τι κάνει η κυβέρνηση και όχι η αντιπολίτευση.
Ο οποίος Αντώναρος, παρεμπιπτόντως τώρα και μιας και το ’φερε η κουβέντα, από τότε που έπαψε να είναι «αντ’ αυτού» (του Ρουσόπουλου δηλαδή) και έγινε «αφ’ εαυτού» (καθότι κυβερνητικός εκπρόσωπος είναι ο ίδιος, άλλο που υπάρχει υφυπουργός Τύπου), το ’χετε παρατηρήσει ότι έχει πάρει τα πάνω του; Μπορεί να είναι και γενικότερη εντολή, λόγω του ότι έχει σκληρύνει η στάση της κυβέρνησης απέναντι στην αντιπολίτευση, οπωσδήποτε όμως πρόκειται και για την υιοθέτηση «προσωπικού στιλ», το οποίο είναι πιο σκληρό και πιο επιθετικό απ’ ό,τι ήταν παλιότερα και πιο... τεκμηριωμένο να το πει κανείς, όσον αφορά στον τρόπο που εξαπολύει τις επιθέσεις κατά του ΠΑΣΟΚ κατά βάσιν. Μάλιστα, προχθές σχολίαζε ο φιλοκυβερνητικός Τύπος ότι πολύ άρεσε στους νεοδημοκράτες που αναφέρθηκε - ο Αντώναρος πάντα - με τόση σαφήνεια στο υπουργικό και πολιτικό παρελθόν τού Γ. Παπανδρέου και είπε και εκείνο το... ποιητικό ότι «όσο και να θέλουν ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και η ηγετική του ομάδα ’’να πηδήξουν έξω από τη σκιά τους’’ και να πουν ότι το παρελθόν τους δεν υπάρχει και ότι υπάρχουν εδώ με παρθενογένεση, αυτό δεν γίνεται γιατί έχουν βεβαρημένο παρελθόν». Και μετά βγήκε ο Παπακωνσταντίνου και του απάντησε ότι δουλειά τού κυβερνητικού εκπροσώπου είναι να ασχολείται με τα θέματα της κυβέρνησης και όχι με την αντιπολίτευση. Ό,τι τον βολεύει τον καθένα δηλαδή.
Τέλος πάντων, αυτός ο Αντώναρος, προχθές που βγήκε ο Χρυσοχοΐδης, με αφορμή την παρ’ ολίγον τρομοκρατική επίθεση, και βγήκε και είπε ότι γίναμε «Καμπούλ», άστραψε και βρόντηξε και έκανε μία από τις πιο σκληρές δηλώσεις που έχει κάνει τον τελευταίο καιρό, λέγοντας ότι το ΠΑΣΟΚ «ελεεινολογεί» και διασύρει τη χώρα.
Βέβαια, «Καμπούλ» δεν γίναμε, και ας ευχηθούμε να μην γίνουμε ποτέ, και επίσης ας ευχηθούμε οι πολιτικοί να είναι περισσότερο συγκρατημένοι και λιγότερο υπερβολικοί στις δηλώσεις τους, οι οποίες πράγματι δημιουργούν μια στρεβλή εικόνα.
Το γεγονός είναι, όμως, ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια έξαρση της νέο-τρομοκρατίας. Διότι προφανώς πρόκειται για νέα γενιά τρομοκρατών, οι οποίοι αποφάσισαν να αναλάβουν δράση και να κάνουν την παρουσία τους κάτι παραπάνω από αισθητή. Και αν υποθέσουμε ότι η επίθεση σε τηλεοπτικό κανάλι, που φυσικά δεν χάνει τη σημασία της, είχε έναν «άλφα» ή μάλλον «alter» βαθμό επικινδυνότητας, η επίθεση στην τράπεζα, που ευτυχώς δεν τελεσφόρησε, θα ήταν μαζικά δολοφονική και πολλαπλά καταστροφική, όπως τουλάχιστον εκτίμησαν οι ειδικοί, αφού θα μπορούσε να ισοπεδώσει ένα πολυώροφο κτίριο και να προκαλέσει ζημιές σε μεγάλη ακτίνα. Είχαμε έναν «Επαναστατικό Αγώνα», τώρα έχουμε και μια «Σέχτα» για να πορευόμαστε. Τώρα, όντως έκαναν «λάθος» οι τρομοκράτες και γι’ αυτό δεν ανατινάχτηκε το αυτοκίνητο με τα 50 δολοφονικά κιλά αμμωνιοδυναμίτιδας ή ήθελαν απλώς να κάνουν «επίδειξη δύναμης» και τα τοποθέτησαν όπως τα τοποθέτησαν, στο πλαίσιο και της διεξαγωγής ενός... ψυχολογικού πολέμου; Είναι και αυτό ένα ερώτημα. Όπως και να ’χει, από τον Δεκέμβριο και δώθε, έχουμε απανωτά τρομοκρατικά χτυπήματα ή «κρούσματα τρομοκρατίας», τα οποία δεν μπορούν παρά να προκαλούν προβληματισμό και ανησυχία, από τη στιγμή που υπάρχει και συχνότητα και κλιμάκωση.
Ε, και βέβαια, αυτό πια το καταλαβαίνει και ένα μικρό παιδί, με το να ερίζουν οι πολιτικοί από τα διάφορα παράθυρα, μικρόφωνα και βήματα, ούτε το πρόβλημα της τρομοκρατίας λύνουν, ούτε και παρέχουν καλές υπηρεσίες. Αντίθετα, φαντάζομαι ότι αυτοί οι «τρομοκράτες» - που αλλιώς τους φανταζόμαστε και αλλιώς είναι, αν λάβουμε υπόψιν αυτούς που συνελήφθησαν από τη «17 Νοέμβρη», διότι θα έμειναν και άλλοι ασύλληπτοι - θα το διασκεδάζουν με την ψυχή τους, που τους βλέπουν να... φαγώνονται πάνω από ανύπαρκτα κουφάρια.
Άλλωστε, όπως έχει πει και ο Βολτέρος «η βασική χρησιμότητα των λέξεων είναι να κρύβουν τις σκέψεις μας» και αυτό είναι ένα σύστημα που οι πολιτικοί εφαρμόζουν πιστά! Αν τα καταφέρνουν; Άλλο θέμα!
