«Ο Βασιλεύς απέθανε. Ζήτω ο Βασιλεύς»! Μια ηλιόλουστη και παγωμένη μέρα στην Αμερική, κατεβαίνει από το βάθρο ένας απερχόμενος κλόουν κι έρχεται ένας πολλά υποσχόμενος Πρόεδρος. Ένας από τους θριάμβους της Αμερικάνικης Δημοκρατίας, είναι αυτή η ιερή στιγμή της ειρηνικής διαδοχής των ηγετών. Σ' έναν λαό, που κατάγεται από αμέτρητους άλλους λαούς, αλλά που έγιναν ένας λαός.
Ο Μπους αποχωρεί από τη σκηνή, γελαστός και ανέμελος. Ανίκανος ν' αντιληφθεί το χάος, που δημιούργησε όχι μόνον στην πατρίδα του, αλλά και σ' όλον τον κόσμο.
Μια πρόκληση θα είναι για τον ιστορικό, που θα έχει την τύχη ν' ασχοληθεί με την οδυνηρή και θλιβερή αυτή ιστορία. Εγκαινίασε μια νέα εποχή αμερικανικού απομονωτισμού. Θιασώτης της πιο αιματηρής μορφής παρεμβάσεων. Άσκοπα αιματοκύλησε λαούς και έκανε θρύψαλα τις σχέσεις της Αμερικής με το μουσουλμανικό κόσμο. Μια σειρά από ανεπίτρεπτες γκάφες, αδεξιότητες και λεκτικά ατοπήματα. Χρησιμοποίησε το μεγαλύτερο στρατιωτικό μηχανισμό, εγκληματικά, αλλά και διεθνώς απαξιωτικά για την πατρίδα του. Η θητεία του άρχισε και τέλειωσε, με δύο από τις μεγαλύτερες κρίσεις που έπληξαν τη χώρα του. Η καταστροφή των Δίδυμων Πύργων και η πρόσφατη οικονομική κρίση, με τις γνωστές παγκόσμιες δυσμενείς επιπτώσεις. Το 2001 παρέλαβε πλεόνασμα προυπολογισμού 188 δισ. δολάρια, κι έφυγε με έλλειμμα 482 δισ. Θα μου πείτε πως παρόμοια σαΐνια έχουμε κι εμείς. Περίπου στα 400 δισ. ευρώ κοντεύει και η Ελλάδα, σε έλλειμμα.
Έργα που τιμούν τη θητεία του, είναι οι σφαγές στο Ιράκ, οι εκατόμβες στον πόλεμο της Σερβίας, τα επαίσχυντα βασανιστήρια. Η ανικανότητά του να διαχειριστεί μια κρίση, η ευνοιά του σε μικρές κλίκες ανθρώπων, που έπαιξαν τεράστια κερδοφόρα παιχνίδια. Και πάλι στον τομέα αυτόν, οι δικοί μας δεν έμειναν πίσω.
Τέλος μετέτρεψε, ένα δημοκρατικό έθνος σε στρατιωτικό μπαμπούλα των εθνών.
Τέλος της εφιαλτικής εποχής Μπους. Νέα εποχή αρχίζει με τον Ομπάμα. Παγκόσμιο ενδιαφέρον για την εκλογή του. Οι Αμερικανοί ξύπνησαν με όνειρα, χαρά, ενθουσιασμό, συναισθήματα θετικά. Η υφήλιος ανάσανε κι αυτή ελπίζοντας πως ο νέος Πρόεδρος, θα φέρει κάποια ύφεση στις ταραγμένες περιοχές της γης.
Βέβαια είμαστε ακόμα στο στάδιο των λόγων και των ρητορικών σχημάτων. Λόγοι εντυπωσιακοί, ελπιδοφόροι, ανακουφιστικοί. Μακάρι να τους ακολουθήσουν και ανάλογες πράξεις σωφροσύνης και δικαιοσύνης. Να μην τους θυμόμαστε σαν «Έπεα πτερόεντα». Γιατί τότε, θα πρέπει πολύ σύντομα η Αμερική, να παραδώσει τα σκήπτρα, στην αναμένουσα επόμενη υπερδύναμη, που προφανώς αναδεικνύεται η Κίνα. Σε μια τέτοια περίπτωση, ας μην πούμε, τι μας περιμένει.
Τα πρώτα λοιπόν διαγγέλματα και τοποθετήσεις, αξιόλογες. Το οικογενειακό προφίλ του Ομπάμα, ταυτίζεται με το αμερικάνικο όνειρο. Επικαλείται τα ιδανικά των προγόνων του, που βήμα-βήμα έκτισαν το αμερικανικό θαύμα. Υπεραμύνεται της ηθικής, της συλλογικής προσπάθειας, της παγκόσμιας συναντίληψης. «Ο κόσμος άλλαξε. Πρέπει ν' αλλάξουμε κι εμείς. Όσοι αναρριχάσθε στην εξουσία μέσω της διαφθοράς και της απάτης ή όσοι κλείνετε στόματα αντιφρονούντων, να ξέρετε πως είστε σε λάθος πλευρά της ιστορίας. Να είστε βέβαιοι όμως πως θα σας απλώσουμε το χέρι. Αρκεί να είστε πρόθυμοι να ξεσφίξετε τη γροθιά σας».
Ο νέος Πρόεδρος της Αμερικής φαίνεται άνθρωπος με σωστές ιδέες, με ανθρωπιστικές διαθέσεις και εφικτά οράματα. Θα ήταν λοιπόν ευχής έργον, όχι μόνον για την Αμερική, αλλά και για όλη την παγκόσμια κοινότητα, όλα όσα επαγγέλλεται, να τα μετουσιώσει σε πράξη.
Εμείς οι Έλληνες, υποδεχθήκαμε την εκλογή του νέου Προέδρου, ίσως με κάποιον άκρατο και υπερβολικό ενθουσιασμό. Ίσως μάλιστα και με κάποια υπερβολή στην ελπίδα και τις προσμονές μας, από την απέναντι όχθη του Ατλαντικού. Το έχουμε λίγο και στο αίμα μας, να εκδηλώνουμε με περισσή θέρμη τα συναισθήματά μας.
Το πιθανότερο είναι να διαψευστούμε. Είναι διδαχή του παρελθόντος. Κάθε Πρόεδρος των Η.Π.Α. στόχο έχει το καλό του τόπου του και τα συμφέροντα, που θα προκύψουν, από τις σχέσεις τους, με τα άλλα κράτη. Κι αν ρίξουμε μια ματιά στη στάση, που τήρησαν οι Αμερικανοί, στα φλέγοντα εθνικά μας ζητήματα, που τόσο δίκαια ήσαν, θα δούμε πως όχι μόνον αδιαφόρησαν, αλλά και τάχτηκαν προκλητικά, με το μέρος των εχθρών μας.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει, το ρόλο, που έπαιξαν υπέρ των Τούρκων; Όταν με τη δική τους έγκριση κατέλαβαν και κατέχουν μέρος της Κύπρου; Πόσο εσιώπησαν, για τα εγκληματικά πογκρόμ στην Κωνσταντινούπολη; Ποιος δεν βλέπει, πόσο αντιτίθενται, στις δίκαιες θέσεις μας στο Σκοπιανό πρόβλημα; Γιατί συντάσσονται, με τις ακραίες ψευτοπαλικαριές και τις προκλητικές κορώνες των Σκοπιανών; Γιατί παραβλέπουν πως η Ελλάδα, όχι μόνον σαν φίλη χώρα, αλλά και σαν εστία Δημοκρατίας και προόδου, αποτελεί εγγύηση, σε μια περιοχή ανέκαθεν εύφλεκτη;
Γι' αυτό, ας μειώσουμε τον ενθουσιασμό μας και ας είμαστε επιφυλακτικοί. Κι ας κρατάμε από τώρα, για καλό και για κακό, μικρό καλάθι, για αμφίβολα κεράσια.
